تعریف و تاریخچه جودو

جو یعنی طبیعی بودن یا راهی که طبیعی است و با حقیق گیتی سازگاری و مطابقت دارد و هر بشری باید آن را دنبال کند و بیاموزد و دو یعنی راه و روش

جودو ورزشی است نجیب که جز در راه تقوی بکار گرفته نمی شود . این سخن از پروفسور جیگاروکانو بنیانگذار جودو می باشد که در یکی از سخنرانیهایش درباره تعریف جودو بر زبان رانده است . او تعریفات دیگری نیز برای جودو بدست داده مانند این جمله که حداکثر استفاده مؤثر از نیروی جسم و مغز را جودود خوانده است . دقیقا ً اگر به سخنان و نوشته های استاد توجه کنیم به این مطلب پی می بریم که جودو یعنی حداکثر بهره با حداقل کوشش ولی تعریف تحت لفظی جودود بدین شرح است .

جو = یعنی طبیعی بودن یا راهی که طبیعی است و با حقیق گیتی سازگاری و مطابقت دارد و هر بشری باید آن را دنبال کند و بیاموزد و دو یعنی راه و روش .

● جوجیتسو چه بوده است ؟

ما در ورزشهای مبارزه ای معمول شرق مثل سومو – جودو – ایکیدو – کندو و کاراته بوده است .

هر دفاع و حمله بدون اسلحه و یا به ندرت با اسلحه علیه حریف مسلح یا بدون اسلحه جوجیتسو نامیده می شد و تحت نامهای متعدد مثل یاوارا – تائی جوتسو – واجوتسو – کمپو – هاکودا و بسیاری نامهای دیگر شناخته شده و تاریخچه آن به ۲۵۰۰ سال قبل برمی گردد.

می دانیم مردم شرق آسیا عموما ً کوچک اندام و نسبت به مردم شمال و مرکز آسیا ضعیف بودند این مردم احتیاج داشتند به هر شکل و یا هر پدیده ای ضعف و کوچکی خود را جبران نمایند و به همین علت در ژاپن قدیم هزاران مدرسه برای تعلیم جوجیتسو وجود داشته در بعضی از این مدارس شاگردان را به نسبت پیشه ای که مورد نظرشان بوده طبقه بندی می کردند . مثلا ً کار افرادی که می خواستند سامورائی شوند با کسانی که برای قهرمانی و شرکت در مسابقات تمرین می کردند و کسانی که می خواستند زندانبان شوند ، فرق کلی داشت .

تولد جودو = سومو یکی از ورزشهای محبوب ژاپن است که امروزه به صورت پرفشنال اداره و انجام می شود و اولین ورزشی است که از جوجیتسو جدا شده جودو نیز در سال ۱۸۸۱ بوجود آمد . مبتکر سومو مشخص نیست ولی مبتکر و بوجود آورنده جودو پروفسور جیگارو کانو فقید است این نام برای همه جودو کارهای دنیا آشنا و محترم است .

ابتدا کانو برای ورزیدگی بدن خود به یکی از مدارس آموزش فنون جوجیتسو معرفی گردید . اولین استاد کانو (فوکودا) بود فوکودا از میان فنون جوجیتسو فنون پیچاندن – قفل کردن مفصل ها و شکستن دست و پا را با استفاده از اهرم خوب می دانست .

او از قهرمانان اعجاب آور آن روزگار بود چون در سن ۱۸ سالگی به درجه استادی رسیده بود پس از مرگ استاد که در جوانی اتفاق افتاد کانو به فکر ابداع جودو و تفکیک و کلاسه کردن فنون آن افتاد .

و این زمان بود که کانو در دانشگاه توکیو تحصیل می کرد و پس از اتمام دوره دانشکده به یکی از معابد بودائی به نام (ای شوجی) رفت و در آنجا با آرامش خیال و تفکر بسیار جودو را بوجود آورد .

