در حاشیه یک مثلث سخت...؛ والدین، اینترنت، کودکان

شاید شما هم پدران و مادران زیادی را دیده باشید که در یک جمع خانوادگی یا در گفتگوهای دوستانه، آه بلندی کشیده اند و با مرور شادی های بی پایان دوران کودکی شان، بر فناوری و تمام مشکلاتی …

شاید شما هم پدران و مادران زیادی را دیده باشید که در یک جمع خانوادگی یا در گفتگوهای دوستانه، آه بلندی کشیده اند و با مرور شادی های بی پایان دوران کودکی شان، بر فناوری و تمام مشکلاتی که برای خانواده های این سرزمین به ارمغان آورده، لعنت فرستاده اند. با یادآوری بازیهای متنوع و جذاب سالهای دور، جمع شدن بچه ها در کوچه و مسجد و خانه های هم و از همه مهمتر، ارتباطات عاطفی سازنده میان همسالان، بر لبانشان لبخند نشسته است و با ذکر تلخیهای آزار دهنده بلایایی همچون پلی استیشن و گیم نت و بلوتوث و از همه ویرانگرتر، پدیده ای به اسم «اینترنت»، ابروهایشان در هم رفته است و به زمین و زمان بد و بیراه گفته اند... اما شاید هیچ کدام از آنها به عمق فاصله ای که فناوری در نگرش کودکان و نوجوانان امروز به زندگی در مقایسه با آنچه در سالهای گذشته اتفاق می افتاده است، خبر نداشته باشند.

واقعیت این است که کودکان و نوجوانان دنیای امروز به صورت میانگین در هفته ۲۴ ساعت را در اینترنت به سر می برند و این در حالی است که بیش از نیمی از آنها در حین جستجو در اینترنت در معرض مفاهیم نامناسبی قرار می گیرند که هیچگونه تناسبی با عوالم پاک و معصومانه آنها ندارد. علاوه بر این نکته فاجعه بارتری نیز در این زمینه وجود دارد و آن اینکه در یک تحقیق معتبر بین المللی مشخص شده است که ۴۵ درصد خانواده ها به دلیل اینکه کودکانشان خواستار مداخله پدر و مادر در زندگی آنلاین آنها شده اند، از قرارگیری فرزندانشان در معرض مفاهیم نامناسب آگاه نیز بوده اند! براساس نتایج این تحقیق، ۳۹ درصد نوجوانان می گویند تجربیات منفی در اینترنت آنها را خشمگین می کند و دو سوم آنها نیز از این تجربیات احساس بدی داشته و نگران، هراسیده و ناراحت شده اند.

حال سؤال اینجاست که آیا موضع منفعلانه بسیاری از والدین در مقابل فناوریهای روز و بویژه غول ارتباطی همچون اینترنت، می تواند کودکان و نوجوانان تنهای امروز را نجات دهد؟ آیا شکایت و گلایه از گذشته و تنبیه و محدودیتهای هر از چندگاه، راه حل مناسبی است؟ جایگاه نظارت والدین بر نحوه تعامل فرزندان با فناوریهای ارتباطی تا کجا و چگونه است و...

به نظر شما پاسخ اینگونه سؤالات را در کجا می توان جستجو کرد؟ آیا زمان آن فرا نرسیده است که با آغوشی باز، زمانه معاصر و تمام ملحقات آن را بپذیریم و با رعایت اصول بازی در چنین زمین وسیعی، به دنبال احیای ارزشهای مد نظرمان؛ همانهایی که با گذشت زمان هیچگاه رنگ کهنگی به خود نمی گیرند، در قالب و فضای فناورانه امروز باشیم؟ اندکی سخت است اما غیرممکن نیست، کافی است شما هم امتحان کنید.

وحدت عماد