نقاط ضعف و قوت جام ملتهای اروپا

سیزدهمین دوره مسابقات فوتبال جام ملتهای اروپا به پایان رسید، اما این رویداد مانند مسابقات جام جهانی سال ۲۰۰۶ در آلمان، یک «افسانه تابستانی» دیگر نبود.

وضعیت آب و هوایی در این رقابتها چندان مساعد نبود و ورزشگاههای کوچک باعث شدند تماشاگران کمتری به دو کشور میزبان بروند.

اما ایراد مهمتر این تورنمنت این بود که اتریشی ها و سوئیسی ها مانند آلمانی ها در دو سال پیش همکاری نکردند. اگر آلمانی ها درها و قلبهای خود را به روی میهمانان از سراسر جهان گشودند، این بار اتریشی ها و سوئیسی ها خود را به درون چهاردیواری هایشان عقب کشیدند و به این رویداد، بیشتر با دیده بدگمانی نگریستند تا با شادی.

«ولفگانگ فان کان» در مطلبی که روی سایت صدای آلمان قرار گرفته نوشته است: حکمتی قدیمی می گوید فوتبال در زمین بازی جریان می یابد و از این نظر باید گفت ما بی تردید شاهد بهترین مسابقات جام ملتهای اروپا بودیم.

اگر در سال ۲۰۰۴ در پرتغال، این فوتبال دفاعی بود که پیروز شد، هواداران فوتبال امسال شاهد تهاجمی ترین فوتبال بین المللی بودند. «حمله»، شعار این مسابقات بود. هر تیمی که فقط تلاش کرد مسابقه را نبازد، در پایان مجازات شد، پیش از همه یونان، قهرمان چهار سال پیش اروپا. آمار نشان می دهد تاکنون در هیچ تورنمنتی این همه شانس گل وجود نداشته و رقم ۷۷ گل در ۳۱ بازی هم چشمگیر است.

ما عمدتاً شاهد فوتبال زیبا و سریعی بودیم که از سوی تیمهای واقعی عرضه شد. طبیعی است که تیمهای پیشتاز، تمام ستارگان خود را در اختیار داشتند، ولی امروزه دیگر ستارگان به تنهایی نمی توانند سرنوشت بازی را تعیین کنند. آنها هم فقط هنگامی می توانند بدرخشند که هماهنگی در تیم مسلط باشد و تیم بتواند به مثابه یک کل عمل کند و خود را یکپارچه نمایش دهد.

این دوره از مسابقات اروپا، از نظر بازی جوانمردانه نیز چشمگیر بود. بندرت صحنه های زشت دیده شد و در مجموع تنها سه بار کارت قرمز به بازیکنان نشان داده شد که همگی درچارچوب متعارف بود.

ما از این بازیها دیگر چه آموختیم؟ ظاهراً فوتبال اروپا در میانه راه یک روند تغییر نسل است. ستارگان قدیمی، روزهای اوج خود را پشت سرگذاشته اند. سروکله نامهای تازه ای مانند آرشاوین و پاولیوچنکو از روسیه و نیهات از ترکیه پیدا شده است. تیمهایی که بازیهای نخست را در تورنمنت خوب انجام دادند و سپس در میانه راه تیم ذخیره های خود را به میدان فرستادند، زیان دیدند. هر تیمی که در یک بازی شانس پیروزی به شمار آید، غالباً بار سنگینی بر دوش دارد و دیگر اینکه، بازی فوتبال تا واپسین لحظات جریان دارد که این موضوع را ترکها بیش از همه نشان دادند.

طبیعی است هر تورنمنتی بازندگان خود را نیز دارد. در کنار ایتالیا و فرانسه، قهرمان و نایب قهرمان جهان، بزرگترین بازنده این دوره از جام ملتهای اروپا، فدراسیون فوتبال اروپا (یوفا) بود. اگرچه یوفا ۷۰۰ میلیون یورو سود خالص داشت، اما سیمایش چند خراش بزرگ برداشت.

البته یوفا مسؤول هوای بدی نیست که در دیدار نیمه نهایی به از کار افتادن سامانه ارسال تصویر و صدا انجامید، ولی محدود بودن همه راههای ارسال تصویر و صدا به وین، عدم تأمین امنیت آن و نیز کیفیت چمن زمینهای بازی را باید به حساب یوفا گذاشت.

سیزدهمین دوره مسابقات فوتبال جام ملتهای اروپا به تاریخ پیوست. بازیکنان و هواداران در سراسر اروپا و بویژه در اسپانیا می توانند جشن بگیرند. تنها مسؤولان یوفا هستند که باید بنشینند و روی برطرف شدن مشکلات کار کنند.