رویای شیرین یا كابوس

در عین حال تا چند روز قبل نشانه های وجود داشت كه ثابت می كرد هنوز هم برخی تریبون داران صاحب نفوذ در جناح محافظه كار یا اصولگرا خود را از همراهی اصلاح طلبان برای برگزاری انتخابات باشكوهبی نیاز نمی بینند

مطابق روال معمول در همه سالهای گذشته با نزدیك شدن به زمان انتخابات مجلس، گروههای سیاسی و چهره های صاحب نفوذ به تكاپو افتاده‌اند تا انتخابات همانگونه برگزار شود كه به نظر آنها منافع بیشتری برای كشور و مردم دارد. البته تلاش اغلب این افراد نیز بر این امر متمركز است تا پیروزی جناح خود را ضامن حداكثر منافع برای مردم تلقی كنند و از مردم بخواهند تا با رای به همفكران ایشان <كشور، مردم و نظام را از خطرات بالقوه و بالفعل نجات دهند.> اما به نظر می‌رسد فضای كنونی، با آنچه در سالهای قبل اتفاق می افتاد تفاوتهایی دارد. در سالهای گذشته، معمولا‌ نیاز به جلب مشاركت حداكثری مردم، بر حجم مهربانی‌ها می‌افزود و تلاش می‌شد تا دایره <خودی>ها گسترش یابد و گروههای بیشتری به شركت در انتخابات تشویق شوند.

درحالی كه خبرسازی ها و خبررسانی های ماههای اخیرظهور وضعیت جدیدی را نوید می‌دهد كه در آن <تنها رقابت درونی محافظه كاران كافی به نظر می‌رسد.> حمله شدید و بی سابقه به نمایندگان فراكسیون اقلیت از تریبون مجلس، ادعای انحراف در نظام و انقلاب در دوره حاكمیت اصلاح‌طلبان و افزایش ادعاهای مربوط به وجود مفاسد اقتصادی و انفعال بین‌المللی در ۱۶ سال گذشته، نمونه‌هایی است كه مردم در ماههای گذشته شاهد انعكاس وسیع آن در برخی رسانه ها بودند و نشان می‌داد كه یكی از جناح‌های سیاسی، مایل است فضا را بر اصلاح‌طلبان تنگ كند. اما در عین حال تا چند روز قبل نشانه‌های وجود داشت كه ثابت می‌كرد هنوز هم برخی تریبون‌داران صاحب نفوذ در جناح محافظه‌كار- یا اصولگرا- خود را از همراهی اصلاح‌طلبان برای برگزاری انتخابات باشكوهبی‌نیاز نمی‌بینند. بر همین اساس ضمن ایراد اتهام‌های فراوان - و بعضا بی‌سابقه- نسبت به بخشی از اصلاح طلبان، تلاش می‌كردند كه خود را طرفدار حضور عناصر معتدل جبهه دوم خرداد در انتخابات نشان دهند.

البته آنها هیچ تعریفی از اعتدال یا افراط گرایی ارائه نمی كردند و مثلا‌ نمی گفتند كه <آیا درخواست نمایندگان مجلس ششم برای مدارای قوه قضائیه با روزنامه نگاران و فعالا‌ن سیاسی یا اعتراض‌های آنها به بعضی بازداشت‌ها را افراط‌گری می‌دانند یا تلاش مجلس اصلاحات برای اصلاح قانون انتخابات و شفاف‌سازی روش‌های بررسی صلاحیت ؟>! هر چه بود در ماه‌های گذشته ، اغلب حملا‌ت متوجه گروهی از اصلاح طلبان می‌شد كه آنها را <افراطیون دوم خردادی> می‌نامیدند و حداقل در تریبون‌های علنی، تعارفاتی تقدیم عناصر معتدل دوم خرداد می شد تا حضور آنها، رونق بخش انتخابات باشد. اما اظهارات منتسب به یك مقام روحانی فعال در نیروی مقاوت بسیج ، ظاهرا آب پاكی را روی دست اصلا‌ح طلبان و طرفداران آنها می ریزد. این مقام روحانی- نظامی اظهار داشته است: <خطر چهره‌های معتدل و ملایم دوم خردادی بیش از چهره‌های افراطی است، چرا كه همین معتدل ها ، زمانی كه به قرآن وعترت اهانت می شد، سیاهی لشگر بودند>

