اینجا فقط جای من و بچه است

بیش از یک ماه از زایمانم گذشته است رک بگویم یک جورهایی کلافه شده ام از یک طرف بچه درست و حسابی شیر نمی خورد و یکسره گریه می کند از طرف دیگر جای بخیه هایم هنوز درد می کند و از سوی دیگر کارهای خانه روی سرم آوار شده است

«بیش از یک ماه از زایمانم گذشته است رک بگویم یک‌جورهایی کلافه شده‌ام. از یک طرف بچه درست و حسابی شیر نمی‌خورد و یکسره گریه می‌کند. از طرف دیگر جای بخیه‌هایم هنوز درد می‌کند و از سوی دیگر کارهای خانه روی سرم آوار شده است.

انگار وسواس گرفته‌ام و فکر می‌کنم نمی‌توانم زندگی را کنترل کنم. رشته همه چیز دارد از دستم در می‌رود و این وسط آخرین چیزی که می‌توانم به آن فکر کنم به دست آوردن دل همسرم است.

آه! خدای من! کی این وضع درست می‌شود نمی‌دانم، اما اگر از عشق می‌پرسید، می‌خواهم صادقانه بگویم الان هیچ کجای ذهن و فکرم نمی‌توانم پیدایش کنم و تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که دلم می‌خواهد گریه کنم.

گاهی دلم می‌خواهد سر شوهرم فریاد بکشم و بگویم که توی این کلافگی حالا چه کسی ناز تو را بخرد؟ خدا مرا ببخشد! چند روز پیش وقتی پرسید کی بچه را توی تختش می‌گذاری؟ عصبانی شدم و گفتم: اینجا فقط جای من و بچه است!

آخر هنوز خیلی زود است. هنوز خودم را جمع و جور نکرده‌ام. وقتی به درهم ریختگی خودم و زندگی‌ام نگاه می‌کنم غصه‌ام می‌گیرد.

گاهی فکر می‌کنم رابطه عاشقانه من و همسرم برای همیشه تمام شده است.»

درد دل‌های نسیم انگار پایانی ندارد. او یک مادر جوان است که برای تلقیح واکسن نوزادش به مطب آمده است و من آنجا با او گفت‌وگو می‌کنم. چند مادرجوان دیگر نیز آنجا هستند که وقتی نسیم بیس‌وپنج ساله با من درد دل می‌کند، لبخند می‌زنند و سر می‌تکانند و حرف‌های او را تائید می‌کنند. یکی هم می‌گوید: «کاش این مردها یک بار مادر می‌شدند تا بدانند آدم این روزها چه شرایطی دارد.»

● سرگرمی جدید

بچه‌دار شدن گرچه آرزوی اغلب زوج‌های جوان است، پس از تحقق، گاه آنان را دچار مشکل و سوء‌تفاهم در مورد رابطه زناشویی‌شان می‌کند.

متاسفانه این مشکلات در برخی از موارد تبدیل به بحران‌های خانوادگی می‌شود و عکس‌العمل‌هایی را به همراه دارد که می‌تواند زندگی زناشویی را به بن‌بست بکشد.

سهیلا ابوتراب، روان‌شناس و مشاور خانواده اعتقاد دارد: «طبیعتا دوران پس از زایمان و شیردهی، تجربه جدیدی برای پدر و مادر است، اما بیش از همه مادر به عنوان همسر دچار دگرگونی‌هایی می‌شود که برای عبور از این مرحله همراهی شوهرش را می‌طلبد.»

وی می‌افزاید: «مادر ناگهان از نقش محبوب، معشوق و همسر به نقش مادر ارتقا می‌یابد و این نقش با چنان تغییرات فیزیولوژیک شدیدی همراه است که لازم است او و همسرش برای پذیرش این نقش جدید آماده شوند و به خانواده مهلت دهند تا با نقش‌های جدید کنار بیاید.»

ابوتراب می‌گوید: «تنها مادر نیست که نقش دوگانه‌ای را تجربه می‌کند. مرد جوان که تازه پدر شده است نیز از یک‌سو عمیقا خود را در نقش پدر می‌بیند و گاه از بی‌دفاعی کودک و دستپاچگی مادر شوکه می‌شود و مسئولیت خود را به عنوان تنها حامی آن دو سنگین می‌یابد، از سوی دیگر فکر می‌کند همسرش با یافتن دلمشغولی تمام وقتی به نام نوزاد، او را به حال خود رها کرده و توجهی به او ندارد و این حس گاه تا جایی قدرت می‌یابد که پدر، نوزاد را رقیب خود می‌پندارد.»

