به پیچ معده نزدیک می شوید

می گویند همان قدر که سوء تغذیه زندگی بسیاری را به کام مرگ کشانده, از آن طرف بام هم روش های فوق تغذیه و فول اطعمه است که آدم را پرت و پلا می کند درون قبر

می‌گویند همان‌قدر که سوء‌تغذیه زندگی بسیاری را به کام مرگ کشانده، از آن طرف بام هم روش‌های فوق‌تغذیه و فول‌اطعمه است که آدم را پرت و پلا می‌کند درون قبر!

فکر می‌کنید در این سوی بام، آدم مقاومی هستید؟ جسارت نباشدهاااا، کور خوانده‌اید! حالا اگر نخوانده‌اید هم بهتر است بیایید توصیه‌های ذیل را بخوانید که الکی فکر نکنید در صورت مقاومت می‌توانید از یک عاااالم درد و مرض حاصل از تغذیه فول‌انرژی خلاص شوید و بعد از خلاصی بیفتید توی جاده سلامتی و همین‌طور خوش‌خوشان برای خودتان به این‌سو و آن‌سو بروید و حال کنید! چون پرخوری و عقربه فول در آمپر تغذیه‌سنج بشر بالاخره یک جایی دست، پا، قلب یا اصلا کل هیکل آدم را می‌گیرد و حالا نکش، کی بکش! هی می‌کشد، هی می‌کشد، هی می‌کشد... بلکه شده چند تا لگد و سیلی آبدار هم می‌زند تا بالاخره با پای خودمان (به خوشی و خرمی!) یا پای لگد زننده چاقی (به زور و اجبار) برویم توی دهان قبر! خب چه کاری ا‌ست وقتی می‌توان یک یا چند راهکار ساده را رعایت کرد و سر خودرو را از راه قبرستان به سمت بوستان و گلستان یا حتی هر سمت دیگر کج کرد و حین گردش، از شیشه جلو یا عقب یا کناری به پای چاقی دهن‌کجی و به دستش زبان‌درازی شیطنت‌آمیز نمود، چه کاری است؟ (...قبلا گفته بودم چه کاری است؟) هان بله! (آدم از خورد و خوراک هم که می‌نویسد حواس‌پرتی می‌گیرد و یک دست کله و پاچه و زبان اضافه، دست از زبان و کله و قلمش برنمی‌دارد)! به هر حال، حالا هر چه! بیایید تا سفره پهن یا جمع نشده این بخورنخورها را بخوانید تا حداقل تکلیف‌تان را در جاده زندگی بدانید و تابلوی خطر مرگ را جدی جدی شوخی نگیرید:

عَ‌ییییز من! خب شما فکر می‌کنید این برچسب‌ها را روی شیشه‌ها و محصولات غذایی زده‌اند برای قشنگی؟ نه وا‌لا... صاحبان کارخانه‌ها از هر بهانه‌ای استفاده می‌کنند برای خلاصی از هزینه‌هایی مثل چاپ و چسب و...! بیایید از فردا یک جنبش خواندن برچسب تشکیل دهید ببینید اصلا چی به خوردتان می‌دهند آخر.

برادر من! چربی یک ذره، دو ذره، فوق فوقش سه ذره، نه اصلا چهار تا ذره...! خب ایییین‌همه ذره...؟! چه خبر است آخر؟! نشنیده‌اید ذره ذره جمع شود وانگهی خیکی شود؟!

شیر و ماست و پنیر و... کم‌چرب بخرید و بخورید که از قدیم گفته‌اند: کم بخور همیشه بخور! (تازگی‌ها می‌گویند: کره هم بخور، ولی همه‌ش را نخور!)

آقا گوشت قرمز هم عین چربی... یک ذره، دو ذره... آاااخ...! بله... چشم... یعنی منظورمان این است: نه که گوشت همچی ارزان هم نیییست؟ همه این ذره‌ها عوض این‌که گوشت شود به تن آدم، کوفت می‌شود به جان آدم! خوب است هر چه می‌خورید کوفتتان شود؟ نه جدی... خوب است؟! ای کوفت بخورد آدم ولی همان کوفت هم که می‌خورد کوفتش نشود! حالا ای‌ی‌ی... یک مقدار اندکش برای تأمین نیاز بدن به پروتئین کافی است؛ ولی دیگر چه خبر است آاااخر هی صبح، ظهر، شب... بااااباااام جاااان؟!

گوشت ماهی، میگو، خرچنگ، به این خوشمزگی... هه‌هه‌هه! خرچنگ را عمدا گفتم که چربی‌هایتان از حسرت آب شود بریزد بیرون (بدون خرج و هزینه و کمربند و عمل جراحی اضافه!)

