نان در تاریکی

« حسن انطاکی » مردی حکیم بود. او روزی تعریف کرد:
«شبی، سی – چهل نفر از دوستان من در جایی جمع شده بودند. آنها یک دانه نان داشتند و آن را وسط سفره گذاشتند. بعد، چراغ را خاموش کردند. خانه تاریک …

« حسن انطاکی » مردی حکیم بود. او روزی تعریف کرد:

«شبی، سی – چهل نفر از دوستان من در جایی جمع شده بودند. آنها یک دانه نان داشتند و آن را وسط سفره گذاشتند. بعد، چراغ را خاموش کردند. خانه تاریک شد. آنها این کار راکردند تا اگر کسی خواست بیشتر بخورد، از دیگران خجالت نکشد. وقتی که چراغ را روشن کردند، نان هنوز دست نخورده در وسط سفره باقی مانده بود. هیچ کس از آن نخورده بود، درحالی که همه گرسنه بودند. آن هنگام بود که دریافتم هرکس سهم خود را به دیگری بخشیده است.»