کودک ‌آزاری، تکرار تراژدی

می‌شود ادعا کرد که امسال سال خوبی برای کودکان نبوده است؟ به خیابان نگاه کنید، بچه‌های خوشبخت کم نیستند.
بچه‌هایی که با پدر و مادرهایشان آمده‌اند خرید عید، بچه‌هایی که امن‌ترین …

می‌شود ادعا کرد که امسال سال خوبی برای کودکان نبوده است؟ به خیابان نگاه کنید، بچه‌های خوشبخت کم نیستند.

بچه‌هایی که با پدر و مادرهایشان آمده‌اند خرید عید، بچه‌هایی که امن‌ترین جای دنیا برایشان آغوش گرم پدر و مادر است، بچه‌هایی که خوشبخت هستند، چون هنوز کاربرد جانبی کمربند، چنگال و سیخ کباب داغ شده، قیچی‌های تیز، چاقوی آشپزخانه و سیگار روشن را نمی‌دانند، اما امسال، بچه‌هایی هم در کشورمان وجود داشتند که کاربردهای جانبی این ابزار را تجربه کردند، بچه‌هایی مثل هانیه، پارسا، باربد و ده‌ها کودک بی‌نام و نشان دیگر که حتی در خبرها دیده نشدند.

خیلی از آنها زخمی و پردرد و شکسته، روی تخت بیمارستان‌ها جان دادند، خیلی‌هایشان هم زنده ماندند، پرونده‌هایشان به دادگاه رسید، بعضی‌ها به خانه‌های نگهداری از کودکان و نوجوانان بهزیستی فرستاده شدند و خیلی‌هایشان به خانه برگشتند، به دامان همان والدینی که آزارشان داده بودند؛ والدینی که تنبیه قانونی در نظر گرفته شده برایشان در مقایسه با جرمشان، از دید بسیاری از مدافعان حقوق کودک ناچیز بود.

این مدافعان در سال جاری بارها از طریق رسانه‌ها اعلام کردند که از حدود یک دهه پیش، بندهایی قانونی برای برخورد جدی با کودک‌آزارها وضع شده است که آنها را بسته به شدت جرم‌شان، به حبس و جزای نقدی محکوم می‌کند، اما این قانون گرچه وجود دارد، اجرا نمی‌شود، چون ضمانت اجرایی ندارد.

نکته قابل تامل درباره کودک‌آزاری‌های امسال این بود که بسیاری از آنها والدین معتاد داشتند و اعتیاد با خودش پرخاشگری، خشونت و بی‌مسوولیتی را هم آورده بود و بچه‌های کم‌سن و سال، بی‌دفاع‌ترین اعضای خانواده بودند که حتی زبانی برای شکایت کردن هم نداشتند.

در تحریریه‌ها، اصل بر این است که هرچه دست روزنامه‌نگارها از خبر پر‌تر باشد، امتیاز مثبت بیشتری می‌گیرند، اما ما این امتیازهای مثبت را نمی‌خواهیم اگر آن خبرها، درباره کودک‌آزاری باشد.

بیایید با هم دعا کنیم امسال هیچ خبری از کودک‌آزاری روی تلکس خبرگزاری‌ها یا صفحات روزنامه‌ها منتشر نشود و ما هرچه درباره بچه‌ها می‌نویسیم از شادی‌های شیرین‌شان باشد و بس.

مریم یوشی‌زاده