۲۰ مهر: در شهر چه گذشت؟!

در بسیاری از کشور‌های جهان عابران ملزم هستند که تنها در محل‌های تعیین شده از عرض خیابان عبور کنند و در صورت زیر پا گذاشتن قوانین، مجازات‌هایی برای آنها در نظر گرفته شده است.
در …

در بسیاری از کشور‌های جهان عابران ملزم هستند که تنها در محل‌های تعیین شده از عرض خیابان عبور کنند و در صورت زیر پا گذاشتن قوانین، مجازات‌هایی برای آنها در نظر گرفته شده است.

در مقابل رانندگان نیز ملزم هستند در این محل‌ها خودرو را متوقف کنند و به عابران که حق تقدم با آنهاست اجازه عبور دهند.

این در حالی است که در کشور ما عابران از هر نقطه‌ای از خیابان یا حتی بزرگراه که بخواهند عبور می‌کنند و متاسفانه این امر زمینه‌ساز بسیاری از تصادفات رانندگی هم می‌شود.

در این بین هستند رانندگانی که در هر شرایطی حق عبور را به عابران می‌دهند و در هر نقطه‌ای از خیابان که باشند، برای عبور عابران خودرو را متوقف می‌کنند.

با وجود این عابرانی که قانون را زیر پا می‌گذارند و به جای عبور از روی خط کشی یا پل عابر پیاده از محل دلخواه خود عبور می‌کنند، این اقدام را وظیفه رانندگان تلقی کرده و از یک تشکر خشک و خالی دریغ می‌کنند.

حتی گاهی هم نسبت به سرعت خودرو که به طور معمول در خط سرعت بزرگراه یا خیابان زیاد است، اعتراض کرده و زیر لب غر و لند می‌کنند.

استحکام دکمه‌ها

بدون تردید گذر همه ما برای خرید لباس به فروشگاه‌های پوشاک می‌افتد. خیلی‌ها پس از زیر و رو کردن همه مغازه‌ها و برخی دیگر در همان مغازه اول یا دوم به خرید جنس مورد نظر خودشان رضایت می‌دهند.

اما هرچه برای خرید وقت گذاشته باشیم باز هم یک مشکل به قوت خودش باقی است و آن دکمه‌های کنده شده لباس یا در آستانه کنده شدن است.

متاسفانه برخی تولید‌کنندگان پوشاک توجهی به استحکام دکمه‌های پوشاک ندارند ودکمه‌ها پس از نخستین استفاده از لباس جدا می‌شوند. به همین دلیل توجه به استحکام دکمه‌های لباس‌ها ضروری به نظر می‌رسد.

حمله به صندلی‌‌

چند سالی است که صندلی‌های پلاستیکی و سفت جای صندلی‌های اسفنجی و نرم را در اتوبوس‌های شرکت واحد گرفته‌اند.

با وجود این،‌ در همان معدود اتوبوس‌های دارای صندلی اسفنجی باز هم جای کنده‌کاری‌های غیر هنری افراد بی‌توجه به لزوم حفظ و نگهداری اموال عمومی روی آنها مشاهده می‌شود.

صندلی‌های معیوب در حالی به این شکل در‌ می‌آیند که برخی مسافران ناهنجار با کارد و فندک به جان آنها می‌افتند و تعداد دیگری، از روی حواس‌پرتی خرابکاری‌های آنها را ادامه می‌دهند.

برای نمونه، یک مسافر بخت برگشته، آنچنان در مشکلات زندگی غرق شده و نگاهش به یک نقطه میخکوب است که تا انتهای مسیر، مشغول کندن و ریز ریز کردن اسفنج‌های از پیش پاره شده داخل صندلی می‌شود.

دیگری که خودکاری به دست دارد همزمان با سان دیدن از تصاویر و منظره‌های بیرون از اتوبوس در حال حرکت،‌ خودکارش را به این سو و آنسو می‌کشد و نقوش در هم و برهمی ترسیم می‌کند که بیشتر شبیه به نقاشی‌های بچه‌هاست.

مجموع این ناهنجاری‌ها و گاهی حواس‌پرتی‌ها، ظاهر ناخوشایندی به ناوگان اتوبوس‌ شهر می‌دهد که به طور حتم در کاهش مخاطبان آن و باز نشدن گره‌های ترافیکی شهر نقش بسزایی دارد.

ترک پست کارمند آهنی

هر شهروندی دست‌کم ماهی یکی دو بار به پست کارمندانی می‌خوردکه در اداره‌های مختلف سر جایشان نیستند و جایگزینی هم برای آنها در نظر گرفته نشده است.

اما اگر تصور کنید کارمندان آهنی مانند صندوق‌های پست، از این قضیه مستثنی هستند سخت در اشتباهید.

این کارمندان زرد رنگ نیز در کنار مرخصی‌های استعلاجی، گاه گاهی ترک پست و چند روزی استراحت می‌کنند. برای نمونه، صندوق پستی را که در تصویر پایین مشاهده می‌کنید، حدود یک هفته است که با در‌های باز به تعطیلات رفته است.

حال آنکه کمبود صندوق‌های پست گاهی اوقات باعث می‌شود شهروندان نیازمند به آن، مسافت طولانی را برای یافتن یک صندوق پست بپیمایند.