فریبکاری در « شرم الشیخ »

اجلاس موسوم به « کمک برای بازسازی غزه » در شرم الشیخ از محورهای ادعائی اولیه اش فرسنگها فاصله گرفته و به فرصتی برای بازسازی ساختار سیاسی منطقه به دلخواه صهیونیستها و حامیان منطقه ای و ماورابحاری آنها تبدیل شده است

اجلاس موسوم به « کمک برای بازسازی غزه » در شرم الشیخ از محورهای ادعائی اولیه اش فرسنگها فاصله گرفته و به فرصتی برای بازسازی ساختار سیاسی منطقه به دلخواه صهیونیستها و حامیان منطقه ای و ماورابحاری آنها تبدیل شده است .

این اجلاس در غیاب دولت « اسماعیل هنیه » درصدد بود موضع و موقعیت محمود عباس و تشکیلات خودگردان در صحنه فلسطین را تثبیت کند و سعی داشت تمامی دلارهای اعطائی برای بازسازی غزه را در اختیار تشکیلات خودگردان قرار دهد لکن بعدا به این جمع بندی رسید که پارافراتر نهاده و اختیار کامل نحوه هزینه کردن کمکها را به « کمیته چهارجانبه » به ریاست « تونی بلر » نخست وزیر معزول انگلیس واگذار نماید; درحالی که همه می دانند « تونی بلر » فقط یک کارگزار بدنام برای اسرائیل است .

براساس گزارش های اولیه حدود ۴ ۹ میلیارد دلار کمک توسط ۸۰ کشور جهان برای بازسازی غزه اختصاص یافته ولی مسئله اینست که درحال حاضر فقط « وعده کمک » است و هیچ یک از تعهدات مالی کشورها قابل مصرف فوری نیست . موضوع مهم دیگر آنکه این کمکها عموما توسط کشورهایی تعهد شده که در مرحله جنگ ۲۲ روزه اسرائیل علیه غزه جانب اشغالگران را گرفته بودند و آرزو داشتند که ارتش رژیم صهیونیستی بتواند ریشه مقاومت اسلامی در غزه را بسوزاند و حماس را از پا درآورد.

گزارش های متعددی در طول جنگ ۲۲ روزه منتشر شد که نشان می داد ارتجاع عرب و در راس آن رژیم کمپ دیویدی مصر و همچنین عربستان از سران رژیم صهیونیستی برای حمله به غزه و یکسره کردن کار حماس تقاضا کرده اند. بدین ترتیب سئوال اینست که اقدام عربستان برای تقبل کمک ۹۰۰ میلیون دلاری برای بازسازی غزه چه معنی و مفهومی دارد

در واقع سران ارتجاع عرب با این دودوزه بازیها از یکطرف اشغالگران وحشی را برای حمله به غزه تشویق و حمایت کرده اند و از سوی دیگر بخشی از هزینه های ترمیم جنایات اسرائیل را متقبل شده اند. کاملا بعید بنظر می رسد که در طول تاریخ دولت هائی تا این حد آشکار ووقیح در رسوایی یک جنگ به هر دو جبهه متخاصم کمک مستقیم کرده باشند و کوچکترین ابائی از آشکار شدن اقدامات خود نداشته باشند.

البته آمریکا هم در این فجایع نقش تقریبا مشابهی داشته و در خلال جنگ ۲۲ روزه با ایجاد یک پل هوائی به ارسال جنگ افزار و مهمات برای ماشین جنگی اسرائیل پرداخته و امروزه با وعده کمک یک میلیارد دلاری به جبران بخشی از ویرانیهای جنگ ۲۲ روزه می پردازد. اما سئوال اینست که آیا نقش آمریکا برای تامین بمب های فسفری و نسل جدید سلاحهای آمریکائی مورد مصرف در غزه علیه مردم مظلوم فلسطین را می توان با این وعده های کمک نادیده گرفت و بر آن سرپوش گذاشت

