بازیكن بخر تا زنده بمانی

استقلال و پرسپولیس در طول فصل گذشته آسیب زیادی از ناحیه عدم ثبات مدیریت در سطوح مختلف خود متحمل شدند, همچنان كه در یكی, دو سال گذشته هم با چنین معضلی روبرو بوده اند

استقلال و پرسپولیس به عنوان ۲ قطب فوتبال باشگاهی كشور همواره كانون توجه فوتبالدوستان بوده اند و همواره روندی كه طی می كنند با تمام جزئیاتش از طریقافكار عمومی و رسانه ها دنبال می شود. در همه جای دنیا هم تیم های بزرگ با چنین اقبالی مواجه هستند.

متأسفانه در ایران تیم های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس كه از جایگاه مردمی خاصی هم برخوردارند سازمان چندان منظم و توانمندی ندارند. آنها طرفداران بسیاری دارند اما همواره در حد یك تیم فعالیت می كنند نه باشگاه هایی منطبق بر اصول كه در آن هر چیزی جای خودش را داشته و قبل از هر اقدامی برنامه ریزی مدون و حساب شده ای صورت پذیرفته باشد. برخلاف باشگاه های بزرگ در كشورهای دیگر، سرخابی ها نه تنها سازماندهی اقتصادی درستی ندارند بلكه مدتها است كه از عدم ثبات مدیریتی هم رنج می برند.

اندك بودجه ای هم كه همواره از سوی فلان و بهمان سازمان دولتی به این ۲ تیم تزریق می شود حتی آن قدر نیست كه تكافوی مخارج یك فصل را بدهد اما در عوض بهانه ای است تا ارگان های دولتی مذكور هر ساله مدیریت این ۲ باشگاه را تبدیل به محلی برای كسب تجربه و اشتهار افراد تحت اختیار خود نمایند. بدیهی است كه وقتی در مجموعه ای، ثبات مدیریتی نباشد هیچ پتانسیلی هم برای مستقل شدن آن باشگاه ایجاد نمی شود. در چنین شرایطی چه راهی می توان پیش پای این ۲ تیم گذاشت تا حداقل بتوانند حساب های بانكی شان را پر نگه دارند و از بحران های معمول باشگاهداری در شرایط كنونی به سلامت عبور كنند؟

استقلال و پرسپولیس در طول فصل گذشته آسیب زیادی از ناحیه عدم ثبات مدیریت در سطوح مختلف خود متحمل شدند، همچنان كه در یكی، دو سال گذشته هم با چنین معضلی روبرو بوده اند. پس از پایان یافتن مسابقات لیگ برتر فرصتی پیش آمد تا بار دیگر تغییرات گسترده ای در سطح مدیریت این ۲ تیم ایجاد شود.

تغییراتی كه باعث شدهمه چیز برای سرخابی ها از لحاظ اصول باشگاهداری از صفر شروع شود. این دور و تسلسل تلخ سالها است كه ادامه دارد و با توجه به روال فعلی بدون شك باز هم ادامه خواهد داشت.تشكیل هیأت مدیره جدید در استقلال و ترمیم هیأت مدیره پرسپولیس در ادامه موجب تعیین فتح الله زاده و كاشانی به عنوان مدیرعامل شد.

مدیرانی كه به نوعی دو روی یك سكه هستند. فتح الله زاده پیشتر هم تجربه مشابهی در استقلال داشته است اما كاشانی یك مدیر بیگانه با ورزش است. شاید مدیرعامل پرسپولیس آن طور كه گفته می شود بتواند از منابع دولتی بودجه قابل توجهی برای پرسپولیس جمع آوری نماید اما قطعاً این مسأله در مورد فتح الله زاده صادق نخواهد بود.

سالها پیش مدیران وقت این ۲ باشگاه با فراهم دیدن زمینه مناسب، اقدام به جذب بازیكنان مستعد از سطح كشور و ترانسفر آنها به تیم های اروپایی و حتی حوزه خلیج فارس نمودند و از این طریق توانستند درآمدزاییقابل توجهی داشته باشند. این حركت هم موجب شكوفایی اقتصادی ۲ باشگاه گردید و هم استقلال نسبی سرخابی ها را در برهه ای از زمان به دنبال داشت. این سیستم سودمند پس از یكی، دو سال مورد بی توجهی مدیران بعدی قرار گرفت و آن طور كه باید و شاید بدان پرداخته نشد.

مقایسه این ۲ مقطع زمانی نشان می دهد كه استقلال و پرسپولیس در دورانی كه حجم بالایی از بازیكنان خود را ترانسفر می كردند، عملكرد به مراتب بهتری داشته اند و با برخورداری از ثبات اقتصادی لازم طبعاً نتایج موفقیت آمیزتری هم كسب كرده اند.

نایب قهرمانی استقلال در لیگ قهرمانان آسیا كه عملاً آخرین حضور این تیم در رقابت های قاره ای هم محسوب می شد، در چنین دورانی رقم خورد. با گذشت چند سال از آن دوران و ركود نسبی ۲ باشگاه در ترانسفر بازیكن به خارج از كشور حالا به نظر می رسد وقت آن رسیده كه سرخابی ها بار دیگر سیستم مذكور را احیا كنند تا بتوانند با كسب درآمد از محل فروش بازیكنان به حیات توأم با موفقیت خود ادامه دهند.

فتح الله زاده به عنوان مدیری كه یكی از مدافعان فعالیت در این عرصه است، قطعاً برنامه های ویژه ای برای آینده دارد اما در این بین كاشانی هم باید با روی آوردن به چنین روش هایی هم پرسپولیس را از لحاظ اقتصادی به نقطه ای امن برساند و هم حركت همزمان ۲ باشگاه در این زمینه موجب به وجود آمدن فضای رقابتی سازنده شود و درنهایت شكوفایی فوتبال در سال های بعد را به دنبال داشته باشد.

در پایان اینكه باید درنظر داشته باشیم حتی اگر بهترین كادرهای مدیریتی، فنی و بازیكنان را به كار بگیریم، مجموعه یك باشگاه، آن هم در سطح استقلال و پرسپولیس زمانی موفق خواهد بود كه مشكل پولی و مالی نداشته باشد.

جمشید محبی