هر لحظه به شکلی «مد» عیار درآمد

۳۰ نمای مد در ۳نما

سینما و مد همیشه با هم ارتباط داشتند، چه آن زمانی که هنوز سوپرمدل‌ها وارد صنعت مد نشده بودند و ستاره‌های سینما در فیلم‌هایشان آخرین مدهای لباس و مدل‌های مو و آرایش را تبلیغ می‌کردند، چه حالا که ستاره‌های سینمایی در ردیف اول کت‌واک‌های سالن‌های مد ساکت می‌نشینند تا آخرین مد لباس را برای خودشان انتخاب کنند یا وارد صنعت مد می‌شوند و از شهرت سینمایی‌شان استفاده می‌کنند تا آخرین محصول خط تولیدی‌شان را به طرفداران مشتاق عرضه کنند...

مد، صنعت عجیب و غریبی است. به غیر از مدل‌های لباس، سبک‌های زندگی عجیب و غریب ستاره‌ها، بازی‌های پشت پرده برای مطرح کردن یک مد، ظهور و سقوط سریع یک ستاره در دنیای مد و هزاران اتفاق دراماتیک دیگر، هر لحظه و هر روز در دنیای مد اتفاق می‌افتد و به همین دلیل، داستان‌های دنیای مد و فشن، همیشه برای سینمایی‌ها جذاب بوده است. به غیر از فیلم‌هایی که از دنیای مد الگو گرفته‌اند یا به نوعی به دنیای مد اشاره دارند، بعضی فیلم‌ها هم مستقیم درباره فشن ساخته شده‌اند. این ۳ نمونه شاید معروف‌ترین آنها باشند.

● جیا

بازی درخشان آنجلینا جولی در نقش جیا، ستاره خاص دنیای مد و ظهور و سقوط او در صنعت مد، در این فیلم که به نوعی زندگی‌نامه این ستاره است، به خوبی تصویر شده است. «جیا» شاید سیاه‌ترین فیلم ساخته?شده درباره مد باشد، مشکلات شخصیتی و رفتارهای عجیب جیا و درنهایت اعتیاد و بیماری او، باعث می‌شود تا کمی دنیای عجیب مد ‌زرق و برقش را برایمان از دست بدهد. جیا نشان می‌دهد که پشت لنز دوربین‌های فراوانی که یک ستاره مد را برای چند ثانیه نشانه رفته‌اند، چه زندگی عجیبی می‌تواند جریان داشته باشد.

● زولندر

این فیلم یکی از معدود کمدی‌هایی است که در مورد مد ساخته شده؛ «بن‌استیلر» مدل مرد صنعت مد است که به سال‌های آخر فعالیت خود رسیده است. با اینکه موضوع فیلم کمدی است و مستقیم به داستان‌های صنعت مد نمی‌پردازد، اما درگیری‌ها و افسردگی‌های یک سوپر مدل مد را که مدت‌ها در کانون توجه بوده و به‌تدریج از صنعت مد کنار گذاشته می‌شود، به خوبی می‌توان در این فیلم دید.

● شیطان پرادا می‌پوشد

به غیر از بازی درخشان «مریل‌استریپ» که برایش نامزدی اسکار و جایزه گلدن‌گلوپ به عنوان بهترین هنرپیشه را به همراه داشت، چیزی که فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» را به یک فیلم فوق‌العاده تبدیل کرده است، داستان آن است؛ تلاش دختری برای رسیدن به شغلی که به قول یکی از شخصیت‌های فیلم، «میلیون‌ها دختر خودشان را به خاطرش می‌کشند». آندریا قرار است منشی «میراندا پریسلی» سردبیر معروف‌ترین مجله مد دنیا باشد. شخصیت سنگی و جدی و بداخلاق میراندا در دنیای مد و تاثیری که او فقط با یک ابرو بالا انداختن یا اخم کردن بر سرنوشت یک ستاره مد می‌گذارد، با روحیه شاد و پرانرژی آندریا که به دنبال شغلی آبرومند است، کاملا در تضاد است. فیلم قرار است یک کمدی باشد، اما تو خالی بودن دنیای مد و بی‌رحمی ‌آن باعث می‌شود بیشتر به یک درام

پرزرق و برق نزدیک شود. تقلای آدم‌ها برای اینکه فقط چند لحظه روی یک سن چند متری در کانون توجه باشند یا تلاش دخترهایی که به هر قیمتی حاضرند سایز لباسشان را کم کنند، تصویر پوچی از دنیای مد نشان می‌دهد. آندریا درحالی که توانسته نظر سردبیر بداخلاق و سختگیرش را جلب کند و زمانی که به گفته میراندا می‌تواند آینده‌ای در صنعت مد داشته باشد، شغلش را رها می‌کند تا کار ساده‌ای به عنوان یک روزنامه‌نگار داشته باشد و میرندا، با لباس‌های رنگارنگ و ژست‌های خاصش و منشی‌هایی که همه‌شان «امیلی» نام دارند، همچنان دنیای مد را تحت‌کنترل خود دارد.

دیالوگی از زبان قهرمان فیلم «شیطان پرادا می?پوشد»: «خیلی خب، فکر می‌کنی که این ارتباطی به تو ندارد؟ بگذار ببینم، تو می‌روی سر کمد لباس‌ها و نمی‌دانم، مثلا ژاکت آبی را برمی‌داری به خاطر اینکه فکر می‌کنی این ژاکت تو را با اعتماد‌به‌نفس نشان می‌دهد و به دنیا می‌گوید که چقدر جدی هستی و چقدر به آنچه می‌پوشی، توجه داری، اما چیزی که نمی‌دانی این است که این ژاکت آبی نیست، فیروزه‌ای است، آن یکی آبی آسمانی نیست، در واقع نیلیه و آنقدر ساده‌دل و بی‌خبری که اصلا در جریان نیستی که در سال ۲۰۰۲، اسکار دلا رنتا، لباس شب‌های نیلی رو طراحی کرد و من با خودم فکر کردم که اوه، اون ایو سنت لورن نبود؟ اون نبود که ژاکت‌های نظامی ‌به رنگ نیلی طراحی کرده بود؟ بعد گفتم که خب ما به ژاکت این رنگی احتیاج داریم و بعد ۸ تا طراح مد مختلف از رنگ نیلی تو کارهایشان استفاده کردند و بعد از اینکه فروشگاه‌های بزرگ آنها را از قفسه‌ها جمع کردند و به مغازه‌های معمولی گوشه خیابان دادند، تو رفتی یکی را از سبد لباس‌های حراجی انتخاب کردی، این یعنی رنگ آبی نشان‌دهنده میلیون‌ها دلار و شغل‌های بی‌شماری است که از‌ آنها خبر نداری و به نظرم خنده‌دار است که فکر می‌کنی یک انتخاب خاص کرده‌ای و ربطی به صنعت مد نداری در حالی که درواقع، این ژاکتی که الان تن تو است، به دست همین آدم‌هایی که در این اتاق می‌بینی، از بین یک کپه «چیز» دیگر برایت انتخاب شده.»

دکتر احسان بیکایی