فکر زیبا؛ صورت زیبا

وقتی بچه بودیم همیشه جیب‌هایمان پر بود از خوراکی‌های سالم مانند کشمش، بادام، نخودچی که اگر دلمان ضعف رفت بخوریم حتی قند و شکر در خوراک ما جای زیادی نداشت و به جای آن خرما، انجیر و میوه خشک می‌خوردیم.

وقتی بچه بودیم همیشه جیب‌هایمان پر بود از خوراکی‌های سالم مانند کشمش، بادام، نخودچی که اگر دلمان ضعف رفت بخوریم حتی قند و شکر در خوراک ما جای زیادی نداشت و به جای آن خرما، انجیر و میوه خشک می‌خوردیم. یادم است «مویز» می‌خوردیم و معتقد بودیم هوش را زیاد می‌کند یا گوجه را نمک می‌زدیم و می‌گذاشتیم خشک شود تا توی فصل‌هایی که گوجه نبود بتوانیم از آن استفاده کنیم.

وقتی تغذیه درست باشد افراد دلشان ضعف نمی‌رود که بعدها دچار زخم معده شوند و پرخاشجویی کنند و با هم درگیر بشوند بلکه به جای آن با هم مهربانی می‌کنند، آرامش دارند و بعد با این آرامش زیباتر هم می‌شوند. شما به ظاهر آدم‌های گذشته فکر کنید! چرا مادربزرگ‌های ما آنقدر زیبا بودند؟ مگر آن موقع کرم‌های ضدچروک، رژیم لاغری، جراحی زیبایی و از این حرف‌ها بود؟ نبود! اما به جای آن افراد صبور بودند و تحمل بالایی داشتند بنابراین کمتر حرص می‌خوردند، پوستشان شاداب‌تر می‌ماند و به نظر زیباتر می‌آمدند. هیچ‌ دقت کرده‌اید پوست افرادی که زیاد عصبانی می‌شوند تیره‌تر است؟ من اعتقاد دارم به اینکه وقتی عصبی می‌شویم پوستمان خراب می‌شود. به نظر من باید نگاهمان را عوض کنیم تا زیباتر شویم.

گوهر خیراندیش