ترفند ها در‌ خانواده های نابهنجار

گاه در خانواده هیچ‌کس نمی‌داند که شما چه می‌خواهید، درنتیجه شما ناگزیر می‌شوید از برخی راهکار ترفندزنی برای رسیدن به خواسته‌هایتان استفاده کنید. معمولا راهکار ترفندزنی …

گاه در خانواده هیچ‌کس نمی‌داند که شما چه می‌خواهید، درنتیجه شما ناگزیر می‌شوید از برخی راهکار ترفندزنی برای رسیدن به خواسته‌هایتان استفاده کنید. معمولا راهکار ترفندزنی زیر، در خانواده‌های نابهنجار کاربرد بیشتری دارد.

سرزنش کردن ‌

سرزنش‌گر، اعضای خانواده را متهم می‌کند که در برآوردن خواسته‌هایش کوتاهی کرده‌اند. آنها باید بیشتر از او حمایت کنند و محبت بیشتری نشان بدهند. فرد سرزنش‌گر به کمک شیوه عیب‌جویانه‌اش گاهی اعضای خانواده را وادار می‌کند که بخشی از آنچه را که می‌خواهد به او بدهند.

برانگیختن احساس گناه در دیگران

برانگیختن احساس گناه در دیگران، یعنی این که با ظرافت و نازک‌طبیعی به اعضای خانواده بفهمانید که در رنج هستید و اگر آنها خوب باشند قطعا برای شما کاری خواهند کرد. بهترین راه برای برانگیختن احساس دیگران این است که مرتبا آه‌های عمیق بکشید، از خطاهای گذشته به شیوه‌ای جانسوز یاد کنید و در حالی که بدبختی از سر و روی‌تان می‌بارد به همه بگویید که اوضاع مرتب است. این شیوه بسیار موثر است چرا که دیگران در حالی که قلبا دل خوشی از شما نخواهند داشت، اما اغلب آن چه را که می‌خواهید انجام می‌دهند.

باج‌خواهی کردن

باج‌خواهی به معنی تهدید اعضای خانواده و محروم کردن آنها از چیزی است که به آن نیاز دارند. برخی باج‌خواهان در این کار دست بالا می‌گیرند و مرتبا تهدید می‌کنند که خانواده را ترک خواهند کرد.

سردی نشان دادن

این ترفند شامل سکوت‌های معنادار و آرواره‌های منقبض است. این شیوه، ترفند بسیار کارآمدی است زیرا دیگران را می‌ترساند. به ویژه کودکان که برای بقاء نیازمند محبت والدین هستند. در برابر این قبیل سردی نشان دادن‌های ناگهانی بسیار آسیب‌پذیرند.

بروز دادن نشانه‌های بیماری

وقتی تمام ترفندهای فوق با شکست مواجه می‌شو‌د و افراد برای رسیدن به آنچه می‌خواهند راه دیگری پیش‌روی خود نمی‌یابند، نشانه‌های بیماری را بروز می‌دهند، مثلا سردرد می‌گیرند، به اعتیاد روی می‌آورند و دچار افسردگی شدید یا ولخرجی‌های مفرط می‌شوند. فراموش نکنیم این عقیده که کودکان بسیاری از خصوصیات رفتاری خود را از طریق یادگیری در خانواده به دست می‌آورند، از واقعیات بدیهی است. به همین دلیل نیز‌ اعتقاد به این‌که خانواده‌های مشکل‌دار، کودکان مشکل‌دار پرورش می‌دهند نیز حقیقت دارد. پس‌ زمانی که پرخاشگری، عصیان، لجاجت، ترس غیرمنطقی، اضطراب، بی‌قراری، مکیدن انگشت، شب ادراری، کنترل نداشتن ادرار و مدفوع و بسیاری از مشکلات رفتاری را در کودکان خود می‌بینیم بد نیست نظری به رفتار خود به عنوان مادر و پدر بیندازیم!