نکاتی در مورد صدمات دندانها در کودکان

دوران دبستان برای کودکان دوران پرجنب و جوشی است. به همین میزان، صدمات وارده به سر و صورت کودکان زیاد است. عواملی نظیر زمین خوردن،‌ورزش، سقوط از پله، ضربه به دهان هنگام آب خوردن …

دوران دبستان برای کودکان دوران پرجنب و جوشی است. به همین میزان، صدمات وارده به سر و صورت کودکان زیاد است. عواملی نظیر زمین خوردن،‌ورزش، سقوط از پله، ضربه به دهان هنگام آب خوردن از شیر آب سبب وارد شدن آسیب سر و صورت می گردد.

از صدمات وارده به ناحیه سر و صورت، وارد آمدن ضربه به دندانهای کودکان بسیار شایع تر است. در تمام سنین ضربه در پسرها شایع تر از دخترها می باشد. عواملی مثل جلو زده بودن دندانهای بالا و باز بودن لب ها هم این امر را تشدید می کند.

شکستن اجسام سخت

از جمله آسیب های موجود، وارد آمدن فشار زیاد به دندان،‌هنگام شکستن پسته، فندق و ... با دندان می باشد. در صورت شکستن دندان پس از اعمال فشار زیاد روی آن،‌حتماً باید جهت درمان کودک را به دندانپزشک ارجاع داد.

ضربه

گاهی در اثر ضربه های خارجی، لبه دندان شکستگی پیدا می کند. شکستگی لبه دندان هر اندازه که باشد. لازم است جهت ترمیم دندان، کودک را نزد دندانپزشک فرستاد. زیرا بر اثر باز شدن عاج دندان به تدریح مواد آلوده کننده وارد مغز دندان شده و حیات دندان را به خطر می اندازد.

یکی از مسایلی که در هنگام ضربه به دندانها رخ می دهد،‌ بیرون افتادن دندان از دهان است. در این مواقع حفظ دندان دایمی کودک بستگی به اقدامات صحیحی دارد که بلافاصله پس از بیرون افتادن دندان انجام می دهیم. متأسفانه تا کنون تعداد زیادی از دندانهای دایمی کودکان در اثر ناآشنایی به این امر از دست رفته است.

دندان را پیدا کنید. برای برداشتن دندان، آن را از ناحیه تاج بگیرید و به ریشه دندان دست نزنید. دندان را با فشار ملایم آب ولرم بشویید. برای شستن دندان روی ریشه نباید دست یا پارچه کشیده شود. در غیر این صورت الیاف نگهدارنده دندان آسیب می بیند.

اگر محل دندان صدمه زیادی ندیده ، مثلاً فک نشکسته یا لثه پاره نشده باشد، دندان را در حفره خود قرار دهید. برای این کار دقت نمایید سطوح خارجی و داخلی دندان بطور صحیح قرار گیرد. سطح خارجی و داخلی دندان صاف و سطح داخلی یا زبانی گود می باشد. برای تشخیص می توانید از شکل دندانهای مجاور استفاده کنید. در هنگام جاگذاری از دستکاری محل دندان بطور جدی خودداری کنید.

پس از اینکه دندان را در محل خود قرار دادید،‌با انگشت و به ملایمت لبه های لثه را فشار داده و تکه ای گاز یا پارچه تمیز مرطوب روی دندان قرار دهید. سپس از کودک بخواهید که با فشار دادن دندانهای خود، آن را نگه دارد.

در صورتی که قادر به قراردادن دندان در محل خود نیستید، دندان را در یک لیوان شیر با آب جوشیده سرد شده قرار دهید. در صورت عدم دسترسی از آب معمولی استفاده کنید همچنین می توان دندان را در دستمال تمیز مرطوبی قرار داد. مهم این است که دندان به هیچ وجه در محیط خشک نگهداری نشود.

کودک را هرچه سریعتر به نزد دندانپزشک برده تا دندان را پس از جاگذاری، ‌به دندانهای دیگر ثابت کرده و سپس چندین ماه تحت مراقبت قرار می دهد.

هر چه زمان بیرون بودن دندان از دهان کمتر باشد و دندان در این مدت مرطوب بماند، در نتیجه درمان رضایت بخش تر است و دندان می تواند دوباره در جای خود محکم شود. بنابراین با مراجعه هرچه زودتر، حتی الامکان در فاصله زمانی کمتر از نیم ساعت، احتمال پیوند دوباره دندان با استخوان(‌توسط الیاف دور دندان ) ‌بیشتر می شود.