البته این مقام محترم مشخص نكرده است كه مقصود او از <زمان اهانت به قرآن وعترت> چیست؟ آیا مقصود وی چند ماه قبل است كه نبی مكرم اسلا‌م <ص> در یك آزمون دولتی مورد اهانت غیر قابل بخشایش قرار گرفت یا زمان دیگری مدنظر او بوده است؟ اما به هر حال، این سخنان نشان می‌دهد كه عده‌ای معتقدند جناح دوم خرداد باید به طور كلی از عرصه سیاسی كشور حذف شود. قبل از این اظهارات نیز، یك نویسنده <تازه معروف شده> و یك روزنامه پرسابقه بر لزوم رد صلاحیت معتدل‌ترین چهره دوم خردادی یعنی سید محمد خاتمی تاكید كرده بودند و لذا به نظر می‌رسد اظهارات اخیر ، نه یك موضع‌گیری انفرادی و اتفاقی، بلكه ناشی از تفكر حاكم بر بخشی از عناصر فعال در كشور است.

از این رو هم اكنون می توان برخی اختلا‌فات ظاهرا فزاینده در میان محافظه كاران و اصول‌گرایان- كه گاه به صفحات روزنامه ها نیز كشیده می‌شود- را تلا‌ش آنها برای پر كردن جای خالی رقیب در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری دانست تا كماكان مردم شاهد نوعی <رقابت> باشند! نتیجه این رقابت هم قاعدتا هیچ‌گونه نگرانی برای تصمیم‌گیران اصلی جناح محافظه كار ایجاد نخواهد كرد.

در حال حاضر علی رغم برخی اختلا‌ف نظرهای داخلی، قدرتمندترین بخش جناح اصول‌گرا ، براحتی اهداف و برنامه‌های خود را به پیش می‌برد و اعتراض نمایندگان اصول‌گرای مجلس در امور خرد وكلا‌ن همچون گرانی و تورم، نحوه پیش برد دیپلماسی خارجی، تغییر ساعت رسمی كشور و سهمیه‌بندی بنزین و ... هیچ‌گونه توقف و یا حتی كندی در اجرای برنامه‌های مورد نظر دولت، ایجاد نمی‌كند. پس احتمالا‌ در انتخابات مجلس هشتم نیز هر بخش از جناح محافظه‌كار یا اصول‌گرا كه پیروز شود بازهم نگرانی ایجاد نخواهد كرد.

شاید همین تصور، موثرترین عناصر آن جناح را قانع كرده است كه فعلا‌ به دنبال حذف اصلا‌ح طلبان و یا منصرف ساختن آنها - اعم از افراطی و معتدل - از صحنه انتخابات باشند. سپس با طراحی یك رقابت ظاهرا تمام عیار درون جناحی، اختیار مجلس و دولت را به صورت كامل در دست بگیرند وپس از آن به حل برخی اختلا‌فات احتمالی بپردازند.

البته این رویا، می‌تواند بسیار شیرین باشد. حذف یا كناره گیری زود هنگام اصلا‌ح طلبان نیز، بر طولا‌نی‌تر شدن و شیرینی بیشتر این رویا خواهد افزود، اما آرزومندان این وضعیت، اگر به حوادث سالهای گذشته بنگرند و قدری به احتمالات مربوط به انتخابات ریاست جمهوری دهم بیندیشند مطمئن خواهند شد این خواب شیرین، همزمان با افتتاح مجلس هشتم به یك <كابوس> تبدیل خواهد شد.