۱۶ آذر ۸۸ آخرین میخ های تابوت کودتای سبز

بسیاری از تحلیل گران و استراتژیست های حامی کودتا در ایران تلاش داشتند تا در تحلیل شکست کودتای رنگین در ایران, برای ایجاد انگیزه مجدد در بدنه خود, اینگونه تحلیل کنند که به دلیل تعطیلی دانشگاه در بازه زمانی پس از انتخابات, اصلی ترین ظرفیت حامی این جریان که از نگاه آنها دانشجویان و دانشگاهیان می باشند توان تأثیرگذاری و به ثمر نشاندن اهداف کودتاچیان را ندارند و حداقل تمام توان خود را دراختیار ندارند

بسیاری از تحلیل گران و استراتژیست های حامی کودتا در ایران تلاش داشتند تا در تحلیل شکست کودتای رنگین در ایران، برای ایجاد انگیزه مجدد در بدنه خود، اینگونه تحلیل کنند که به دلیل تعطیلی دانشگاه در بازه زمانی پس از انتخابات، اصلی ترین ظرفیت حامی این جریان- که از نگاه آنها دانشجویان و دانشگاهیان می باشند- توان تأثیرگذاری و به ثمر نشاندن اهداف کودتاچیان را ندارند و حداقل تمام توان خود را دراختیار ندارند.

برهمین اساس سران جریان کودتای رنگین «تعطیلی دانشگاه ها» را در بحبوحه غائله آفرینی های پس از انتخابات خردادماه در زمره بداقبالی های سیاسی خود ارزیابی می کردند.

به عقیده اینان «استفاده از پتانسیل دانشگاه ها» بهترین مجال برای فتنه افروزی در فضای امن اجتماعی و «تنها راه» برای امتیازگیری سیاسی از نظام بوده است.

بر همین مبنا پیش از بازگشایی دانشگاه ها، جریان رادیکال تئوری «فشار از پائین» را از کانال دانشگاه تعریف نمود تا «چانه زنی با قدرت» را با هوچی گری و فشار اجتماعی آسان تر دنبال کند.

و به همین دلایل و تحلیل ها بود که با چنین توهمی، هفته نامه انگلیسی اکونومیست، روزنامه واشنگتن پست، شبکهBBC فارسی، رادیو زمانه، رادیو صدای آمریکا و بسیاری دیگر از شبکه های استکباری یکپارچه و یک صدا با حمایت صریح از جریان کودتاچی سبز در شیپور التهاب آفرینی می نواختند.

پرده اول این نمایش در شکلی کاریکاتوری و در عین بی اقبالی عموم دانشجویان، در روزهای ابتدای سال تحصیلی در دانشگاه تهران به نمایش گذارده شد. پیاده نظام شبکه ضدانقلاب در این پروژه طیف چندنفره موسوم به علامه بود.

این تجمع دانشگاه تهران درحالی با عدم استقبال دانشجویان این دانشگاه مواجه شد که شبکه های اطلاع رسانی و سایت های اینترنتی تلاش گسترده ای را برای فراخوان این تجمع به انجام رسانیده بودند.

در بخش هایی از طراحی صورت گرفته برای التهاب آفرینی بر تجمع پتانسیل اعتراضی گروهک های معارض بدون اعتنا به اختلاف های ایدئولوژیک آنان تأکید شده بود. این همان تئوری است که برپایه تئوری شبکه سازی مؤسسه اطلاعات عمومی خاورمیانه- ارگان مطالعاتی سازمان سیا در خاورمیانه- در بیانیه یازدهم «میرحسین موسوی» تصریح گردید.

در این فرآیند قرار بود گروهک های چندنفره ای نظیر جریان موسوم به چپ مارکسیستی، قومیت گراها، فمینیست ها و اعضای طیف غیردانشجویی علامه براساس توافقی مشترک به انجام پروژه های مشترک بپردازند. این موضوع را بابک احمدی، رضا علیجانی، محسن سازگارا، طبرزدی، علی افشاری و بسیاری از عناصر ضدانقلاب به طیف های معارض دانشجویی توصیه نموده بودند.

اخبار موثقی نیز وجود دارد که پروژه التهاب آفرینی در دانشگاه ها با هدایت مستقیم گروهک رجوی که موضوع ارتباط سرپل های آنان با گروهک غیرقانونی علامه اخیراً افشا شده و در اعترافات متهمین کودتای رنگین نیز به آن تصریح گردید، توسط سرویس های اطلاعاتی کشورهای غربی دنبال می شود.

در این بین آنهایی که درون دانشگاه تنفس می کنند، به خوبی شاهدند که چه سرمایه گذاری عظیمی برای ۱۳ آبان ماه برای برپایی تحصنی چندروزه در کف دانشگاه ها از سوی سران اغتشاش صورت گرفت و همگان شاهد بودند که حماسه ضدآمریکایی و ضداستکباری ۱۳ آبان ماه ۸۸ چگونه پرشورتر از سال های گذشته در تهران و دیگر شهرستان ها برگزار شد، تا جایی که جریان اغتشاش طلب برای حفظ روحیه پیاده نظام خود ناچار شد، ضمن برپایی تجمع های کودکانه در برخی کوچه پس کوچه های تهران، اقدام به فحاشی و هتاکی در بعدازظهر ۱۳ آبان ماه برای ایجاد درگیری با پلیس برای کلید زدن پروژه مظلوم نمایی کرد که با آگاهی مردم و پلیس راه به جایی برده نشد تا تمام چشم ها و تحلیل ها معطوف ۱۶ آذرماه به عنوان روز دانشجو شود.

به همین دلیل در هفته های گذشته پروژه جنگ نرم با شتاب بیشتری دنبال شد و «دانشگاه» نقطه کانونی هجمه رسانه ها قرار گرفت و ماحصل اتاق فکر آشوب طلبان، استراتژی «سوار شدن دوباره بر دوش دانشگاهیان» به مرحله اجرا گذاشته شد، اما هوشیاری افسران جوان جنگ نرم، باعث گردید تا دانشگاه حماسه ای تاریخی بیافریند و تمام توطئه های جریان اغتشاش را با شکست روبرو کند.

البته هیچ کس منکر حضور جمعیت محدود حامی دیکتاتوری مدرن در دانشگاه و در دیگر بخش های جامعه نیست، اما آنچه باعث می شود تا حتی شبکه بی بی سی- به عنوان اتاق فرمان اصلی اغتشاشات پس از انتخابات- پس از ۱۶ آذرماه به شکست استراتژی اغتشاشات کف خیابانی اعتراف کند، مشاهده ظرفیت عظیم جنبش دانشجویی مسلمان در دانشگاه هاست که توهم همراه بودن دانشگاه ها و دانشجویان با کودتاچیان را همچون توهم «ما بیشماریم» با بن بست روبرو کرد.

علی خضریان