واضح است که این قبیل سئوالات عموما پاسخهای روشنی دارند و حامیان اسرائیل که از ۲۲ شبانه روز جنایت علیه مردم غزه حمایت کرده اند نمی توانند با یک مانور سیاسی ـ تبلیغاتی در « شرم الشیخ » بر آنهمه جنایت سرپوش بگذارند و نقش خود به عنوان « شریک جرم اسرائیل » را پنهان سازند. لکن مسئله اینست که اسرائیل و حامیانش مایلند از اجلاس شرم الشیخ و از اختلافات فتح و حماس به عنوان بهانه ای برای جا انداختن کمیته ۴ جانبه سواستفاده کنند و تونی بلر نخست وزیر سابق انگلیس را گرداننده اوضاع غزه معرفی نمایند! در واقع کاری که رژیم صهیونیستی و حامیانش از طریق جنگ و حیله های سیاسی موفق به انجام آن نشده اند اکنون با یک شگرد جدید سیاسی عملی سازند و حماس را به حاشیه برانند. البته عاملان و طراحان این ترفند جدید مدعی هستند که فتح و تشکیلات خودگردان را هم در غزه کنار زده اند ولی مسئله اینست که فتح و محمود عباس کوچکترین پایگاهی در غزه ندارند و چیزی برای از دست دادن در غزه در اختیار ندارند! این شگرد جدید بهانه ای برای توجیه تداوم محاصره غزه و مقابله با مقاومت اسلامی در غزه است . در واقع اسرائیل ارتجاع عرب و سایر حامیان اسرائیل سرگرم انتقام گرفتن از مقاومت اسلامی در غزه هستند و بطور یکسان حماس و مردم مظلوم غزه را تحت فشار مضاعف قرار داده اند.

موضوع مهم دیگر مانور تبلیغاتی پیرامون بازسازی غزه است که هدف عمده اش سرپوش گذاشتن بر جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در غزه است . در واقع با دامن زدن به موضوع بازسازی و کشاندن آن به کمکهای اقتصادی برای بازسازی غزه سعی براینست که موضوع پرونده جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در خلال جنگ ۲۲ روزه به فراموشی سپرده شود و حمایت آشکار و نهان ارتجاع عرب و حامیان ماورا بحاری این رژیم از فجایع غزه یکسره مسکوت بماند و هیچ اشاره ای به آن نشود. تصادفی نیست که با تشکیل اجلاس بین المللی تهران که با هدف بررسی جنایات صهیونیست ها در غزه برپا شده بود بطور یکجا خشم صهیونیست ها آمریکا و اسرائیل حتی دربارهای بی افتخار عرب را بهمراه داشت و جنایتکاران شرور ایران را به دخالت در امور داخلی فلسطین متهم می ساختند. حتی سازشکاران فلسطینی در تشکیلات باصطلاح خودگردان هم سعی کردند در باب اعلام محکومیت ایران بخاطر دخالت در امور داخلی فلسطین از اشغالگران سبقت بگیرند و حال آنکه همین طیف بدنام هرگز حاضر نشدند بخاطر جنایات جنگی در غزه اسرائیل اشغالگر را محکوم کنند و حتی از وقوع این جنایات اظهار تاسف نمایند بلکه برای خوشایند صهیونیستها فقط « مقاومت » را عامل این فجایع معرفی کردند.

اجلاس شرم الشیخ بایستی مایه شرمساری شیوخ عرب شود چرا که در این اجلاس بدون اشاره به جنایتکارانی که غزه را به ویرانی کشیدند و حدود ۱۵۰۰ فلسطینی را در غزه به خاک و خون نشاندند که دستکم نیمی از آنها را زنان و کودکان بی دفاع و مظلوم تشکیل می دادند برای کمک به مردم غزه در برابر دوربین ها سرودست می شکنند ولی دنیا به خوبی می داند که آنچه در شرم الشیخ رخ داد یک فریبکاری سیاسی ـ تبلیغاتی بود. زیرا عاملان و آمران و حامیان ویرانی غزه اشک تمساح ریختند تا خود را به دروغ دوست مردم معرفی کنند اما این دروغی بود که هیچکس آنرا باور نکرد.