● جودو در المپیک

موافقت گردید که در سال ۱۹۶۴ جودو در اثر تلاشهای فراوان استاد کانو و کمیته ملی المپیک ژاپن بالاخره به المپیک توکیو راه یابد . در این تاریخ جودو به ورزشهای المپیکی پیوست و در سه وزن ۶۸ – ۸۰ و بالای ۸۰ کیلو و وزن آزاد (اوپن) برگزار گردید . المپیک بعد در سال ۱۹۷۲ در مونیخ برگزار و قهرمانان در وزنهای ۶۳ – ۷۰ – ۸۰ – ۹۳ و وزن آزاد به مبارزه برخاستند .

المپیک بعد در سال ۱۹۷۶ در مونترال جودوکاران دنیا در اوزان فوق مقابل یکدیگر ایستادند .

این مسابقات در سال ۱۹۸۰ در المپیک مسکو دنبال گردید که به دنبال تحریم این المپیاد از طرف بعضی کشورها ، کشور ژاپن در این مسابقات حضور نیافت .

● جودو در جهان و المپیک

سالها قبل از این که جودو به مسابقات المپیک راه پیدا کند مسابقات بین المللی این ورزش برگزار می گردید . اطلاعات مختصری درباره مسابقات بین المللی و المپیکی جودو به عرض خوانندگان عزیز می رسد.

اولین مسابقات بین المللی جودو در سال ۱۹۵۶ در توکیو برگزار شد این مسابقه بطور بی وزن انجام گردید و قهرمان این مسابقات آقای (ناشویی) از کشور ژاپن بود .

دومین مسابقات بین المللی جودو در سال ۱۹۵۸ (دو سال بعد) در توکیو برگزار گردید این مسابقات نیز بطور بی وزن انجام و آقای (سون) از ژاپن برنده این مسابقات بود .

سومین دوره مسابقات در پاریس برگزار شد . این مسابقات نیز بطور بی وزن در ۱۹۶۱ انجام گردید .

در سال ۱۹۶۵ یعنی درست ۴ سال بعد مسابقات بین المللی در (ریودوژانیرو) برگزار شد . این مسابقات در سه وزن (۶۸ کیلو و ۸۰ کیلو و بالای ۸۰ کیلو و وزن آزاد) برگزار شد و قهرمان بی وزن این مسابقات ( آقای اینوکوما) بود که هم اکنون نامبرده در تعلیمات تیم ملی جودو و ژاپن فعالیتهای مؤثری دارد .

در سال ۱۹۶۷ ( سال بعد) باز مقررات وزنها تغییر کرد و در این سال مسابقات در ۵ وزن (۶۳ کیلو – ۷۰ کیلو – ۸۰ کیلو – ۹۳ کیلو و بالای ۹۳ کیلو و وزن آزاد) برگزار می گردد .

● کاتاگورما

جیگاروکانو حتی یک روز هم از رفتن به سالن تمرین "های کوبا" غفلت نمی کرد .

اگر مربیش بدلایلی تمرین را تعطیل می کرد یا سر تمرین نمی آمد ، او به تنهایی تمرین می کرد یا از شاگردان دیگر استفاده می کرد .

همراه کانو در "های کوبا" مرد جوانی تمرین می کرد که "کن کی چی فوکو چی ما" نام داشت که این جوان اختلاف وزن وحشتناکی با کانو داشت .

او حدود ۲۰۸ پوند بود و کانو ۹۹ پوند بود .

روی این اصل کانو هیچ دلیلی برای شکست فوکوچی ما در مقابل خودش نداشت . بنابراین کانو سعی زیادی می کرد از فنونی که آموخته سود جوید حتی از مطالعات زیادی در مورد تمرینات فیزیکی دیگر ممالک از قبیل سومو می کرد . تا اینکه یک روز او فکری کرد که تمام سعی و کوشش او را جواب داد . او بلند کرد ؟

بله ، او فوکوچی ما را روی شانه هایش قرار داد و بلند کرد و چرخاند و به زمین زد ، به زیبایی که ممکن بود ، تکنیکی که او به کار برد امروزه کاتاگورما نام دارد .