به اعتقاد این مشاور خانواده اگر این بحران با هشیاری و کمک خانواده و نزدیکان آنان طی نشود می‌تواند مشکلات زیادی به دنبال داشته باشد.

وی می‌افزاید: «گزارش مشکلات زوج‌های جوان نشان می‌دهد این مسائل تنها به میل و رغبت مادران جوان مربوط نیست و برخی پدران جوان نیز پس از زایمان از صدمه‌زدن به همسر خود می‌ترسند و تا مدت‌ها به او نزدیک نمی‌شوند، بعضی هم همسرشان را در مقام مادر و غذا دهنده نوزاد دارای جذابیت جسمی کمتری می‌دانند و ابراز می‌کنند بعد از زایمان نسبت به همسرشان تمایل کمتری دارند.»

در مقابل، بسیاری از زنان شیرده پس از زایمان تمایل بیشتری به رابطه نشان می‌دهند و شروع روابط عادی در زنانی که به طور فعال به کودک خود شیر می‌دهند، شایع‌تر است.

وی می‌گوید: «اگر خانواده کوچک می‌خواهند زودتر به وضع عادی برگردند، باید از فشارهای جسمی و روانی وارده به مادر بکاهند و کمک گرفتن از یک شبکه حمایتی خانوادگی بهترین و موثرترین راه است.

کمک به نگهداری کودک و راهنمایی مادر جوان می‌تواند به او احساس کنترل را برگرداند و او را از نظر روحی آماده پذیرش شرایط جدید کند.»

وی به زوج‌های جوان توصیه می‌کند در مورد تغییرات فیزیولوژیک مادران مطالعه کنند و سعی کنند خود را با این شرایط وفق دهند ضمن این‌که جایگاه مادری و پدری را هرگز با جایگاه همسر و محبوب عوض نکنند، بلکه این دو نقش را در کنار هم برعهده بگیرند و کودک را در میانه رابطه خود قرار ندهند.

● تغییراتی که باید منتظرش باشید

اگر برای اولین بار است که کودکی به دنیا می‌آورید باید انتظار داشته باشید در صورت زایمان طبیعی چهار تا شش و در صورت سزارین حتی چند هفته بیشتر برای داشتن رابطه‌ای زناشویی باید صبر کنید.

آغاز زودهنگام رابطه زناشویی در دوران پس از زایمان و پیش از توقف کامل ترشحات پس از زایمان می‌تواند به بروز مشکلاتی برای مادر منجر شود. در صورتی که بردباری بیشتری به خرج دهید، زن از نظر روانی نیز آمادگی بیشتری کسب می‌کند و رابطه زناشویی با مشکلات کمتری همراه خواهد بود. زمان اعلام آمادگی برای شروع این فعالیت میان افراد مختلف، متفاوت است. عده‌ای از زنان برای کسب این آمادگی به شش ماه وقت نیاز دارند. اگر دارید پدر می‌شوید باید از همین حالا خود را آماده این دوران کنید و بعد از به دنیا آمدن فرزند خود از داشتن کودکی سالم لذت ببرید و بردبار باشید. شکوه و شکایت از همسرتان می‌تواند سبب احساس گناه و بی‌کفایتی در او شود.

زوجی که تازه پدر و مادر شدن را تجربه می‌کنند، در صورت مواجه شدن با مشکل در زمینه روابط زناشویی باید به مراکز مشاوره جنسی و خانواده مراجعه کنند و از متخصصان کمک بگیرند.

این شرایط بهترین موقع برای نشان دادن این واقعیت است که شما وجود همسرتان را دوست دارید و به مادر بودن او افتخار می‌کنید. به او نشان دهید در هر شرایطی حامی محکم و پشتیبان بی‌قید و شرط او و فرزندتان هستید و او را دوست دارید چون تنها عشق زندگی شماست. بزودی خواهید دید که زندگی زناشویی‌تان از قبل هم گرم‌تر و صمیمانه‌تر خواهد شد.

ماندانا ملاعلی