چهارشنبه, ۲۶ دی, ۱۴۰۳ / 15 January, 2025
دود تلویزیون در چشم سینما
یك نكته آزاردهنده در فیلم‌های پرفروش امسال وجود دارد كه ادامه آن میتواند تا حدی نگران‌كننده باشد؛ در میان ده فیلم پرفروش سال، شش فیلم فیلم‌های كمدی هستند كه از این حیث، رقمی منحصر به فرد محسوب میشود.
یك بزرگی در جایی گفته، وقتی تماشاگران تراژدی را كنار می‌گذارند و رو به كمدی می‌آورند، معلوم است كه اتفاقی نگران‌كننده از نظر روانی در آن جامعه افتاده و این اتفاق را در تماشاگران سینمای ایران در سال گذشته می‌بینیم و حق داریم كه نگران شویم.
اما نكته نگران‌كننده‌تر در جای دیگری است: بله، فیلم كمدی بد نیست و می‌توان فیلم خوب كمدی را هم دوست داشت. اما نكته آزارنده این است كه در میان فیلم‌های پرفروش، جز فیلم «مكس»، كمدی‌های پرفروش بعدی فیلم‌هایی هستند با ساختاری نازل و پرداختی كودكانه و سهل‌انگارانه با حضور بازیگران طنزهای كم‌مایه رسانه های شفاهی كه نگرانی از بابت آینده سینمای ایران را بیشتر و بیشتر هم می‌كنند.
كافی است به فیلم‌های «شارلاتان»، «مجردها»، «شاخه گلی برای عروس» و «چپ دست» نگاه كنید تا عمق این نگرانی آشكارتر شود. اغلب آنها ، گویا فصل‌هایی از یك سریال نودشبی تلویزیونی هستند كه روی پرده سینما اكران شده‌اند و استقبال از چنین فیلم‌هایی حقیقتا نگران‌كننده است.
مثلا فیلم «شارلاتان» را می‌توان مثال زد كه تلفیقی است از سریال‌های نودشبی تلویزیونی با چندین و چند فیلم فارسی به اصطلاح كمدی پیش از انقلاب. همین كه كمدی‌ترین صحنه‌های فیلم آن جاهایی است كه مثلا شلوار مهران غفوریان از پایش می‌افتد و تماشاگر چشمش به جمال زیرشلواری گلدار جناب بازیگر روشن میشود، یا اینكه بازیگران صورت خودشان را سیاه می‌كنند تا به شكل آدمخوار درآیند. در مورد «شاخه گلی برای عروس» و «چپ‌دست» هم همین حرف‌ها را به گونه‌یی دیگر می‌توان زد. نكته نگران‌كننده هم در همین است!
تلویزیون، تاثیر خودش را در سلیقه بصری و سینمایی سینماروها گذاشته و این تاثیر مخرب، در نهایت هم تلویزیون را غرق خواهد كرد (مگر نكرده؟) و هم سینما را و البته وضع سینما خراب‌تر و مخدوش‌تر است. تلویزیون به واسطه عام بودن، شاید چنین برنامه‌هایی را اجتناب‌ناپذیر تلقی كند، اما سینما چه؟ آیا تاكید روی كمدی‌های تلویزیونی برای جلب بیننده در سینما، جزو رویكردهای اجتناب‌ناپذیر این هنر نیز هست؟
دود این اتفاق در نهایت به چشم سینما خواهد رفت. تماشاگر ممكن است در روزهای اول از چنین فیلم‌هایی استقبال كند، اما در درازمدت، از آنجا كه می‌بیند سینما فراتر از تلویزیون چیزی برای ارایه كردن ندارد، همین تتمه استقبال هم از سینما دریغ خواهد شد و آن وقت است كه «علی می‌ماند و حوضش»! سینمای ایران می‌ماند و فیلم‌های خوبی كه دیگر ساخته نمی‌شوند و فیلم‌های بدی كه تماشاگر رغبتی به دیدن آنها ندارد. با ادامه روند سریال‌سازی در سینما (!) این مساله چندان هم دور نیست. این روند نگران‌كننده را باید پایان داد!
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست