قهرمانی تیم ملی امید هم ارزش نداشت

رنه سیموئز, سرمربی برزیلی تیم امید پیش از بازی آخر با اعلام اینكه او تیم ویران شده امید به خاطر تحریم فیفا و قضیه صغر سنی بازیكنانی كه به دوحه نرفتند را بازسازی می كند اعلام كرد كه بازی های گروهی برای او و شاگردانش حكم بازی های تداركاتی در جهت آمادگی هرچه بهتر را دارد و قدرت واقعی تیم امید در مراحل بالاتر دیده خواهد شد

هنگامی كه تیم هایی مانند مالدیو و هنگ كنگ دروازه تیم ایران را باز كردند، باید فكر این روزها را می كردیم. نگارنده قصد داشت مقاله ای با همین مضمون را روز بعد از بازی با چین در معرض دید خوانندگان قرار دهد اما با توجه به اینكه كسی از تیم برنده انتقاد نمی كند این كار را انجام نداد. اجازه بدهید به كمی عقب تر بازگردیم.

● ایران - مالدیو ( اولین زنگ خطر برای دفاع ایران )

▪ سیموئز : طلای مسابقات آسیایی مال ایران است

نام مالدیو برای فوتبالدوستان ایرانی مقارن با نتیجه ۱۷بر صفر است. پرگل ترین پیروزی تاریخ فوتبال ایران. از زمان آن بازی در سوریه و در چهارچوب مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ ، هشت سال می گذرد و انصافاً در این مدت مالدیو به شدت پیشرفت كرده است. بله فوتبال كشورهای ضعیف تر پیشرفت كرده و دیگر نمی توان انتظار نتایجی مانند ۱۷بر صفر را داشت. این را می شد زمانی كه تیم ایران چندسال قبل مالدیو را در ورزشگاه آزادی ۳ بر صفر برد هم فهمید اما شاید بزرگترین آرزوی بازیكنان مالدیو زدن گل به تیم ایران بود كه در بازی مقابل تیم امید بر آورده شد.این گل با اشتباه دفاع و دروازه بان ایران به ثمر رسید.

دفاعی كه مقابل تیم ضعیف مالدیو دستپاچه عمل كرد. این گل نخستین زنگ خطری بود كه برای دفاع ایران به صدا درآمد. خیلی از كارشناسان فوتبال ضعف دفاع را در صورت برطرف نشدن، پاشنه آشیل تیم ایران نامیدند.به هر صورت ایران بازی مقابل مالدیو را با برد ۳ بر یك پشت سر گذاشت تا بازی ها را با برد شروع كند.

● ایران -هنگ كنگ

▪ ( دفاعی كه بازهم گل خورد ،فورواردهایی كه همدیگر را نمی دیدند )

پیش ار آغاز بازی سیموئز در مصاحبه ای اعلام كرد از بازی تیمش مقابل مالدیو راضی نبوده و سعی كرده تا تیم را به هماهنگی بهتری برساند.

هنوز چند دقیقه بیشتر از بازی نگذشته بود كه دروازه ایران باز شد. این بار هم به دلیل ضعف مفرط دفاع و دروازه بان ایران. كار در این بازی به جایی رسید كه تیم ضعیف هنگ كنگ در مقاطعی از بازی ایران را تحت فشار قرار داد و حتی ۲ ، ۳ موقعیت گلزنی را هم از دست داد.

در طرف مقابل خط حمله ایران به سركردگی برهانی و اولادی به انواع و اقسام شكل های ممكن موقعیت های عالی را از دست داده و در حالی كه با یك پاسكاری ساده می شد به گل رسید با تكروی موقعیت ها را یكی بعد از دیگری هدر دادند.این بار ضعف خط حمله ایران در كنار ضعف خط دفاع عاملی شد تا خیلی ها به این نتیجه برسند كه تنها خط هافبك تیم امید قابل اعتماد است و بهتر از سایر خطوط عمل می كند.خوب، این بار هم تیم امید ایران از مهلكه جان سالم به در برد و با كمترین اختلاف ممكن هنگ كنگ را شكست داد تا برای صعود تنها به یك تساوی نیاز داشته باشد.

● ایران - هند

▪ ( هر چه بگندد نمكش می زنند...)

