مسابقه با خدا

حضراتی که ضیافت افطاری دسته جمعی ترتیب میدهند قصد بدی ندارند میخواهند در ترتیب دادن ضیافت با خدا مسابقه بگذارند البته ضیافت الهی ضیافت ترک است ولی ضیافت این حضرات ضیافت

بسم الله الرحمن الرحیم

گریه یک مرد جوان از فقر و بی کاری را دیده اید من در یکی از شب های همین ماه مبارک رمضان شاهد چنین صحنه ای بوده ام . مرد درحالی که از ناداری و بی کاری نزد من شکایت می کرد در حضور همسر خود به گریه افتاد وناله کنان اشک ریخت ...

فردای آن شب هنگامی که پشت میز کارم قرار گرفتم مثل روزهای دیگر چندین کارت و نامه دعوت به ضیافت افطاری را دیدم که در نوبت نگاه من هستند. در تمام این ماه مبارک رمضان هر شب چند جا برای افطاری دادن دعوت کرده بودند. خدا را شکر که اهل سورچرانی نیستم والا با این مشکل بزرگ مواجه میشدم که کدامیک را انتخاب کنم ! سرانجام از میان انبوه کارت ها و نامه ها و دعوت های تلفنی به افطار یکی از آنها را با تناسب کاری انتخاب کردم و رفتم ...

افطاری ها با غذای مولا که گفته می شود در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان نان با شیر و نمک بود ولی حضرت دستور دادند یکی از آن دو را بر دارند از زمین تا آسمان فاصله دارد. مهمتر آنکه هزینه افطاری ها از بیت المال است . در شرایط سهمیه بندی بنزین از اینطرف شهر بزرگ تهران به آنطرف رفتن آنهم در لحظات شلوغ مغرب و با خودروهای دولتی هزینه مضاعفی است که بر بیت المال تحمیل می شود. علاوه بر خودروها راننده ها و محافظان و سایر همراهان هم به همین بهانه مهمان بیت المال هستند...

از ریخت و پاش های بعد از جمع شدن سفره افطاری نگو و نپرس ! اگر بعد از پایان ضیافت حوصله کنی و در بخش مربوط به جمعاوری غذاهای مانده سروگوشی آب بدهی خواهی دید هر یک از این ضیافت ها چه تلفاتی میدهند. یاد آن مرد جوان که در حضور همسرش از ناداری و بی کاری گریه می کرد به خیر!

تصور نکنید قصد دارم در این مقاله از چیز عجیب و غریبی که امسال رخ داده حرف بزنم . قطعا اینطور نیست . متاسفانه این واقعه تلخی است که سالهای متمادی است جلوی چشم همه ماها رخ میدهد و همین قلم در همین روزنامه طی مقالاتی در مذمت سفره های رنگین در دولت های سازندگی و اصلاحات نیز بارها این موضوع را یادآور شده و خواستار برچیده شدن این بساط گردیده ولی کو گوش شنوا بعد از هر مقاله به نظر می رسید تنبهی حاصل شده باشد ولی تا ماه رمضان بعد همه یادشان می رفت و بار دیگر سفره های رنگین گسترده می شد...

در معارف اسلامی بر افطاری دادن بسیار تاکید شده است . پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در خطبه آخرین جمعه ماه شعبان هنگامی که به مردم فرمودند : ماه خدا با همه برکاتش به شما روی آورده مسلمانان رابه افطاری دادن توصیه فرمودند. این توصیه در روایات زیادی تکرار شده و برای آن ثواب زیادی نیز بیان گردیده است . اما اسلام توصیه نکرده است از بیت المال مسلمین افطاری بدهید آنهم به کسانی که نیازمند نیستند. افطاری هائی که اسلام توصیه کرده آنست که با هزینه شخصی و از جیب خود افطاری دهنده باشد والا : « خرج که از کیسه مردم بود حاتم طائی شدن آسان بود » . افطاری دادن از بیت المال ثواب ندارد که هیچ عقاب هم دارد.

اسلام همان دینی است که حتی درباره اموال شخصی افراد نیز حرف دارد و برای خرج کردن آن دستور دقیق دارد و اسراف اموال شخصی را نیز حرام می داند و با حساب و کتاب دقیق چه درباره اصل مال و چه درباره نحوه خرج کردن آن موارد حلال و حرام را گوشزد می کند : « فی حلالها حساب و فی حرامها عقاب » . ما که کارگزاران پیاده کردن چنین دینی هستیم با کدام مجوز هر شب در دستگاه های مختلف وابسته به بیت المال به صدها و گاهی هزاران نفر از کسانی که هیچ نیازی ندارند و عموما از طبقه مرفه محسوب می شوند افطاری میدهیم

انصاف را که در میان مسئولان جمهوری اسلامی چه قدیمی ها و چه جدیدی ها معدود افرادی نیز وجود دارند که با هزینه شخصی افطاری میدهند. حساب این افراد جداست و این امید وجود دارد که نیت آنان نیز همچون عملشان خالص باشد و به همان ثوابی برسند که پیامبر گرامی اسلام برای افطاری دادن به مومنین وعده داده اند. اما آیا قراراست افطاری هائی که با هزینه بیت المال داده می شود سالهای دیگر نیز ادامه یابد امسال که گذشت و البته در اوج هم گذشت ولی از هم اکنون عقلای قوم برای سالهای آینده چاره ای بیاندیشند و این روند رو به رشد هزینه کردن از بیت المال را متوقف نمایند.

ظریفی میگفت : حضراتی که ضیافت افطاری دستجمعی ترتیب میدهند قصد بدی ندارند میخواهند در ترتیب دادن ضیافت با خدا مسابقه بگذارند البته ضیافت الهی ضیافت ترک است ولی ضیافت این حضرات ضیافت ...

باز هم یاد آن مرد جوانی که در حضور همسرش از فقر و ناداری میگریست به خیر!