خلیج مکزیک و موانع سرمایه گذاری

پس از دو دهه کاهش تولید, آمریکا بار دیگر در حال افزایش تولید نفت خود است این روند عمدتا ناشی از افزایش تولید در آب های عمیق خلیج مکزیک است که به تازگی صورت می گیرد

پس از دو دهه کاهش تولید، آمریکا بار دیگر در حال افزایش تولید نفت خود است. این روند عمدتا ناشی از افزایش تولید در آب های عمیق خلیج مکزیک است که به تازگی صورت می گیرد. اما در حالی که شرکت های نفتی می کوشند تا بر چالش های ناشی از طوفان و وضعیت زمین شناسی چیره شوند، موانع سیاسی و حقوقی تلاش های آنان را برای بیشترین بهره برداری ازمنابع نفت و گاز منطقه تهدید می کند.

چالش های فیزیکی ناشی از اکتشاف و تولید در خلیج مکزیک را نباید دست کم گرفت. طوفان هایی که در این منطقه می وزد به لحاظ تهدید و توان ویرانگری بی همتاست. طوفان های سهمگین در سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ سکوها را واژگون کرد، به تجهیزات حفاری چاه های نفت در بخش های آبی زیان زد و در خطوط لوله انتقال در زیر آب پارگی های عمیقی ایجاد کرد. بیمه جبران خسارت های ناشی از طوفان ها – زمانی که در دسترس است –در فعالیت های بخش آبی بیشترین هزینه ها را به خود اختصاص می دهد. دیگر اقدام های مربوط به جلوگیری از بروز خسارت نیز هزینه های گزافی را تحمیل می کنند.

اما شرکت های نفتی بین المللی و نیز شرکت های نفتی مستقل که در بخش بالا دستی در آمریکا فعالیت می کنند به سرمایه گذاری و توسعه میدان های نفت و گاز در منطقه ادامه می دهند. این شرکت ها برای اجاره مناطق جدید به منظور بهره برداری از منابع نفت و گاز میلیاردها دلار هزینه کرده اند. این سرمایه گذاری ها در حالی است که این شرکت ها در سال گذشته کاهش قیمت و تقاضای نفت را تجربه کردند. اکنون این سرمایه گذاری ها در آستانه به بار نشستن است. توسعه میدان تاندر هورس به رهبری شرکت بی پی، با ظرفیت تولید ۲۵۰ هزار بشکه در روز، که با تاخیری طولانی به بهره برداری رسید، برای نخستین بار از سال ۱۹۹۱ تولید نفت آمریکا را افزایش داده است. همچنین از سال ۲۰۰۶ کشفیات بزرگی از جمله کشف ذخایر بزرگ در میدان جک و دیگر میدان ها، در آن بخش از آب های عمیق خلیج مکزیک که به آمریکا تعلق دارد، این امید را ایجاد کرده است که میلیاردها بشکه ذخایر نفت قابل بازیافت در منطقه نهفته است.

زیر ساخت های گسترده مربوط به انتقال نفت که از پیش در منطقه وجود دارد در انتظار به ثمر نشستن توسعه میدان های نفت جدید آمریکا در آبهای خلیج مکزیک است. بزرگ ترین مجموعه پالایشی جهان درست در بخش خشکی آب های آمریکا در خلیج مکزیک واقع است که بازاری را با هزینه های پایین حمل و نقل برای تولید کنندگان تدارک دیده است. همچنین راه اندازی نخستین سیستم تولید، ذخیره سازی و بارگیری شناور در منطقه از سال آینده، راه های جایگزینی را پیش پای استخراج نفت، از حتی دورترین میدان های نفت آمریکا در خلیج مکزیک، قرار می دهد.

اما در حالی که چالش های فیزیکی و تکنولوژیک به قوت خود باقی است، بزرگ ترین تهدیدهایی که افزایش تولید با آن روبه رو است، جنبه سیاسی و حقوقی دارند. تصمیمی که در ماه ژانویه توسط دادگاه فدرال آمریکا اتخاذ شد و برنامه واگذاری اجاره های ۵ ساله دولت فدرال برای سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ را برای چند ماه به حال تعلیق در آورد، نگرانی هایی را بر انگیخت. این نگرانی ها از آن رو بود که تصور می رفت بر اساس این تصمیم های جدید، شرکت های نفتی ممکن است مجبور باشند میلیاردها دلار عواید ناشی از مناطقی را که در خلیج مکزیک برای اکتشاف و بهره برداری نفت اجاره کرده اند، به آمریکا بازگردانند.

