گریگوری پک

الدرد گریگوری پک ۵ آوریل (۱۶ فروردین) ۱۹۱۶ در کالیفرنیا به دنیا آمد. در شش سالگی پدر و مادرش از هم جدا شدند و سرپرستی او را مادر بزرگش برعهده گرفت. از کالج سن دیه گو فارغ التحصیل …

الدرد گریگوری پک ۵ آوریل (۱۶ فروردین) ۱۹۱۶ در کالیفرنیا به دنیا آمد. در شش سالگی پدر و مادرش از هم جدا شدند و سرپرستی او را مادر بزرگش برعهده گرفت. از کالج سن دیه گو فارغ التحصیل شد و سپس به دانشگاه برکلی رفت. بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی راهی برادوی شد تا بخت خود را در عرصه بازیگری بیازماید.

پک اولین نقش خود را در نمایش «ستاره صبح» (۱۹۴۲) ایفا کرد و پس از آن دیوید سلزنیک او را برای بازی در فیلم «روزهای افتخار» (۱۹۴۳) انتخاب کرد. گریگوری پک در سال ۱۹۴۴ وارد هالیوود شد و تقریبا از همان آغاز به عنوان یک ستاره درخشید. او ظرف پنج سال ۴ بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شد.

پک اولین نقش مهم خود را در سینما با بازی در «طلسم شده» آلفرد هیچکاک (۱۹۴۵) تجربه کرد. او در فیلم های کلاسیک و به یادماندنی «کشتن مرغ مقلد» (۱۹۶۲)، تعطیلات رمی (۱۹۵۳)، اسب کهر را بنگر (۱۹۶۴) و برف های کلیمانجارو (۱۹۵۲) بازی کرد. کاراکتر آتیکوس فینچ در «کشتن مرغ مقلد» با بازی گریگوری پک در نظرسنجی انستیتوی فیلم آمریکا بهترین و محبوب ترین قهرمان در فیلم های سینمایی تاریخ هالیوود شناخته شد. پک برای بازی در این فیلم اسکار بهترین بازیگر نقش اول را گرفت.

او از آن دست بازیگرانی بود که نمی شد نقش های منفی را به آنها سپرد. پک دوبار آدم بد قصه ها شد؛ یکی در «جدال در آفتاب» (۱۹۴۶) و دیگری در «پسران برزیلی» (۱۹۸۷) نقش کاپیتان اهب در (موبی دیک) محصول ۱۹۵۶ به کارگردانی جان هیوستن، از نقش های پرطرفدار پک بود. «کلید های بهشت» (۱۹۴۴)، «قرارداد شرافتمندانه» (۱۹۴۷)، «توپ های ناوارون» (۱۹۶۱)، «طالع نحس» (۱۹۷۶) و «مک آرتور» (۱۹۷۱) از دیگر کارهای شاخص اوست. گریگوری پک در سال ۱۹۶۸ جایزه انسان دوستی جین هرشولت را از آن خود کرد. او تقریبا آخرین بازمانده مردان بزرگ هالیوود بود که در دهه ۴۰ درخشیدند. «گرینگوی پیر» که در سال ۱۹۸۹ ساخته شد، آخرین هنرنمایی پک در سینما بود. او در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۳ درگذشت.