ائتلا ف کابل اسلا م آباد

پاکستان و افغانستان در سالهای اخیر روابط پرفراز ونشیبی را سپری کرده اند در این میان حضور طالبان در پاکستان و اتهامات کابل مبنی بر دخالت پنهان اسلا م آباد در ایجاد بحران امنیتی در افغانستان به چالشی بزرگ در مناسبات دو کشور مبدل شده است

پاکستان و افغانستان در سالهای اخیر روابط پرفراز ونشیبی را سپری کرده‌اند. در این میان حضور طالبان در پاکستان و اتهامات کابل مبنی بر دخالت پنهان اسلا‌م آباد در ایجاد بحران امنیتی در افغانستان به چالشی بزرگ در مناسبات دو کشور مبدل شده است. با افزایش بحران امنیتی در افغانستان و پاکستان، تنش میان دو کشور بار دیگر در ماههای اخیر به شدت گسترش یافته به گونه‌ای که تقابل و صف آرایی نظامی آنها را در پی داشته است. نکته قابل توجه در روابط دو کشور گرایش آنها به کاهش تنش‌ها و آغاز دور جدید مذاکرات می‌باشد. حضور کرزای در مراسم ریاست جمهوری آصف علی زرداری رئیس جمهور جدید پاکستان و تاکید طرفین بر برگزاری <جرگه> مشترک جدید را می‌توان گامهایی برای این مهم دانست. با عنایت به تحولا‌ت منطقه رویکرد دو کشور به احیای روابط از چند منظر قابل تامل است.

۱) خطر تروریسم و افزایش فعالیتهای گروههای افراطی تهدیدی مشترک برای امنیت دو کشور می‌باشد. تقویت و احیای طالبان در دو کشور و تلا‌ش آنها برای خودمختاری سبب بحران‌های امنیتی شدید برای اسلا‌م آباد و کابل شده که تاکنون صدها قربانی داشته است.با توجه به پیامدهای منفی ادامه این روند سران دو کشور امیدوارند تا با همکاری در زمینه مقابله با افراطیون امنیت را فراهم و از ادامه این بحران جلوگیری کنند.

۲) چگونگی مقابله با تحرکات خود سرانه نیروهای ائتلا‌ف، اصل اساسی و مشترک میان دو کشور می‌باشد. اشغالگران افغانستان که در تحقق اهدافشان ناکام مانده‌اند برای کاهش هزینه‌ها و جلوگیری از شکست به کشتارهای گسترده در افغانستان و پاکستان روی آورده اند. این تحرکات که با انتقاد شدید وی مواجه شده به تهدیدی آشکار برای دولتمردان دو کشور مبدل شده که می‌تواند صف آرایی مردم در برابر آنها را به همراه داشته باشد. اکنون بخشی از ائتلا‌ف کرزای و زرداری برای مقابله با توسعه طلبی ناتو است چنانکه هر دو در نشست سازمان ملل متحد صراحتا به اقدام نیروهای ائتلا‌ف اعتراض و خواستار پایان این جنایت‌ها شده‌اند.

در مجموع می‌توان گفت که اسلا‌م آباد و کابل به رغم اختلا‌فها در مقطع کنونی نیازمند ائتلا‌ف در برابر مخالفان داخلی و نیروهای خارجی می‌باشند چرا که ادامه اختلا‌ف‌ها به تشدید بحران و در نهایت تقابل نظامی طرفین منجر می‌شود که در شرایط کنونی دستاوردی برای آنها نخواهد داشت. براین اساس زرداری و کرزای هرچند به طور موقت در مسیر ائتلا‌ف حرکت خواهند کرد تا مانع از بروز فاجعه‌ای جدید در کشورهایشان گردند به ویژه اینکه نیروهای خارجی از بحران ها به عنوان بهانه‌ای برای توسعه طلبی استفاده می‌کنند که مطلوب دو کشور نمی‌باشد و برای مقابله با آن تلا‌ش می‌کنند.

علی تتماج