۵ اشتباه رایج درباره بیماری‌ های استخر

۱) می‌گویند استفاده از گوش پاک‌کن بعد از شنا در استخر،جلوی عوارض شنوایی را می‌گیرد:
به هیچ وجه بعد از بیرون آمدن از آب،نیازی به تمیز کردن مجرای گوش نیست و هرگونه دستکاری،چه …

۱) می‌گویند استفاده از گوش پاک‌کن بعد از شنا در استخر،جلوی عوارض شنوایی را می‌گیرد:

به هیچ وجه بعد از بیرون آمدن از آب،نیازی به تمیز کردن مجرای گوش نیست و هرگونه دستکاری،چه به وسیله گوش‌ پاک‌کن و چه با هر وسیله دیگری مانند سنجاق‌سر،موجب ایجاد خراش‌هایی در گوش می‌شود که راه عفونت را در گوش باز می‌کند.حتی در هنگام شنا نیازی به استفاده از گوشی و قالب‌های گوش و یا پنبه‌های آغشته به وازلین هم نیست چون ساختار گوش به نحوی است که یک سد مطمئن در برابر نفوذ آب و مواد دیگر ایجاد می‌کند.اما این نکته مهم را فراموش نکنید که شنا کردن برای افرادی که قبلا جراحی گوش داشته‌اند و یا به عفونت‌های مزمن گوش دچار بوده‌اند،باید با کسب نظر مساعد پزشک انجام شود.

۲) بعضی از متولیان استخرها معتقدند استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن آب استخر کفایت می‌کند!

هرچند کلر برای ضد عفونی کردن استخرها لازم است،اما نمی‌شود آن را جایگزین تعویض آب بموقع استخرها کرد.بعضی‌ها برای صرفه‌ جویی در مصرف آب،کلر زیادتری به آن اضافه می‌کنند که این امر می‌تواند موجب بروز مشکلات متعددی برای شناگران شود.

متولیان استخر برای جلوگیری از بیماری‌های استخر باید حداقل‌های زیر را درنظر داشته باشند:

معیارهای پاکیزگی آب استخرهای شنا باید شبیه و نزدیک به آب آشامیدنی باشد.

توزیع و استفاده از وسایلی مانند مایو،حوله،کلاه،دمپایی،بینی‌بند و برس مشترک در استخرها ممنوع است.

نصب دستگاه کلرزنی و سیستم تصفیه آب در استخرها الزامی است.

کلر باقیمانده باید بین۱ تا ۵/۳ میلی‌گرم در لیتر، pH آب باید بین۲/۷ تا ۸ و درجه حرارت آب باید حدود ۲۵ درجه سانتی‌گراد حفظ شود.این اندازه‌گیری‌ها باید طی شبانه‌روز چندین نوبت انجام بگیرد.

تعداد نفرات استفاده‌کننده از استخر باید به گونه‌ای باشد که برای هر شناگر حداقل ۵/۱ مترمربع سطح فراهم باشد.

حضور ناجیان غریق متبحر در استخرها الزامی است.

استخرها باید مجهز به نرده‌های محافظ باشد.

۳) بعضی‌ها فکر می‌کنند کلر موجود در آب استخر فقط عوارض پوستی دارد!!

کلر علاوه بر عوارض پوستی می‌تواند باعث بروز مشکلات بینایی نیز بشود.همچنین استنشاق کلر از سطح آب می‌تواند در دراز مدت ریه‌ها را اذیت کند،بخصوص در مبتلایان به آسم.کلر می‌تواند روی رنگ مو هم تاثیر بگذارد.در اثر مواجهه طولانی ‌مدت با کلر موی بور به رنگ سبز متمایل می‌شود،موی قهوه‌ای بی‌رنگ می‌شود و به سمت بور شدن پیش می‌رود.به علاوه،کلر به ساختار مو آسیب وارد می‌کند،آن را چین‌دار و مجعد می‌کند و می‌تواند در درازمدت باعث ریزش آن شود.همچنین اگر غلظت کلر بدرستی کنترل نشود،ممکن است حتی در درازمدت باعث برونشیت مزمن شود.

۴) اغلب خیال می‌کنند بیماری‌های استخر فقط از طریق آب آلوده منتقل می‌شود؟!

نه فقط آب آلوده،بلکه رختکن‌ها،حمام استخر و دمپایی‌های مشترک نیز می‌تواند عامل انتقال برخی ویروس‌ها باشد.مثلا ویروس هپاتیت A می‌تواند از این راه‌ها در استخرهای آلوده منتقل شود؛چرا که عامل این بیماری گوارشی یک ویروس است که می‌تواند براحتی از طریق دهانی‌‌ مدفوعی به افراد سرایت کند.برخی اختلالات روده‌ای مانند حصبه،شبه‌حصبه،اسهال، ناراحتی‌های معدی،عفونت چشم و گوش و بیماری‌های پوستی نظیر عفونت‌های قارچی و زرد زخم نیز می‌توانند از طریق استخرهای آلوده به راحتی منتقل شود.

۵) می‌گویند عفونت قارچی شایع‌ترین بیماری پوستی استخر است‌!

خشکی پوست و حساسیت‌ های پوستی شایع ‌ترین بیماری‌های پوستی هستند که ممکن است در استخرها برای مراجعان ایجاد شود.در فصل تابستان به دلیل وجود املاح زیاد در دریا، احتمال بروز عوارض حساسیتی و خشکی پوست بیشتر می‌شود.استفاده از کرم‌های ضد آفتاب و ضد آب می‌تواند از بروز این عوارض تا حدی بکاهد. علاوه بر آن،شستشوی بدن با آب و صابون پس از شنا لازم است.خطر عفونت‌های پوستی،مبتلایان به اگزما و خشکی پوست را بیشتر تهدید می‌کند.گاهی میزان نامناسب کلر در آب باعث بروز بیماری‌های پوستی می‌شود و گاهی نیز بعضی بیماری‌های مسری از افراد دیگر منتقل می‌شود که زگیل و قارچ‌های پوستی از آن جمله‌اند.ولی سایر بیماری‌های پوستی جنبه واگیر ندارند و برای دیگر افراد خطرساز نیستند.