آیا مارلون براندو می توانست در «شورش بی دلیل» بازی کند

بازیگر افسانه یی دنیای سینما سال ۱۹۴۷ برای بازی در فیلم «شورش بی دلیل» تست بازیگری داد, اما در نهایت نقش او به جیمز دین رسید تست بازیگری مارلون براندو برای فیلم «شورش بی دلیل» «یاغی بی هدف» در سال ۲۰۰۶ در بخش ضمایم دی وی دی فیلم «تراموایی به نام هوس» ۱۹۵۱ گنجانده شد, مساله یی که هفته پیش بار دیگر در اینترنت مورد توجه قرار گرفت

بازیگر افسانه‌یی دنیای سینما سال ۱۹۴۷ برای بازی در فیلم «شورش بی‌دلیل» تست بازیگری داد، اما در نهایت نقش او به جیمز دین رسید. تست بازیگری مارلون براندو برای فیلم «شورش بی‌دلیل» («یاغی بی‌هدف») در سال ۲۰۰۶ در بخش ضمایم دی‌وی‌دی فیلم «تراموایی به نام هوس» (۱۹۵۱) گنجانده شد، مساله‌یی که هفته پیش بار دیگر در اینترنت مورد توجه قرار گرفت.

شیلا بنسن، منتقد سابق لس آنجلس تایمز که با جیمز دین در کلاس‌های بازیگری شرکت کرد، می‌گوید: «آه، این شخصیت چه تغییراتی کرد: از براندو به دین، از یک مرد به یک نوجوان.» (بنسن پیش از آنکه دین در «شرق بهشت» (۱۹۵۳) نقشی براندووار را بازی کند و بعدا در «شورش بی‌دلیل» (۱۹۵۵) مقابل دوربین برود، دوست نزدیک بود.) براندو در سال ۱۹۴۷ یک بازیگر ۲۳ ساله عرصه تئاتر بود که می‌خواست با فیلمی سینمایی توانایی‌های خود را بکشد. او آن سال برای بازی در فیلم «شورش بی‌دلیل» تست بازیگری داد، اما آیا این همان نقشی بود که دین هفت سال بعد با بازی در آن جاودانه شد؟ پاسخ استیوارت استرن فیلمنامه‌نویس «شورش بی‌دلیل»، منفی است.

این نویسنده برنده جایزه امی و نامزد اسکار که اکنون در مدرسه فیلم در سیاتل درس می‌دهد توضیح می‌دهد فیلمنامه‌یی که براندو خواند هیچ ارتباطی با فیلمی که در نهایت نیکلاس ری با بازی دین ساخت، ندارد. او به هالیوود ریپورتر می‌گوید: «شنیده بودم مارلون (براندو) برای بازی در آن فیلم تست داده بود، اما نیک (نیکلاس ری) علاقه‌یی نداشت. در ۱۹۴۷ وقتی دین ۱۶ ساله با نخستین موتوسیکلت خود گاوها را در فیرمانت در ایندیانا می‌ترساند و در نمایشنامه‌های مدرسه بازی می‌کرد (از جمله بازی در نقش فرانکنشتین در «Goon With the Wind»)، براندو برای بازی در فیلم برادران وارنر تست داد.

این شرکت سال ۱۹۴۴ حقوق ساخت کتاب «شورش بی‌دلیل» نوشته رابرت‌ام. لیندنر را خرید. کتاب لیندنر درباره هیپنوتیسم کردن یک زندانی به نام هارولد در زندانی در لویسبرگ در پنسیلوانیاست که تحت هیپنوتیسم گفت وقتی هنوز یک سالش نشده بود، شاهد نزدیکی پدر و مادرش شد. لیندنر فکر می‌کرد این مساله باعث حس نفرت او نسبت به پدرش و در ادامه نسبت به جامعه بود. مردم هم فکر می‌کردند این می‌توانست توضیحی برای شورش جوانان در آن سال‌ها باشد. گذشته از این، هالیوود ریپورتر سال ۱۹۴۶ (همان سالی که برادران وارنر تصمیم گرفت «شورش بی‌دلیل» را بسازد) گزارش داد: «با در نظر گرفتن موفقیت رکوردشکن «طلسم‌شده» آلفرد هیچکاک در گیشه‌های فروش همین طور موفقیت فیلم‌هایی چون «او را به بهشت بسپار» و «تعطیلی از‌دست‌رفته»، همه در هالیوود تا خرخره در مضامین روانی فرو رفته‌اند.» نویسنده‌هایی چون پیتر ویرتل و دکتر سوس سعی کردند از روی کتاب «شورش بی‌دلیل» فیلمنامه بنویسند.

براندو برای بازی در نسخه سینمایی تست داد، اما دستمزد هفته‌یی سه هزار دلار پیشنهادی هال والیس از شرکت برادران وارنر را رد کرد. (او بعدها پیشنهاد بازی در فیلم‌های «لورنس عربستان» و «بوچ کسیدی و ساندنس کید» را هم رد کرد. استرن می‌گوید: «کتاب لیندنر را قبلا خوانده‌ام، برای اینکه دوست دارم درباره آن بچه‌ها بخوانم. نام یک فصل کتاب «شورش بی‌دلیل» بود که هیچ ربطی به فیلمی که بعدها ساخته شد، نداشت. تنها دلیلی که نام «شورش بی‌دلیل» برای فیلم انتخاب شد این بود که وقتی نیک (نیکلاس ری) ایده داستانی درباره جوانان آشوب‌زده را مطرح کرد، استودیو به او گفت کتابی با این عنوان در اختیار دارد. عنوان خوبی بود، چرا نباید از آن استفاده می‌کردیم؟ عنوان کتاب طنین خوبی داشت، اما داستان فیلم چیز دیگری بود.» تاب هانتر، جین منسفیلد، کارول بیکر، دبی رینولدز و لوییس اسمیت از دیگر بازیگرانی بودند که برای نقش‌های اصلی «شورش بی‌دلیل» در نظر گرفته شدند.

اما اگر مارلون براندو در «شورش بی‌دلیل» بازی کرده بود، چه می‌شد؟ آیا استرن نقش را طور دیگری می‌نوشت؟ بنسن می‌گوید: «معلوم نیست. تست‌های بازیگری عموما شاخص‌های خیلی بدی هستند، اما اینکه براندو که یک بازیگر تئاتر کاملا تعلیم‌دیده بود، چه طور مقابل دوربین احساساتی می‌شود، جالب است. او اجازه می‌دهد تصوراتش، ذهنش عوض شد و این کار را بدون عجله انجام می‌دهد.» جیمز دین «شورش بی‌دلیل» را بلافاصله بعد از «شرق بهشت» بازی کرد. او در این فیلم نقش جیم استارک یک مرد جوان شورشی را بازی می‌کند که در شهری جدید با دوستان و دشمنان خود روبه‌رو می‌شود. از «شورش بی‌دلیل» به عنوان فیلمی یاد می‌شود که تصویری دقیق از اضطراب‌های دوران نوجوانی ارائه می‌دهد. دین در این فیلم با ناتالی وود، سال مینو و دنیس هاپر همبازی بود. او ۳۰ سپتامبر ۱۹۵۵ در حالی که سوار ماشین مسابقه پورشه اسپایدر خود بود، در جاده‌یی نزدیک شالوم در کالیفرنیا با یک ماشین دیگر تصادف کرد و بر اثر شکستگی گردن بلافاصله کشته شد. دین هنگام مرگ ۲۴ ساله بود.