امام زمان و خونخواهی امام حسین علیه السلام

در شرح وقایع ظهور وارد شده است که امام زمان علیه السلام انتقام سختی از عده ای می گیرد اینان چه کسانی هستند و حضرت چگونه انتقام می گیرد

در شرح وقایع ظهور وارد شده است که امام زمان علیه السلام انتقام سختی از عده ای می گیرد. اینان چه کسانی هستند و حضرت چگونه انتقام می گیرد؟

پاسخ :

در ابتدا به این می‌پردازم که «انتقام» چیست و با مقام و منزلت حضرت حجت (عج) سازش دارد یا نه؟

انتقامی که به حضرت نسبت داده شده است، به معنی مجازات کردن و کیفر دادن، سردمداران کفر و نفاق و شرک است، نه به معنی کینه توزی و فرونشاندن هوا و هوس های درونی. و اصولاً امامان معصوم ـ علیهم السّلام ـ از چنین هوس‌هایی پاکیزه بوده‌اند. و انتقام به معنی کیفر هیچ گونه ناسازگاری با مقام امام ـ علیه السّلام ـ ندارد. و از این رو خدای تبارک و تعالی هم از مجرمان انتقام می‌گیرند و در قرآن کریم به همین صفت از او یاد شده است به عنوان مثال به این آیات توجه بفرمایید:

۱) «... أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انتِقَامٍ »[۱].

۲) «... وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ »[۲].

در این آیات هم، انتقام گرفتن خدا، به معنی مجازات در برابر کارهای ناشایست است و به هیچ وجه مسئله، کینه توزی ـ که در مورد خداوند سبحان قابل تصور نیست ـ مطرح نمی‌باشد.

۲) یا حضرت مهدی (عج) انتقام خواهند گرفت و صفت انتقام برایشان صدق می‌کند؟ در پاسخ می‌توان گفت:

۱) یکی از لقب‌های امام عصر(عج) «منتقم» است.[۳] و اگر نمی‌توانست دشمنان اسلام را کیفر دهند و یا در برنامه عملیاتی او اتفاق نمی‌افتد، هرگز چنین لقبی را به او نمی‌دادند.

پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز عید غدیر در معرفی حضرت مهدی (عج) فرمودند: ... الا انّه الحدوث بکلّ ثار لأولیاء الّا عزّو جلّ؛ گاه باشید حضرت مهدی (عج) انتقام گیرنده از ستمگران است، او خونخواه خون به ناحق ریختة همه بندگان صالح خداست».[۷] گفتنی است روایات بخش انتقام بسیارند و ذکر همه آنها طولانی شدن جواب را به دنبال دارد

۳) «وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا ...؛ کسی که خون مظلومی را به ناحق بریزد ما برای ولیش سلطه (قصاص) قرار دادیم».[۴]

۲) در دعایی که به وسیله عمری از خود آن حضرت روایت شده است آمده است: «وَ اَقمْ بهِ الحُدودَ المعطّلةَ و الأحکامَ المُهمَلة؛ و به توسط او حدود تعطیل شده و احکام کنار مانده اجرا شود».[۵]

امام باقر ـ علیه السّلام ـ در ذیل این آیه شریفه می‌فرمایند: که مراد از «مظلوم» امام حسین ـ علیه السّلام ـ است و ما ولی دم او هستیم و هنگامی که قائم ما ظهور کند به خونخواهی او می‌پردازد.[۶]

۴) پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز عید غدیر در معرفی حضرت مهدی (عج) فرمودند: ... الا انّه الحدوث بکلّ ثار لأولیاء الّا عزّو جلّ؛ گاه باشید حضرت مهدی (عج) انتقام گیرنده از ستمگران است، او خونخواه خون به ناحق ریختة همه بندگان صالح خداست».[۷] گفتنی است روایات بخش انتقام بسیارند و ذکر همه آنها طولانی شدن جواب را به دنبال دارد.

در روز عاشورا وقتی امام حسین ـ علیه السّلام ـ و اصحابش به دست یزیدیان به شهادت رسیدند، ملائکه الهی بسیار ناراحت شدند، و به درگاه الهی شکایت بردند،‌ و آفریدگار توانا در ضمن نشان دادن نور وجود حضرت مهدی (عج) فرمودند: «بذلک القائم انتقم منهم»؛ توسط این قائم از قاتلان امام حسین ـ علیه السّلام ـ انتقام خواهم گرفت.

۵) در حدیث معراج وارد شده است،‌چون چشمان پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به نور امامان افتاد، یکی از نورها را با نورهای دیگر متفاوت دید، از خدای حکیم ندا رسید که: او همان قائم ماست. او همان کسی است که حلال ما را حلال و حرام ما را حرام خواهد کرد و من توسط او از دشمنان انتقام خواهم گرفت.[۸]

۶) در روز عاشورا وقتی امام حسین ـ علیه السّلام ـ و اصحابش به دست یزیدیان به شهادت رسیدند، ملائکه الهی بسیار ناراحت شدند، و به درگاه الهی شکایت بردند،‌ و آفریدگار توانا در ضمن نشان دادن نور وجود حضرت مهدی (عج) فرمودند: «بذلک القائم انتقم منهم»؛ توسط این قائم از قاتلان امام حسین ـ علیه السّلام ـ انتقام خواهم گرفت.[۹]

و ما هم در انتظار لحظه‌های سبزی به سر می‌بریم که شمشیر انتقام حضرت، به خونخواهی پهلوی شکسته حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ خانه نشینی امام علی ـ علیه السّلام ـ ، و مظلومانه رفتن امام حسین ـ علیه السّلام ـ قیام کند، و همه کسانی که را که کهکشان غم را نثار خاندان پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ کردند، به کیفر کارهایشان برساند.

پی نوشت ها :

۱. بحار الانوار، ج ۵۲.

۲. کمال الدین و اتمام النعمه، شیخ صدوق.

۳. دولت المهدی، سید محمد حسینی.

[۱]. سورة زمر، یة ۳۷.

[۲] . ل عمران، ۴.

[۳] . مرحوم مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶.

[۴] . اسراء، ۳۳.

[۵]. سورة زمر، یة ۳۷.

[۶] . مسعود بن عیاش، تفسیر العیاشی، ج ۲، ص ۲۹۰، حدیث شماره ۶۵، چاپ افست تهران.

[۷] . مرحوم مجلسی، بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۲ ـ ۲۱۳، چاپ بیروت.

[۸] . مرحوم مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۳، چاپ بیروت.

[۹] . مرحوم مجلسی، بحار الانوار، ج ۳۷، ص ۲۹۴، چاپ بیروت.

منبع اندیشه قم