رنه سیموئز، سرمربی برزیلی تیم امید پیش از بازی آخر با اعلام اینكه او تیم ویران شده امید (به خاطر تحریم فیفا و قضیه صغر سنی بازیكنانی كه به دوحه نرفتند) را بازسازی می كند اعلام كرد كه بازی های گروهی برای او و شاگردانش حكم بازی های تداركاتی در جهت آمادگی هرچه بهتر را دارد و قدرت واقعی تیم امید در مراحل بالاتر دیده خواهد شد.

بازی مقابل هند با اتفاق جدیدی همراه بود. ایران گل نخورد اما روی تلخ تری از گل خوردن در این بازی وجود داشت كه از چشم خیلی ها دور نماند. ضعف خط هافبك ایران مقابل بازیكنان هند ( كه از ۲ حریف قبلی سازمان یافته تر بودند) و اینكه تیم هند چیزی در حدود ۱۰ ، ۱۵ دقیقه بر بازی سوار بود. دست آخر هم ضعف و عدم توانایی ایران در باز كردن دروازه هند تا ۱۲ دقیقه مانده به پایان بازی.

گل اول ایران كه از روی یك ضربه كاشته استادانه به ثمر رسید گره كار ایران را باز كرد و گل دوم ایران هم در دقیقه ۹۰ وارد دروازه تیم از هم پاشیده هند شد.بازی مقابل تیم هند كه از ۲ حریف قبلی سرتر بود ضعف های ایران را در خطوط سه گانه تا حدود زیادی نمایان كرد و نشان داد كه خط هافبك ایران هم قابلیت اعتماد بالایی رامقابل تیم های قویتر از مالدیو و هنگ كنگ ندارد.

● ایران -چین ( شانس آوردیم)

▪ سیموئز قول پیروزی مقابل چین را داد.

نیمه اول بازی مقابل چین بدون شك بهترین نمایش تیم ایران در بازی های آسیایی دوحه بود. ایران در نیمه اول سوار بر بازی بود و نتیجه این امر را هم با گل برهانی دید. ایران۱- چین صفر. با شروع نیمه دوم چین بهتر از ۴۵ دقیقه اول ظاهر شد و بر روی اشتباه كودكانه مدافع ایران، كه به جای دفع توپ یك موقعیت عالی برای مهاجم چین ساخت، به گل تساوی رسید.

۱۲ دقیقه پس از گل تساوی یكی از بازیكنان چین از زمین بازی اخراج شد تا امید به پیروزی ایران افزایش یابد اما بازیكنان ایران به جای اینكه فشار بیشتری روی دروازه چین بیاورند اسیر كار عالی بازیكنان چین در كنترل بازی شدند و عملاً كار خاصی را در ۳۰ دقیقه مانده به پایان ۹۰ دقیقه انجام ندادند.

با شروع وقت های اضافه آثار خستگی بر چهره بازیكنان ایران نمایان شد و باز هم این چین ۱۰ نفره بود كه كنترل بازی را در دست گرفت و روی یك كار تیمی عالی و بازهم با استفاده از ضعف دفاعی مفرط ایران دروازه ما را باز كرد.كار در این بازی به جایی رسید كه جلال حسینی مدافع پیش تاخته ایران كه ته رمقی داشت به داد ایران رسید تا ایران بازنده بازی نباشد.در آخرین دقایق بازی (۱۱۸) رودباریان با یك اشتباه فاحش توپ را به بازیكن چینی سپرد تا تنها شانس و تیر دروازه تیم ایران را نجات دهد.تیر دروازه در ضربات پنالتی هم ۲ بار دیگر به كمك ایران آمد تا ایران چین را شكست دهد. تنها با یك جمله می توان نتیجه این بازی را توصیف كرد: واقعاً خوش شانس بودیم.

● ایران - قطر ( افتضاح)

سیموئز پیش از بازی از مسؤولان ورزش ایران كه حتی یكبار هم از ابتدای بازی ها به تیم امید سر نزده بودند گلایه كرد. حق كاملاً با سیموئز بود بازیكنان نیاز به روحیه داشتند اما حتی این موضوع هم نمی تواند دستاویزی برای آنچه امروز اتفاق افتاد، باشد.

