چون که صد آید نود هم پیش ماست

تحریم برنامه نود از سوی فدراسیون فوتبال, باشگاه های صنعتی و البته تیم برق شیراز, مطلقاً دوامی نخواهد داشت چون این تصمیم شتابزده بیش از آنکه اعلام جنگ با تلویزیون و سیاست های حاکم بر آن باشد, نوعی دهن کجی به مردمی است که طی دهة گذشته, نود را تبدیل به پربیننده ترین برنامة تلویزیون کرده اند

۱)تحریم برنامه نود از سوی فدراسیون فوتبال، باشگاه‌های صنعتی و البته تیم برق شیراز، مطلقاً دوامی نخواهد داشت؛ چون این تصمیم شتابزده بیش از آنکه اعلام جنگ با تلویزیون و سیاست‌های حاکم بر آن باشد، نوعی دهن‌کجی به مردمی است که طی دهة گذشته، نود را تبدیل به پربیننده‌ترین برنامة تلویزیون کرده‌اند. فرستادن تیم ذوب‌آهن (تیم صنعتی!) به‌جای تیم ملی اما به نام تیم ملی به کویت و تاخیر در برگزاری لیگ، توسط فدراسیونی صورت گرفته که اینک مدعی برنامه نود است. گنجاندن بازی استقلال - پرسپولیس، درست دو روز پس از بازی ملی و برنامه‌ریزی حیرت‌انگیزی که در آن، تیم‌ها در روز اول فروردین هم بازی دارند، توسط شورای برگزاری لیگی انجام گرفته که زیرنظر فدراسیون است. کمی به عقب برگردیم. در انتخاب مربی تیم ملی، نام کاندیداهایی از سوی فدراسیون فوتبال اعلام شد که علی دایی میانشان نبود، اما سرانجام او توسط فدراسیون انتخاب شد. آقای کفاشیان جز تبدیل کردن ماجرا به موضوعی برای شوخی و خنده، چه توضیحی برای این بی‌برنامگی داشت؟ قضیه میزبانی و ناکارآمدی استادیوم‌های فوتبال، درآستانة جام قهرمانان آسیا، اینک تبدیل به شوخی ورزشی‌نویسان و برخی مربیان بامزه لیگ شده. لحن پرخاشگرانه مدیر یکی از همین تیم‌های صنعتی، که خیلی بی‌ربط به مدیر سنتی تیم پایتخت تاخت کار درستی بود اما پرسش سادة مجری نود از او که چرا باید یک تیم باشگاهی به عنوان تیم ملی با کویت بازی کند و برنامه‌های لیگ را به‌هم بریزد، گناهی است نابخشودنی. پیگیری نود از حال سرباز بینوایی که در جریان کنترل نظم ورزشگاه یکی از تیم‌های صنعتی تا آستانه نابینایی پیش رفت، کار غلطی است اما مالکیت بر دو تیم و اصرار بر حضور آنها در لیگ برتر کاری است سنجیده، عاقلانه و از روی دوراندیشی. رئیس کمیته انضباطی که در گفت‌وگو با رسانه‌ها، نود را به جنگ‌های گلادیاتوری تشبیه کرده، حتما هنوز در حال بررسی سوابق یکی از مربیان تیم‌های صنعتی است که مدتی قبل متهم اصلی دوپینگ یکی از بازیکنانش بود.

۲) سوءتفاهم جدی فدراسیون این است که تصور می‌کند سازندگان برنامه نود هم مثل اعضای کمیته انضباطی و کمیته داوران، یکی از بخش‌های زیرمجموعه‌اش است که هر وقت اراده کرد تغییرشان دهد. اینکه چرا در نود به حواشی فوتبال پرداخته می‌شود، موضوعی است که باید در تحلیل رسانه‌ای بررسی شود نه در برخورد تهدیدآمیز و قهرآلود. تازه همین نوع برخورد هم کاملاً نشان می‌دهد که ما چقدر آدم‌های کم‌طاقت و در عین‌حال مدعی‌ای هستیم. یعنی هر کاری که صلاح بدانیم می‌کنیم و هر برنامه‌ای هم باید از ما کسب اجازه کند که چه چیزهایی را نشان بدهد و چه چیزهایی را نشان ندهد. همین باشگاه برق شیراز که نود را تحریم کرده، می‌تواند پاسخگوی طرفدارانش باشد که اگر خبرنگار این برنامه صحنه کتک‌کاری و حاشیه‌های مشهد را نشان نمی‌داد، آیا شکایت این باشگاه و خبرنگار مضروب شیرازی این‌قدر زود نتیجه می‌داد؟

