۴بهمن ـ ۲۴ ژانویه ـ ادامه دوران «برده برای سكس» ـ قصه غم انگیز « سری موم»

«نیكلاس كریستف» روزنامه نگار آمریكایی دو مقاله از كشور كامبوج برای نیویورك تایمز فرستاده كه در شماره های ۱۵ و ۲۲ ژانویه ۲۰۰۵ این روزنامه چاپ شده و حكایت از وجود «برده سكس» در چند …

«نیكلاس كریستف» روزنامه نگار آمریكایی دو مقاله از كشور كامبوج برای نیویورك تایمز فرستاده كه در شماره های ۱۵ و ۲۲ ژانویه ۲۰۰۵ این روزنامه چاپ شده و حكایت از وجود «برده سكس» در چند نقطه ازجهان دارد و احتمالا در بعضی نقاط در حال گسترش است. این وضعیت، از اوضاع نابسامان اقتصادی ـ اجتماعی برخی از كشورها و ضعف و فساد دستگاههای دولتی آنها پرده بر می دارد و زنگهای متعدد خطر را به صدا در می آورد كه یكی از این زنگها، گسترش بیماری ایدز است. از نوشته های كریستف كه با ذكر نام و همراه با چاپ عكس است چنین بر می آید:

یك سال پیش به كامبوج رفتم ( كه قرار بود «پل پت» پس از وقایع نیمه دهه ۱۹۷۰ یك مدینه فاضله كشاورزی در آنجا به وجود آورد) و با چشم و گوش و حواس یك روزنامه نگار ضمن بازدید از گوشه و كنار این كشور متوجه شدم كه ربودن و یا فریب دادن دختران جوان روستاها و فروش آنان به خانه های فساد در شهرها و گرفتن سند بدهكاری از آنان و سپس بكار انداختن به صورت «برده سكس» مسئله ای وخیم شده است و مرگ این زنان جوان از بیماری ایدز حتی پیش از آن كه ۲۰ ساله شوند قطعی است. این خانه ها توسط چاقو كشان محفاظت می شوند تا این بردگان قرن ۲۱ امكان فرار نداشته باشند. به یكی از خانه ها رفتم و برای آزاد كردن دو تن از زنان خردسال با صاحب خانه كه در عین حال در معاملات مواد مخدر و جرائم سازمان یافته دست داشت وارد مذاكره شدم و توانستم با پرداخت دلار نقد دو زن را از او خریداری كنم و به دهكده هایشان بازگردانم. اهالی دو دهكده از دیدن دو دختر كه گمان كرده بودند سربه نیست شده و زنده نباشند شاد شدند و شادمانی كردند. سپس به هر كدام سرمایه ای دادم تا كار شرافتمندانه كنند و ....

امسال كه بار دیگر گذارم به كامبوج افتاد به یاد دو دختر افتادم. به سراغ «سری مومSrey Mom» رفتم گفتند كه دوباره ناپدید شده است. به جستجویش پرداختم و او را در همان خانه فساد كه تا سال گذشته درآنجا بود یافتم. این بار با پای خودش به آنجا رفته بود. پرسیدم كه چرا؟. گفت كه معتاد است و نمی توانست در دهكده مواد مخدر تهیه كند و استطاعت آن را هم نداشت. او گفت كه صاحبان خانه های فساد نه تنها از آنان سند بدهكاری می گیرند و برای پاییدنشان چاقوكش می گمارند، بلكه معتادشان به مواد مخدر می كنند كه راه گریز نداشته باشند و اسیر اعتیاد و نیازمند به ایشان باشند. «سری موم» گفت: سال گذشته مرا با پول شما و به آن آسانی آزاد كردند زیرا اطمینان داشتند كه اعتیاد، مرا به آن خانه باز خواهد گردانید. خانه فساد یك دام بلاست و كانون میكروب جامعه كه نباید امكان گشایش یابد.

گزارش كریستف و اظهاران «سری موم» كه اشاره ای به آنها در بالا رفت ادامه دوره ای را در تاریخ اجتماعی برخی از ملل نشان می دهد كه قرار بود چند دهه پیش پایان یابد. این ملل در میان حاكمان خود دلسوز ندارند.