جایی برای خودکشی ستاره ها

پایان تلخ زندگی هالیوودنشینان

هنوز چند روزی از جنایت یکی از تماشاگران سینما در آمریکا در مراسم افتتاحیه اکران عمومی سری جدید فیلم «بتمن» نگذشته بود که این بار خودکشی یکی از کارگردان های مشهور هالیوود، رسانه ها را متوجه خودش ساخت. هر چند شبکه ای بی سی پیش از این خبر داده بود که «تونی اسکات» به سرطان مبتلا بود اما گویا این تنها یک خبرسازی برای حفظ آبروی هالیوود است. چون خانواده اسکات چنین موضوعی را تکذیب کردند و گفتند که او به هیچ نوع بیماری ابتلا نداشت.

البته با اندکی کاوش در تاریخ سینمای غرب و به ویژه هالیوود می توان دریافت که خودکشی فیلمسازها یک اتفاق مسبوق به سابقه بوده و فیلمسازان و هنرمندان دیگری نیز با وجود توفیق و شهرت در سینمای مغرب زمین، به وضعیتی دچار شدند که چاره ای جز خاتمه دادن به حیات خود نیافتند.

از جمله وودی ون دایک از کارگردان های محبوب هالیوود محسوب می شد که او نیز به بیماری های قلبی و سرطان مبتلا بود، اما نتوانست در برابر این رنج ها مقاومت کند و در نهایت با خودکشی به زندگی خود پایان بخشید. ریچارد کویین نیز از دیگر بازیگران و کارگردان های هالیوود بود که خودکشی کرد. وی نیز افسردگی داشت و سرانجام با شلیک گلوله، خودش را کشت.

الیزابت تیلور نیز پس از جدایی از ریچارد برتون همسرش، با مصرف قرص های آرامبخش اقدام به خودکشی کرد که البته بی فرجام بود. کلارک گیبل بازیگر مشهور فیلم «بربادرفته» هم بعد از مرگ همسرش دست به خودکشی زد که البته به مرگ ختم نشد و نجات یافت.

مکس لندر بازیگر، کارگردان، فیلمنامه نویس و تهیه کننده معروف سینمای فرانسه در دوران صامت بود که دچار افسردگی مزمن و بیماری های دیگری بود. وی دو مرتبه خودکشی کرد که بار اول به نتیجه نرسید، اما در مرتبه دوم به زندگی خود خاتمه داد! جیمز ویل نیز کارگردان تحسین شده بریتانیایی که خالق آثار کلاسیک چون «فرانکنشتین» و «عروس فرانکنشتین» بود که با غرق نمودن خود در استخر خانه اش خودکشی کرد. جودی گارلند بازیگر فیلم «دزدان دریایی» که در اوج شهرت از بیماری روحی رنج می برد، چندین بار دست به خودکشی زد که هر بار نجات یافته و در نهایت سرانجام وی به بستری شدن در بیمارستانی در ماساچوست ختم شد. سامی دیویس که ابتدا به عنوان خواننده به شهرت رسید و پس از آن به سینما راه یافت، در شب مراسم ازدواج خود به دلایلی نامعلوم قصد شلیک گلوله به سرش را داشت که با دخالت اطرافیانش موفق به انجام آن نشد.

ماریو مونیچلی یکی از بزرگ ترین کارگردان های سینمای ایتالیا است که دو بار هم نامزد جایزه اسکار شد. معروف ترین فیلم هایش «یک بورژوای کوچک کوچک»، «دوستان من» و «جنگ بزرگ» و چند فیلم با بازی توتو هستند. او همچنین یکی از چهره های شاخص جشنواره های سینمایی بود. مونیچلی با «جنگ بزرگ» جایزه شیر طلایی جشنواره ونیز را برد و سه بار هم در جشنواره فیلم برلین برنده جایزه خرس نقره ای بهترین کارگردانی شد. مونیچلی استاد ترکیب طنز با درام تلخ بود. مونیچلی هنگام خودکشی ۹۵ساله بود. او با پریدن از پنجره اتاق یک بیمارستان خودش را کشت. مونیچلی تنها چند روز قبلش متوجه شده بود دچار سرطان پروستات شده است.

دونالد کمل کارگردان اسکاتلندی که همراه نیکلاس روگ فیلم پیشرو و در عین حال مهجور «پرفورمنس/اجرا» را در سال۱۹۷۰ با شرکت جیمز فاکس و میک جگر ساخت. کمل کارگردان «بذر شیطان» با بازی جولی کریستی و «سفیدی چشم» یک تریلر ترسناک متفاوت محصول سال۱۹۸۷ بود. آخرین فیلمش «روی وحشی» بود که بدون اجازه او راهی تلویزیون شد. دوستانش می گویند تدوین مجدد همین فیلم بدون اجازه او موجب شد افسرده شود و در نهایت در ۶۲ سالگی با شلیک گلوله خودکشی کند.

از نمونه های متاخر خودکشی در سینمای غرب نیز می توان به هیث لجر بازیگر نقش ژوکر، در فیلم «بتمن؛ شوالیه تاریکی» اشاره کرد که با خوردن همزمان چند داروی خواب آور، به زندگی اش خاتمه داد.

علاوه بر این، ده ها مورد مرگ در اثر مصرف زیاد از حد مواد مخدر و مشروبات الکلی نیز در پرونده ستارگان و فعالان سینمایی هالیوود ثبت شده است که البته آن ها نیز نوعی خودکشی به حساب می آیند.

«هنری فورد»، ۸۰سال پیش از این، سقوط اخلاقی در هالیوود را پیش بینی کرده و نسبت به آن هشدار داده بود. او در آن زمان از یک جریان سازماندهی شده و نظام مند خبر داده بود که با ترویج بی بند و باری اخلاقی و سست ایمانی، جامعه آمریکا را به طرف فساد و تباهی هدایت می کنند. «فورد» این جریان را یهودیان سرمایه دار (صهیونیست ها) معرفی کرده بود که فعالیت آنها تنها به اقتصاد محدود نشده و در عرصه فرهنگ و هنر و رسانه های جمعی هم سلطه یافته اند. او هالیوود را مهم ترین و مؤثرترین ابزار تبلیغاتی یهودیان می دانست و بر این باور بود که یهودیان از طریق سینما سعی در تخریب و انهدام ارزش های اخلاقی و مبانی اعتقادی جامعه آن روز آمریکا دارند.

آرین امیدوار