حرف های مردان نامدار یووه در باره فاجعه هیسل آن شب را فراموش كنید

۲۰ سال بعد از فاجعه هیسل اعضای آن زمان تیم یوونتوس نظرات متفاوتی را درباره وقایعی ابراز می دارند كه باعث مرگ ۳۹ تماشاگر, شامل ۳۲ ایتالیایی شد

زبیگینو بونیك هافبك لهستانی سابق یووه می گوید: «هر كس هرچه می خواهد، بگوید. همه در دقایق قبل از شروع مسابقه فینال (فوتبال جام قهرمانی باشگاه های اروپا ۱۹۸۵ در برابر لیورپول) می دانستند كه چه روی داده است. هر كس به شما گفت در آن شلوغی نمی دانسته كه چه اتفاقی افتاده است، حرفش را جدی نگیرید. خود ما تا حد ۹/۹۹ درصد از اتفاقات مطلع بودیم. مرگ ها، وضعیت سكوها، فضای انفجاری در استادیوم. بله، ما همه چیز را می دانستیم. در اصل ما نمی خواستیم بازی كنیم، لیورپول نیز همین طور. این یوفا بود كه به ما دستور داد به میدان برویم. آنها می گفتند اگر بازی سر نگیرد، شرایط بحرانی تر خواهد شد. در آن زمان خبری از موبایل ها نبود و بسیاری از تماشاگران ایتالیایی نمی دانستند در سكوی محل وقوع حادثه دقیقاً چند هموطنشان كشته شده اند. یك مقام یوفا به من گفت: «اگر بازی نكنید و از اینجا بروید، حساسیت تماشاگران ایتالیایی بیشتر خواهد شد و پی به قضایا خواهند برد.»

به اعتقاد بونیك، آن دیدار هر چیزی بود الا یك مسابقه فوتبال، اما این فرضیه را نمی پذیرد كه یووه باید جام را به خاطره قربانیان اهدا می كرد و از آن می گذشت.

«جام را به چه كسی پس بدهیم؟ به یوفا؟ پس از آن افتضاحی كه آنها در میزبانی و سازماندهی مسابقه داشتند؟ حتماً شوخی می كنید.»

اما بونیك معتقد است حالا كه دو تیم لیورپول و یوونتوس پس از ۲۰ سال دوباره در جام قهرمانان اروپا رودررو شده اند، پرداختن به گذشته و عمده كردن آن فایده ای ندارد. «بیایید راجع به فوتبال صحبت كنیم. هرچه آن خاطرات تلخ را بیشتر زنده كنیم، فوتبال از یادها می رود. ضمن اینكه طی این سال ها بین دو باشگاه نوعی رفاقت شكل گرفته است و آنها با چنان پیش زمینه ای اینك روبه روی هم ایستاده اند.»

• «او» خوشش نمی آید

میشل پلاتینی همبازی بونیك در تیم آن سال یووه كه تك گل بازی فینال را با یك پنالتی در دروازه لیورپول جای داد و باعث یك قهرمانی بیرنگ و بی حس و حال برای ایتالیایی ها شد، خوشش نمی آید راجع به هیسل حرف بزند. كاندیدای ریاست یوفا با خودش عهد كرده است هرگز به بروكسل بازنگردد ولی چون خواستار پست مذكور است و هیسل پس از بازسازی اساسی نامش به بودوئن تغییر یافته و دیر یا زود میزبان یك فینال اروپایی خواهد شد رئیس احتمالی بعدی یوفا باید صابون سفر به آنجا را بر تن بمالد.

با این حال حرف های كنونی فاتح ۳توپ طلای دهه ۱۹۸۰ اروپا با اظهارات بونیك در تضاد است. او می گوید بازیكنان از ابعاد فاجعه هیسل در آن لحظات خاص با خبر نبوده و آن را به درستی حس نمی كرده اند. «هر یك از دو تیم در رختكن های خودشان حضور داشتند و در آنجا به ما گفته شد كه در شروع بازی تاخیر افتاده است. ما فقط فردای روز بازی فینال و با خواندن روزنامه ها فهمیدیم یك ساعت قبل از مسابقه چه روی داده است! با این حال آن شب را از دفاتر تاریخ فوتبال پاك كنید. من هرگز به آنجا باز نمی گردم و دوست هم ندارم راجع به آن حرف بزنم. باور كنید به لحاظ جسمی و روحی توان بازگشت به بروكسل را ندارم.»

ماه ها و حتی سال های بعد از آن فینال، پلاتینی و یارانش دائماً مجبور به جواب گویی به این اتهام بوده اند كه چرا پس از آن فاجعه به زمین رفته و بازی كرده اند. «مردم از این حرف ها زیاد می زنند، اما آنها آنجا نبودند تا بدانند چه روی داده است و ما چه مشكلاتی داشتیم. آنها مطلع نیستند چه به ما گفته و چه گفته نشده بود. با این حال هیسل هرچه بوده باشد، به گذشته تعلق دارد و زخم عمیقی است كه بهتر است آن را از یاد ببریم زیرا قابل ترمیم و درمان شدنی نیست.»

كاپیتان و مربی پیشین خروس ها معتقد است دیدار های جدید دو تیم فرصتی مناسب بوده است تا بتوان آن خاطرات تلخ را تا حدی زدود. من می دانم افرادی كه فرزندان خود را در آن واقعه از دست دادند. چه احساسی دارند و حتی كسانی را كه یك دوست شان پرپر شده است، اما می توان پس از ۲۰ سال گفت كه زمان پایان دادن به این قضایا رسیده است.باید جلو رفت و فقط آینده را دید. باید كاری می كردیم كه بازی های جدید لیورپول- یوونتوس به فرصتی برای جشن فوتبال بدل می شد و نه یك روز تراژیك. من در هر دو دیدار در آنفیلد و دل آلپی حاضر بودم و حرفم در هر دو استادیوم این بوده است: «چرا این فرصت ایده آل را برای برقراری صلح مجدد از دست بدهیم؟»