۱) نیمه اول

بازی با حملات قطر آغاز شد. این موضوع با توجه به میزبانی قطری ها قابل پیش بینی بود. مطلب غیر قابل پیش بینی این بود كه حملات قطری ها تا انتهای نیمه اول بدون وقفه ادامه پیدا كرد. حتی پس از اینكه قطری ها گل اولشان را به ثمر رسانده بودند. نكته تلخ نیمه اول این بود كه در ۱۰ دقیقه انتهایی نیمه اول خاطرات ۲۰ دقیقه اول بازی ایران -استرالیا به خاطر بینندگان می آمد. در این ۱۰ دقیقه قطری ها هر ۳۰ ثانیه یك حمله خطرناك روی دروازه ایران ترتیب می دادند. تیم امید خوش شانس بود كه ۳ ، ۴ گل دیگر دریافت نكرد.

۲) نیمه دوم

در حالی كه خیلی ها منتظر بودند تیم دگرگون شده امید را ببینند (امیدواری بیش از حد به توانایی های سیموئز) این نیمه باز هم با حملات قطری ها آغاز شد. تنها تغییر ایران نسبت به نیمه اول حضور پولادی به جای نوری بود.

پولادی كه اولین بازی خودش را در این سطح تجربه می كرد تا اواخر بازی موفق نشد ریتم بازی خودش را پیدا كند و عملاً بازیكن بی اثری بود. این تعویض در شرایطی كه تیم ایران زیر فشار وحشتناك بازی و جو ورزشگاه قرار داشت، یك اشتباه تاكتیكی بزرگ بود كه نشان داد حتی خود سیموئز هم اسیر جو بازی شده بود و به جای تصمیمات منطقی تصمیمات احساسی می گرفت. در صورتی كه فرض كنیم نوری مصدومیت داشته هم این ایراد به سیموئز وارد است كه ذخیره های مناسبی را با خود به قطر نبرده بود.

۲۰ ، ۳۰ دقیقه انتهایی بازی در نیمه دوم در اختیار ایران بود اما از این كنترل بازی هم هیچ موقعیت در خور ذكری نصیب تیم امید نشد. قطر هم در این لحظات با ضد حمله بر روی دروازه ما ایجاد خطر می كرد كه در یكی از این ضد حملات باز هم بر روی اشتباه دروازه بان در جاگیری، دروازه ایران به طور تصادفی باز شد تا بازیكنان ایران كه از دقیقه ۷۰ به بعد بسیار سنگین و تحت تأثیر خستگی بازی با چین بازی می كردند كاملاً ناامید و عصبی به بازی خود ادامه دهند.

ایرادهایی كه در این بازی به تیم امید ما وارد است بسیار زیاد است امامهمترین ایرادی كه به تیم امید و بخصوص به كادر فنی این تیم وارد است، عصبی بودن و دستپاچگی و بی برنامگی بازیكنان تیم امید پس از دریافت گل اول و روی آوردن به پاس های عمقی و بی هدف و در واقع بازی بی برنامه و ضعیف تیم امید است كه نشان از ضعف تفكر در كادر فنی دارد.

به طور كلی تیم امید ایران در بازی هایی كه از خود به نمایش گذاشت هیچ گونه تفكر تیمی و یا برنامه كاری مشخصی را برای رسیدن به اهداف خود در بازی ها به نمایش نگذاشت. متأسفانه تیم امید بسیار ضعیف و بی برنامه و تنها بر اساس یك سری اتفاقات و به كمك قرعه مناسب گروهی به مرحله نیمه نهایی رسید. باید به این موضوع دردناك اشاره كنیم كه تیم قطر كاملاً مستحق پیروزی در بازی امروز بود.

قطری كه تیم بزرگسالانش ۱۵ ماه قبل در قطر به راحتی مقابل تیم ملی ما شكست خورده بود.حتی اگر تیم امید قهرمان هم می شد قهرمانی ما ارزش زیادی نداشت چون ما تیمی را به قطر بردیم كه تنها ۲ بازیكن حاضر در آن می توانند در المپیك پكن حاضر باشند. بله، ما در بیش از یك مسأله باختیم و تیم هایی مانند كره و چین باز هم برنده های واقعی این بازی ها هستند. آینده نگری حلقه مفقوده ورزش ما است.