بچه شما هم چشم سفیده؟!(2)

چطور با کودک‌تان حرف می‌زنید، به او نگاه می‌کنید و چند بار در روز نوازشش می‌کنید؟ روانشناسان می‌گویند نه‌تنها جملاتی که به کودک‌تان می‌گویید و مدرسه‌ای که برایش انتخاب می‌کنید بلکه حتی شیوه نگاه کردن شما به فرزندتان، می‌تواند به شخصیت او شکلی متفاوت دهد. در مطلب پیش درباره کودکانی که از سرو صدا فراری اند مطالبی آورده شد، در ادامه به موارد دیگر می پردازیم:
در چنین شرایطی برای اینکه در ‌میهمانی بماند به او توجه بیشتری نشان دهید و حتی برایش جایزه‌ای هم در نظر بگیرید اما مجبورش نکنید ساعت‌ها در فضایی که برایش غیرقابل تحمل است بماند. می‌توانید به او بگویید درصورت اذیت شدن به اتاق برود و در فضایی آرام‌تر بازی کند. تصور نکنید اجبارهای شما از کودک‌تان فرد آرام‌تر و منطقی‌تری می‌سازد. تنها کاری که شما می‌توانید بکنید، همراهی با او و ترغیب کردنش به روبه‌رو شدن با موقعیت‌های ناخوشایند است اما نمی‌توانید با اجبار و تهدید ترس‌ها و نگرانی‌های فرزندتان را از بین ببرید چون با این کار تنها مشکلات کودک‌تان را تشدید می‌کنید.

به باباش رفته‌؟
کودک مدام از طریق مشاهده یاد می‌گیرد. اگر خودتان لجبازی می‌کنید، فرزندتان هم از شما می‌آموزد و اگر برای عصبانی کردن همسرتان و تلافی کردن رفتار نامناسب او صدای تلویزیون را بلند می‌کنید، فرزندتان هم این روش رفتاری را یاد می‌گیرد.
پس قبل از هر کاری، سعی کنید الگوی کاملی برای فرزندتان باشید؛ البته گاهی هم آموزش نادرست فرزندی لجباز بار می‌آورد. اگر هنگامی که رفتار نادرستی را در جمع مرتکب می‌شود به او لبخند بزنید و با شوخی بگویید «به باباش رفته» تا سعی کنید رفتار نامناسبش را پوشش دهید، این پیام را به او می‌دهید که رفتارش جالب بوده و به‌طور ناخودآگاه رفتارش را تقویت می‌کنید. گذشته از این، هیچ‌وقت در مقابل کودک به خاله و دایی در مورد اینکه چگونه ظرف شکلات‌ها را پخش کرده یا ظرف‌های خانه را شکسته است چیزی نگویید و اشتباهاتش را به عنوان شیرین‌کاری به دیگران معرفی نکنید.
لجبازی می‌کند؟
در ‌مهمانی هنگامی که سرتان حسابی شلوغ است و در حال چیدن سفره غذا هستید، مدام پاهایش را در سفره دراز می‌کند؟ هرچه چشم‌غره می‌روید انگار نه انگار فقط با چشمانی گرد به شما زل می‌زند و می‌گوید: «دوست دارم» حاضر جوابی‌اش از یک‌طرف و نگاه سرزنشگر دیگران از طرفی دیگر شما را از کوره به در می‌برد؟ در این مواقع خونسردی خود را حفظ کنید. ممکن است هدف کودک فقط جلب نظر شما باشد و البته گاهی هم لجبازی راهی برای تلافی رفتار‌های نادرست شماست. شاید فرزند شما از دست‌تان دلخور است یا از تنبیه نامناسب شما خشمگین است.
گذشته از این همیشه هم حرکات نادرست از روی قصد نیست. کودک شما هنوز درک درستی از رفتار درست یا نادرست ندارد و وقتی با فریاد به او می‌گویید: «نکن! سرم رفت!» دقیقا نمی‌فهمد که سر شما چرا رفته است و اینکه خودش مقصر رفتن سر شماست یا نه. اگر شما با پیام‌های واضح و قابل فهم به کودک‌تان نگویید چه کارهایی را نباید انجام دهد، نباید انتظار رسیدن به خواسته‌های‌تان را داشته باشید.
درست می‌شود؟
برای متوقف کردن اشتباهات فرزندتان باید از راه درست وارد شوید و بدانید تنبیه و فریاد تنها کار را بدتر می‌کند. کود‌ک‌ نترس شما حتی اگر در آغاز از تنبیه بدنی‌تان بترسد، خیلی زود در برابر تهدید‌های‌تان نسبت به تنبیه کردن دیگر هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. باید شیوه‌های تربیتی را بیاموزید تا بتوانید تعاملی مناسب با فرزندتان داشته باشید. راه چاره شما محروم‌سازی است. اگر حاضر نیست پاهایش را از سفره جمع کند، باید به او بگویید اجازه نخواهد داشت با کامیون مورد علاقه‌اش بازی کند.
فراموش نکنید اگر سر حرف‌تان نباشید و با تسلیم شدن در برابر گریه‌هایش به او اجازه دهید تا با اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش بازی کند، دفعه بعد او حرف شما را جدی نمی‌گیرد. ابتدا کمی فکر کنید، اگر او را از چیزی محروم کنید، احتمالا باید گریه‌هایش را هم تحمل کنید؛ البته صبر شما از او کودکی سر به راه می‌سازد.