۲۰ دی ـ ۱۰ ژانویه ـ روزی كه خرید و فروش ارز در ایران آزاد شد

از بیستم دی ماه ۱۳۵۲ ، دو ماه و چند روز پس از بالارفتن بهای نفت خام در سطح جهان كه ناشی از تحریم صدور آن از جانب كشورهای عربی بود و افزایش در آمد ارزی ایران ، به تصمیم دولت وقت خرید …

از بیستم دی ماه ۱۳۵۲ ، دو ماه و چند روز پس از بالارفتن بهای نفت خام در سطح جهان كه ناشی از تحریم صدور آن از جانب كشورهای عربی بود و افزایش در آمد ارزی ایران ، به تصمیم دولت وقت خرید و فروش ارز در میهن ما آزاد شد و هر كس می توانست به هر بانك مراجعه كند و تا هر مبلغ كه می خواست به نرخ دلاری هفت تومان خریداری كند و هیچ شرط و محدودیتی در كار نبود كه سالها بعد معلوم شد یك توطئه بوده است كه كشور های صادر كننده نفت هرگز نتوانند این در آمد ( ارزهای نفتی ) را صرف «تولید در آمد» و از جمله صنعتی شدن خود كنند و ثروتشان به جای نقصان افزایش یابد . همان روز هم برخی ایرانیان دلسوز به دولت وقت اندرز داده بودند كه به منظورحفظ ثروت ملی ، از فروش ارز با هدف تامین هزینه های جاری دست بردارد و یا دست كم ارز را دو ــ سه نرخی كند ؛ برای تفریح و تفرج یك نرخ ، برای خریدهای متفرقه و ابزار هایی كه در اولویت نیستند نرخ دیگر و برای سرمایه گذاری های بنیادی نرخ هفت تومان كه به این اندرزها توجه نشد.و مشكلات بعدی و ... نتیجه همین آزادی بدون قید و شرط معاملات ارز بود. در آن روز دولت وقت مدعی بود که با این عمل ریال را بین المللی كرده و مردم ناآگاه از اقتصاد و معاملات پول هم باور می كردند و نمی دانستند كه این پول، حاصل فروش ثروت ملی است كه دیری نخواهد پایید ، و نسلهای بعد بی نصیب خواهند ماند.