تنبل همیشه ضرر می کند

برخی عادت کرده‌اند کارشان را به فردا و فرداها موکول کنند و حتی به بهانه سختی از انجام آن طفره بروند؛ این مشکل تنبلی نام دارد و موجب سستی و کاهلی می‌شود.

برخی عادت کرده‌اند کارشان را به فردا و فرداها موکول کنند و حتی به بهانه سختی از انجام آن طفره بروند؛ این مشکل تنبلی نام دارد و موجب سستی و کاهلی می‌شود.

فرد تنبل زمان را برای انجام کار از دست می‌دهد و ممکن است دچار خسارت‌هایی هم شود، اما نبود احساس مسئولیت، او را از انجام کار باز می‌دارد. این افراد آینده‌نگر نبوده و تنها به فکر حال هستند و فکر می‌کنند همه چیز برای حال آفریده شده است و فردایی وجود ندارد.

البته گاهی هم فرد تنبل توجیه می‌کند، چون نمی‌تواند کار محول شده را بخوبی انجام دهد، از انجام آن سر باز می‌زند، در حالی که مهارت خاصی برای انجام آن کار نیاز نیست.

در واقع، طفره رفتن و از زیر کار در رفتن وقتی پیش می‌آید که تصور کنیم کارها خیلی سخت است و بعد به خودمان می‌گوییم بهتر است این کار را فردا انجام دهیم. در این شرایط توصیه می‌شود در به عهده گرفتن کاری که از آن پرهیز دارید،‌ شجاع باشید.

یک عمل شجاعانه می‌تواند همه ترس‌های شما را از بین ببرد. دیگر به خود نگویید عملکردتان باید خوب باشد. به خاطر داشته باشید نفس عمل‌کردن بسیار مهم‌تر است یا این‌که می‌توانید کارتان را به قسمت‌های کوچک تقسیم کنید. در این زمان، شما به دلیل حجم کم‌ کارتان، بهتر از عهده آن برمی‌آیید. در نتیجه بازخورد بهتری دریافت می‌کنید و این امر در روحیه شما برای ادامه کارهایتان بسیار موثر است.

روان‌شناسان معتقدند برای مقابله با تنبلی برای انجام کارهایتان اولویت‌بندی کنید. برخی کارها در اولویت است که باید وقت بیشتری صرف آن کنید و آن را سریع‌تر انجام دهید، در این‌صورت می‌دانید برنامه روزانه شما چیست و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنید.

همچنین باید بدانید برای آن‌که کار جدیدی را شروع کنید، باید کار قدیمی‌تری را تمام کنید یا دیگر آن را ادامه ندهید.

همچنین از انجام کارهایی که از ارزش کمی برخوردار است،‌ دست بردارید تا وقت بیشتری برای کارهایی که در زندگی و شغل شما تاثیر دارد، داشته باشید.

مدام وظایف و مسئولیت‌های خود را مرور و کارهایی را که باعث هدر رفتن وقت شما می‌شود مشخص کنید تا وقت شما گرفته نشود البته کسانی که دچار تنبلی می‌شوند گاهی انگیزه لازم برای انجام کار را ندارند یا این‌که فرد دوست دارد زود به نتیجه برسد و چون این امکان برای او وجود ندارد به بهانه‌های واهی کارش را انجام نمی‌دهد و به آن زمان می‌دهد.

مثلا وقتی امتحانی قرار است در ماه‌های بعد برگزار شود آن را نمی‌خوانیم و برای شب امتحان می‌گذاریم. همچنین توصیه می‌شود کلمات امید و شاید را از فرهنگ لغات خود حذف کنید، چون این کلمات ابزار به تعویق‌اندازی کارهاست.

همچنین در بیشتر کتاب‌های روان‌شناسی تاکید شده است که هیچ‌وقت نگویید «بگذار زمان مناسب فرا برسد.» زمان مناسب، همین زمانی است که در آن به سر می‌بریم. کسی که منتظر فرصت می‌ماند، فرصت را باید بسازد؛ زیرا بعدا همین حالاست.

پس تنبلی بهانه‌ای برای انجام ندادن کارهاست و هیچ توجیهی برای آن پذیرفته نیست،‌ جز این‌که سبب سهل‌انگاری در انجام کارها و پشت‌گوش انداختن آن می‌شود. در این شرایط فرد از اطرافیان خود عقب می‌ماند و همین باعث می‌شود اعتماد به نفس خود را از دست بدهد.