این تعلیق بعدها به مناطقی که در آلاسکا اجاره داده شده بود، محدود شد. اما این تصمیم این گمانه ها را که دولت های فدرال ممکن است محدودیت های شدید در زمینه حفاری را حفظ کنند، تقویت کرد.

دادگاه ها نیز به محلی برای اختلاف های کش دار بر سر مراعات قراردادهای توسعه میدان های واقع در آب های آمریکا در خلیج مکزیک تبدیل شده اند. در اواسط دهه ۹۰ زمانی که بهای نفت حدود ۲۰ دلار یا کمتر بود، دولت آمریکا برای شرکت هایی که مایل بودند برای احداث هر حلقه چاه نفت ۸۰ تا ۱۰۰ میلیون دلار در آب های عمیق هزینه کنند، تخفیف هایی در زمینه پرداخت حق الامتیاز منظور کرد. برخی قرار دادها حاوی موادی بودند که در آن اعلام می شد در صورت افزایش قیمت های نفت، این تخفیف ها به دولت برگردانده می شد اما در دیگر قراردادها چنین ماده ای وجود نداشت. اکنون مقام های آمریکا در کنگره و دولت باراک اوباما خواستار حذف این مواد از آن قراردادها هستند تا دولت بتواند حق الامتیاز بیشتری جمع آوری کنند.

● تردید مکزیک

پی آمدهای تلخ ناشی از سیاست هایی را که بر سرمایه گذاری تاثیر عکس دارد می توان در جای دیگری از خلیج مکزیک نیز مشاهده کرد. در حالی که در آب های عمیق متعلق به آمریکا در خلیج مکزیک میلیاردها بشکه نفت کشف شده است، در بخش متعلق به مکزیک هیچ سرمایه گذاری صورت نمی گیرد. این وضعیت متاثر از قانون اساسی مکزیک است که سرمایه گذاری خارجی را در بخش بالادستی ممنوع اعلام می کند. در حالی که کاهش تولید در میدان کانترال مکزیک در حال کاهش است، این کشور خود را از بهترین فرصت برای بهره برداری از منابع آب های عمیق محروم می کند.

دولت آمریکا باید تصمیم بگیرد که برای حرکت در مسیر واقعیت وحشتناکی که مکزیک با آن رو به رو است، تا چه اندازه می تواند خطر کاهش تولید را پذیرا شود. از آنجا که پیشرفت های تکنولوژیک، حفاری را در آبهای نزدیک به ۱۰ هزار پا (۳۰۵۰ متر) امکان پذیر می سازد، آب های عمیق خلیج مکزیک می تواند بخش فزاینده ای از انرژی مورد نیاز آمریکا را در دهه آینده تامین کند. همچنین تولید نفت در این منطقه می تواند سالانه میلیاردها دلار را به صورت حق الامتیاز عاید دولت آمریکا سازد.

اوباما و وزیر کشور آمریکا، کن سالازار، تا کنون رهیافت سنجیده ای در قبال انرژی اتخاذ کرده و می پذیرند که آمریکا طی ده های آینده به نفت و گاز در شکل متعارف آن نیازمند است. در همین حال دموکرات ها در شرایطی بر کنگره مسلط هستند که گروهی از آنان از حفاری در آب های عمیق منطقه حمایت می کنند. سناریوی نهایی مربوط به توسعه این بخش به ناچار حاصل سازش میان دولت و صنعت نفت آمریکا خواهد بود. اما حل اختلاف های سیاسی این اطمینان را ایجاد خواهد کرد که بزرگ ترین مصرف کننده نفت جهان به عنوان بخشی از سیاست امنیت انرژیش قادر خواهد بود یک منبع مهم عرضه نفت داخلی در اختیار داشته باشد.