درد مچ دست

سندرم تونل کارپال یا فشردگی عصب زیر غلاف مچ دست باعث بروز درد و ناراحتی در مچ دست به ویژه بعد از دوره میانسالی در بانوان می‌شود که با علائمی مانند گزگز، سوزش، بی‌حسی یا ناراحتی …

سندرم تونل کارپال یا فشردگی عصب زیر غلاف مچ دست باعث بروز درد و ناراحتی در مچ دست به ویژه بعد از دوره میانسالی در بانوان می‌شود که با علائمی مانند گزگز، سوزش، بی‌حسی یا ناراحتی و درد انگشتان دست همراه است و موجب تقلیل مهارت در کارهای ظریف مانند خیاطی و غیره می‌گردد. احساس گزگز و سوزش دست معمولاً هنگام شب بیشتر است و بعد از مدتی حس لامسه کاهش یافته و در موارد طولانی و شدیدتر، عضلات کوچک دست تحلیل می‌روند.

البته هر عامل فشار آورنده بر اعصاب مچ دست مانند ضخیم شدن غلاف تاندون مچ (به دلیل یک التهاب مزمن مانند آرتریت روماتوئید)، آرتروز مچ دست، ضخیم شدگی بعد از شکستگی انتهای تحتانی استخوان ساعد، کم کاری تیروئید، مصرف قرص‌های ضد بارداری، حاملگی، چاقی، دیابت و بالا بودن چربی خون، می‌تواند علایم مشابهی را به وجود آورد.

برای بررسی وجود این سندرم از یک روش ساده استفاده می‌شود: بیمار مچ دست‌ها را خم کرده و پشت دست‌ها را در حالی که انگشت‌ها به سمت پایین قرار دارد به مدت یک دقیقه به نحوی به هم فشار می‌دهد که یک زاویه قائمه بین دست و ساعد در ناحیه مچ ایجاد شود. اگر طی این عمل احساس کرختی و سوزن سوزن شدن در انگشت‌ها به‌وجود آید نشانه بروز سندرم تونل کارپ است و برای درمان آن باید مچ دست به مدت چند هفته در استراحت قرار داده شود یا ممکن است از داروهای کورتونی برای بهبود استفاده گردد و در صورت عدم موفقیت روش‌های فوق، باید عمل جراحی انجام شود.

در آرتریت روماتوئید، بیشتر مفاصل بین انگشت‌ها و دست و مچ همراه با درد، خشکی طولانی و تورم قابل لمس مفاصل و محدودیت حرکت آن و در نهایت تغییر شکل دست وجود دارد. درمان با مصرف مسکن، کورتن، فیزیوتراپی و استراحت دست و گاه جراحی صورت می‌گیرد.

کم‌کاری تیروئید در افراد بالغ معمولاً تدریجی است و اغلب بیماران سال‌ها قبل از تشخیص بیماری دچار خستگی، عدم تحمل سرما، ضعف، افزایش وزن، درد عضلانی و مفصلی، نامنظمی قاعدگی، ریزش مو، ورم دور چشم و چهره پف آلود و ناخن‌های شکننده می‌شوند.

در دیابت با افزایش مدت ابتلا، احتمال درگیری سیستم عصبی افزایش می‌یابد و این درگیری تحت تاثیر چگونگی و میزان کنترل قند خون قرار دارد که معمولاً به صورت اختلال حسی دو طرفه و قرینه در اندام‌های انتهایی (با انتشار به شکل دستکش و جوراب)، درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن که به سمت فقدان حس لامسه پیشرفت می‌کند مشخص می‌شود.

آرتروز مچ دست به دنبال ضربه، فرسودگی ناشی از کار و بیماری‌های مفصلی و شکستگی و روماتیسم مزمن اتفاق می‌افتد. بیمار به تدریج دچار درد پیشرونده توام با سفتی مچ دست و اختلال در حرکات آن می‌شود. مچ دست ضخیم می‌شود ولی تورم چندانی ندارد و حرکات محدود شده اگر با فشار انجام شود دردناک می‌گردد.

درمان:

در موارد خفیف شامل خودداری از فشار آوردن به مچ دست و استفاده از یک مچ بند چرمی یا پلاستیکی است و در موارد شدیدتر نیازمند جراحی و خشک نمودن مفصل است.

دکتر مهرانگیز توتونچی