۳) نتیجه این تحریم چیست؟ تخته کردن در پربیننده‌ترین برنامه تلویزیون و چراغ‌سبز نشان دادن به برنامه‌های بی‌خاصیت و روده‌دراز و محافظه‌کار؟ آیا تا‌به‌حال فکر کرده‌اید که رمز موفقیت نود در چه بوده؟ من می‌گویم صداقت و گفتن حقایق بی‌هیچ پرده‌پوشی. مشکل فدراسیون با برنامه تلویزیونی نود نیست؛ کما اینکه برنامه‌هایی مثل دوربین خبرساز و پارازیت خیلی خیلی حاشیه‌شان از نود بیشتر است. مشکل فدراسیون با تفکر حاکم بر برنامه‌ای است که در آن ضعف‌ها و ناشی‌گری‌ها، با تلفن‌های پیش از برنامه و من‌بمیرم و توبمیری و ریش‌سفیدگری و کدخدامنشی، ماست‌مالی نمی‌شود. همین حالا می‌شود به یاد آورد که میان گروه شاکیان نود، یعنی فدراسیون و تیم‌های صنعتی چه اختلافات اساسی‌ای وجود دارد که در همین برنامه به آنها پرداخته شده، اما چه چیز باعث شده تا همه همدل و همبسته، علیه نود بشورند که «دارد فوتبال ملی را تخریب می‌کند؟».

۴) امروز قرار است چند صدمین قسمت از برنامه نود را بنشینیم و بااشتیاق ببینیم. امیدواریم تا فرصت است، عقلای فدراسیون فوتبال، آقایان کفاشیان، تاج و دوستان دیگر در تصمیمی که اتخاذ کرده‌اند تجدیدنظر کنند. در این صورت باز هم می‌توانند با حضور در برنامه نود، با چندین میلیون مخاطب گفت‌وگو کنند. داوران نهایی همان‌هایی خواهند بود که اگر پس از تحریم فدراسیون، باز هم پای برنامه محبوبشان بایستند، آن‌وقت مشخص خواهد شد که کدام تصمیم اشتباه بوده. تصمیم فدراسیون که متولی اصلی فوتبال این مملکت است، می‌تواند موضوع یکی از مسابقه‌های پیام کوتاه نود باشد. سوال من این است که آیا آنان که چنین تصمیمی گرفته‌اند، ظرفیت دارند ببینند مردم درباره‌شان چگونه قضاوت خواهند کرد؟ همان‌قدر که فوتبال ایران نیازمند برنامه‌ای مثل نود است، تلویزیون نیز به آن نیاز دارد و مهم‌تر از همه، مردم. اگر فوتبال ایران به تیم‌های پرهوادارش می‌نازد، افتخار تلویزیون نیز می‌تواند برنامه‌هایی از جنس نود باشد. بنابراین اکنون نوبت دفاع از هویت یک رسانه است، نه شخص عادل فردوسی‌پور یا برنامه نود.

۵) سه سال پیش خاویر زانتی کاپیتان اینتر، جوان‌تر و سرحال‌تر از حالا بود و موردتوجه تیم‌های بزرگ قرار داشت و هر روز شایعه می‌شد که به منچستریونایتد می‌رود یا رئال‌مادرید. در این هیاهو، ماسیمو موراتی جمله‌ای گفت که نه می‌دانم چرا هنوز در خاطرم مانده و نه می‌دانم چه ربطی به بحث اصلی این مقاله دارد؛ موراتی گفت ممکن است روزی اینترم را بفروشم اما زانتی را نه.

سعید قطبی‌زاده