قانونمندی تنها راه خروج كاراته

امروز فدراسیون كاراته به دست فرد دیگری سپرده می شود, گذشته از اینكه چه كسی بر این مسند می نشیند, معتقدم كه نباید با نادیده گرفتن تجربیات چندین ساله كادر فعلی, به یكباره آنها را از گردونه خارج كرد

گر چه فدراسیون فعلی بدون عیب و نقص نبوده و انتقادهای بسیاری بر عملكرد آن وارد است، اما حبیب الله ناظریان با حضور چند ساله در رأس این فدراسیون با بیش از ۵۰ سفر خارجی و حضور در مراسم مختلف بین المللی جایگاه و نفوذ قابل قبولی در فدراسیون جهانی پیدا كرده است كه این امتیاز به راحتی قابل چشم پوشی نیست. در كنار این مسأله لازم است در فدراسیون جدید، دیكتاتوری جای خود را به هم اندیشی بدهد و چابلوسی كه به عنوان ابزار پیشرفت برخی افراد در آمده است، برچیده شود تا راه برای شایسته سالاری فراهم شود.

اما بحث اصلی در مورد لزوم «قانونمندی» است همه پروسه های موجود در كاراته، از داوری، مربیگری و اعطای «دان» گرفته تا عضویت در تیم ملی باید قانونمند شوند.برخی به دلیل ارتباط با مربیان تیم ملی و نیز نبود ضوابطی خاص برای راهیابی به این تیم، سالیان متمادی عضو تیم ملی كاراته هستند و این در حالی است كه مقام های جهانی در خور توجهی نیز به دست نیامده است. از سوی دیگر مسابقات قهرمانی كشور هم حالت نمایشی به خود گرفته و كمتر كسی می تواند از راه این رقابت ها به عضویت تیم ملی در آید. ۶۰ درصد تیم ملی كاراته را افرادی تشكیل می دهند كه سابقه حضور ۱۲ ساله در این تیم دارند و این در یك ورزش انفرادی یعنی ركود.موضوع دیگر اهمیت «تحقیق و توسعه» برای پیشرفت است. در ۱۵ سال گذشته حتی یك هزارم بودجه فدراسیون كاراته نیز صرف تحقیقات نشده است در حالی كه بدون تحقیق نمی توان انتظار پیشرفت را داشت. رییس جدید باید به ارزیابی علمی وضعیت مربیان و نحوه تمرین آنها در باشگاه ها بپردازد. از سوی دیگر، شناخت روانشناسی و فیزیولوژیكی كاراته كاها و نیز مربیان اقلیم های مختلف در نحوه تمرین آنها تأثیر مطلوب می گذارد. البته باید گفت سر فصل های تمرین كاراته در كلاس های آموزشی نیز مشخص نیست بطوری كه كاراته كا نمی داند برای پیشرفت خود باید چه پروسه یی را پشت سر بگذارد ... در كل كاراته ایران تاكنون خیلی محدود عمل كرده است. در حالی كه بررسی وضعیت بالقوه موجود در ایران و نیز بافت جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی كشور نشان می دهد كه ایرانیان در رشته های رزمی استعداد و پتانسیل های بالایی دارند. می توانیم كاراته را با فوتسال مقایسه كنیم. همچنانكه فوتسال ایران قدرت بلامنازع آسیا است ولی در عین حال فاصله زیادی با اروپا دارد، كاراته نیز به همراه ژاپن قدرت بلامنازع آسیا محسوب می شود كه در مقایسه با كشورهای اروپایی از قافله بسیار عقب مانده است. مسابقات آسیایی تنها به عنوان تسكین دهنده است. چرا كه كاراته كاهای ایران در سطح آسیا چندان تحت فشار نیستند و این یك نقطه منفی است. اما مسابقات اروپایی نوعی مسابقات جهانی است كه فقط ژاپن را كم دارد، فدراسیون جدید باید در نظر بگیرد كه كاراته به زودی جزو بازیهای المپیك می شود و از این رو اغلب كشورهای جهان سرمایه گذاری هنگفتی را در این رشته آغاز كرده اند، چرا كه از این پس كشورهای دنیا كاراته را به عنوان یك ورزش مدال آور المپیكی می شناسند و از این رو استعدادیابی برای المپیك ۲۰۱۲ باید در اولویت برنامه های فدراسیون آینده باشد تا با یك برنامه ریزی صحیح، موفقیت كاراته كشور را در عرصه های جهانی و المپیكی شاهد باشیم.