سالاد و سبزیجات آقا... سالاد و سبزیجات... نه دست و لگد و سیلی چاقی می‌شود به قبر آدم! نه آدم هر قدر بخورد شکلش عینهو کدو تنبل و کلم بروکلی می‌شود! عوضش ممکن است عین ملوان زبل، دور بازویش بشود دو سانت، دور ساعدش ۲۰ سانت! قدرتش هم افزون شود بزند هر چه را خواست گره‌پیچ کند بیندازد گوشه‌ای! آخر سر به معشوق خودش هم برسد، بچه‌ها پای تلویزیون کلی ذوق کنند! (فکر کنید یکی دیگر به مقصود رسیده اینها دارند ذوق می‌کنند... دنیاااایییی داااارندهاااا!). پس عنایت بفرمایید وقتی قبل از ناهار و شام یک بشقاب سالاد، روانه دهان معده شود، معده هم دهانش را می‌بندد و دهان‌بسته دیگر حرف نمی‌تواند بزند، چه رسد به این‌که بخواهد یک لقمه اضافه، حتی اینقدر، بردارد! (از هر لیپوساکشن و جراحی بای‌پس و خرج اضافه هم بهتر!)

نمی‌گوییم همبرگر و سوسیس و کالباس و پیراشکی و چیپس و اینها را نخورید... نه... حریفتان که نمی‌شویم! پس بیکاریم خودمان را سکه یک پول کنیم. باز سکه‌اش طلا بود یک چیزی! پس بخورید... نوش جانتان؛ اما نه که جان‌تان هم درآید، یا از آن بدتر: جانانتان هم ز در و بعد از آن هم به سر آید! همین یک مقدار کمش... بس است، بس است آقا! د... می‌گویم کافی‌ست آاااقاااا! دهع! لقمه می‌چپاند برای من! فقط بدانید پدر معده‌‌تان درمی‌آید هر بار که باید برای هضم آنها انجام وظیفه کند. اصولا اگر نمی‌توانید اینها را نخورید حداقل کمی بیندیشید در این حیطه چه کسی وظیفه‌اش را درست انجام می‌دهد که معدة آدم انجام دهد؟ هوم؟ آن‌هم تازه توی خواب! حالا باز هی چیپس و لقمة کالباس و سوسیس بچپانید!

بیایید یک حرکت اساسی کنید، به جای سس مایونز و این چیزهای خوشمزه! بله... خوشمزه اما بسی مشکل‌آفرین برای سلامتی و طول عمر، خلاقیتی به خرج دهید و ماست کم‌چرب را با سس گوجه، سرکه یا آبلیمو به مقدار لازم، نمک اینقدر، اینقدر هم ادویه قاطی کنید، دست سازندگان سس مایونز را بگذارید توی سس حنا، دور همی فیلم درامایونزولوژیک یا انیمیشن حنا دختری در آشپزخانه ببینیم حالش را ببریم!

چه؟! نفهمیدم چه؟! مرغ را با پوستش می‌اندازید درون قابلمه؟... هووووع! بابام جان نکنید... نیندازید... نخورید... می‌دانید چقدر میکروب و چربی در پوست آن منقاربستة دُم‌بریدة پَر از بال ریخته ریخته؟ بگیرید سر جدتان پوست هر چه مرغ و بوقلمون و بلدرچین است. آخ...! گفتم بلدرچین... یاد خواب خرچنگ افتادم چربی‌هایم ریخت! سوءتغذیه نگیریم حالا!

شما که این همه علاقه به سرلوحه خورد و خوراک قرار دادن عرایض و طوایل و ابعاد دیگر صحبت‌هایمان نشان داده‌ای (واااقعا که!)، خب بیا و به عنوان کلام آخر حداقل هیچ کاری انجام نمی‌دهی، این یک کار را که تجربه مفید خودمان بوده انجام بده: آقا اصلا هر چه می‌خواهی بخور! هوم؟ دیگر از این بهتر؟ فقط یادت باشد هیچ راهی بهتر از تغییر عادات غذایی و کم کردن یارانه شیرینی و چربی از حساب ذخیره شکم، باعث لاغری حضرت عالی نمی‌شود. کاری دارد؟ عوض پرخوری در سه وعده غذای روزانه وعده‌ها را به پنج دفعه مساوی تقسیم کن، یک وعده نصف شب هم که دنیا را آب ببرد شما را خواب برده پس کاریش نمی‌توان کرد، هر چه تا الان می‌خورده‌ای نصف کن... تمام! می‌ماند یک مقدار ریزخواری اطعمه و اشربه و هله‌هوله که باید از وسط وعده‌های غذایی حذف کنی؛ هر دو روز نیم ‌ساعت هم، بابا فقط نیم ‌سااااعت، پیاده‌روی کن... پیاده‌رویییی‌هاااا... نه حتی دویدن و دوچرخه‌زدن و این کارهای آرنولدی...! اگر وضع شکمت از وضع جیبت بهتر نشد هر چه خواستی بگو! خوشگل هم می‌شوی تازه‌ش! ببیییین... این هم آینه: به‌به! چه‌چه! چه قشنگ!... باور نداری؟ سر جدت بیا و یک مدت توصیه ما را امتحان کن! اصلا امتحان هم نمی‌کنی نکن، عوضش کمی فکر کن به این که یک چنین امتحانی واقعا آسان‌تر است یا امتحانات کنکور ورودی قبر با آن کش و قوس فوق برنامه تغذیه‌اش؟! هیییممم؟!

دیگر خود دانی! برو که هر گلی زده‌ای به شکم خودت زده‌ای!

ف. حسامی