سـرشـار بـودن از پـاکـی و صـفـا

پاکیزگی جسم، احساس طراوت و نشاط به فرد می‌دهد و پاکیزگی روح و روان، احساس ارزش و آرامش به فرد عطا می‌کند. آنچه صفا و روشنی روان را می‌گیرد و آن را تیره و کدر می‌کند.
پرداختن به …

پاکیزگی جسم، احساس طراوت و نشاط به فرد می‌دهد و پاکیزگی روح و روان، احساس ارزش و آرامش به فرد عطا می‌کند. آنچه صفا و روشنی روان را می‌گیرد و آن را تیره و کدر می‌کند.

پرداختن به نیازهای مادی و خاکی به عنوان تنها نیازهاست، یعنی آنچه سعدی به شیوایی تمام بیان کرده است؛ «خور و خواب و خشم و شهوت.» اینها انسان را سنگین و تیره می‌کند و او را از رفتن به بالا و ارضای نیازهای معنوی و روحانی بازمی‌دارد، یعنی نیاز به عشق و پیوستگی، احترام و عزت‌نفس و خودشکوفایی؛ نیازهایی که ارضای آنها انسان را سبک و مصفا و پاکیزه و روشن می‌کند و به عالم روحانی می‌برد.

به گفته حافظ:

از دل و جان شرف صحبت جانان غرضست

غرض اینست وگرنه دل و جان اینهمه نیست

شک نیست که حداقلی از نیازهای جسمی و مادی انسان باید برآورده شود تا بتواند به پله‌های بالاتر نیازها قدم بگذارد اما اگر ارضای این نیازها او را از توجه به هدف واقعی بازدارد، در آغاز راه خواهد ماند و خود را از لذات معنوی و حظّ روحانی محروم می‌کند.

مهرورزی به همه آفریده‌های پاک خداوندی، تلاش برای سودمند بودن و خدمت به

خلق و کوشش برای به فعالیت درآوردن آنچه خداوند در فطرت پاک انسانی به ودیعه گذاشته است، همه باعث پاکی و صفا می‌شود.

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازاوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازاوست

دکتر فربد فدایی

روان‌پزشک

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی