رویائی به رنگ ”واقعیت“

استقلال گرچه با تساوی های پرانتقاد خود در هفته های پایانی سال ۸۴, می رفت که گرفتار همان تجربه و اتفاق تلخ ۲ فصل قبلش شود اما به لطف شکست پاس مقابل ذوب آهن, روحیه ای مضاعف گرفت و پنجشنبه گذشته نیز با ارائه یک بازی منطقی, هجومی و تماشاگرپسند, پیروزی ارزشمندی را مقابل قهرمان فصل قبل جشن گرفت تا امید رقیب اصلی خود را به پائین ترین حد ممکن کاهش دهد

استقلال اگر قهرمان پنجمین دوره لیگ برتر شود، مزد تلاش ۳ ساله مدیران، مربیان، بازیکنان و صدالبته هوادارانش را گرفته است. پارسال در چنین روزهائی که فولاد برای رسیدن به این عنوان با تیم‌های مدعی دیگر رقابت می‌کرد، همگان اذعان می‌نمودند که این تیم به‌ خاطر استمرار کار و صبر مدیران و هوادارانش، به معنای واقعی شایسته قهرمانی است و حال پس از گذشت یک‌سال از این اتفاق، همان افراد به همان دلیل قلعه‌نوئی و شاگردانش را لایق بالای سر بردن جام زرین بازی‌های لیگ‌پنجم می‌دانند. استقلال گرچه با تساوی‌های پرانتقاد خود در هفته‌های پایانی سال ۸۴، می‌رفت که گرفتار همان تجربه و اتفاق تلخ ۲ فصل قبلش شود اما به لطف شکست پاس مقابل ذوب آهن، روحیه‌ای مضاعف گرفت و پنجشنبه گذشته نیز با ارائه یک بازی منطقی، هجومی و تماشاگرپسند، پیروزی ارزشمندی را مقابل قهرمان فصل قبل جشن گرفت تا امید رقیب اصلی خود را به پائین‌ترین حد ممکن کاهش دهد.

استقلال حتی اگر به ذوب آهن ببازد هم شانسش در روز آخر بیشتر از پاس است؛ گرچه اصلاً نمی‌توانیم تصویر کنیم این استقلال از فولادشهر دست خالی بازگردد اما در بدترین شرایط هفته بیست و نهم نیز، باز هم این آبی‌پوشان هستند که از بخت بالاتری برای کسب عنوان قهرمانی برخوردارند. حال اگر این رؤیا که تا واقعیت فاصله چندانی ندارد، سبب خوشحالی و احساس غرور کردن هواداران استقلال شود، علاوه بر آنکه کلیه عوامل این باشگاه و تیم فوتبال آن‌را به جایگاه واقعی‌شان رهنمود می‌سازد، حاوی نکته مهم و ارزشمندی است که نباید از کنار آن به‌راحتی گذر کرد.

تیم‌هائی همچون استقلال و پرسپولیس به‌دلیل در کانون توجه قرار داشتن و بهره بردن از هواداران پرشمار، همواره در رقابت با مدعیان اصلی تصاحب جام قهرمانی با مانع بزرگی روبه‌رو هستند. البته اشتباه نکنید، منظور ما مشکلات مالی و تبعات ناخوشایند آن نیست؛ این مورد یکی از دلایل ناکامی سال‌های اخیر سرخابی‌ها به شمار می‌رود اما مقصود اصلی از به میان آوردن موضوع مانع، اشاره به حاشیه‌هائی است که برای آنان ایجاد می‌شود. البته این حاشیه‌ها نیز ۲ گونه کاملاً متفاوت دارند؛ دسته اول، جزء لاینفک این ۲ تیم هستند که در دوره‌های مختلف و با حضور مربیان متفاوت، گرچه فزونی یا کاهش پیدا می‌کنند اما در آرام‌ترین روزهای آنها نیز می‌توان چنین مواردی را مشاهده کرد. نمونه بارز آن، همین درگیری مرفاوی با هاشمی‌زاده در اولین تمرین استقلال پس از پیروزی پرگل مقابل فولاد است.

در شرایطی که تیم آبی‌پوش پایتخت در بهترین شرایط از لحاظ روحی به‌سر می‌برد اما باز هم چنین برخوردهائی هر چند مختصر در تمرین آن صورت می‌گیرد و خیلی سریع نیز خبر آن در شهر پخش می‌شود. نظیر این اتفاق در تیم‌هائی چون پاس، صباباتری، سایپا یا یک رده پائین‌تر، سپاهان، ذوب‌آهن و ... که اتفاقاً تا چند هفته قبل خود نیز مدعی بودند، دیده نمی‌شود یا اگر هم وجود خارجی داشته باشد، کمتر کسی از آن خبردار می‌شود. این تازه قسمتی از ماجراست که به نوعی می‌توان آن‌را زیرسبیلی رد کرد یا بعد از یکی، دو روز فراموشش نمود اما دسته دیگر این حاشیه‌ها، آنهائی است که سرخابی‌ها در تولدش نقشی نداشته و شیطنت برخی افراد، بازیکنان این ۲ تیم را از فضای آرامشان دور می‌کند. این مورد طی ۲، ۳ سال اخیر بارها مشاهده شده و با توجه به وضعیت متفاوت استقلال و پرسپولیس در این سال‌ها، آبی‌پوشان بیشتر با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند. به دفعات این شیطنت‌ها را برشمرده و شاید مواردی که می‌خواهیم ذکر کنیم، برایتان تازگی نداشته باشد.

جریان مصاحبه‌های جنجالی زرینچه علیه قلعه‌نوئی در زمانی که بازی‌های لیگ سوم به روزهای حساس خود نزدیک می‌شد را حتماً به خاطر دارید؛ پروبال دادن به موضوع اختلاف قلعه‌نوئی با سامره و بیش از حد بزرگ کردن آن‌را نیز مطمئناً از یاد نبرده‌اید. مصاحبه با بازیکنان ناراضی استقلال همچون محرم‌نژاد، سبو شهبازیان و در بوق و کرنا کردن صحبت‌های آنان هم موضوعی نیست که بتوان آن‌را فراموش کرد. پرسیدن سؤالات جنجالی از امثال عنایتی، نیکبخت، جباری و... که حداقل تا پایان فصل با استقلال قرارداد دارند یا سعی در ایجاد اختلاف میان ۲ گلر این تیم که نهایت تلاش خود را انجام می‌دهند مشابه جریانی که برای برومند و طباطبائی به‌وجود آمد، تکرار نشود و... همه و همه در جهت به حاشیه بردن آبی‌پوشان و خارج کردن آنان از مسیر قهرمانی انجام شد و آنان که از زمین خوردن استقلال سود می‌بردند، به انجام چنین کارهائی اقدام ورزیدند اما تا اینجای کار که تیرشان به سنگ خورده چرا که آبی‌های باتجربه دیگر به اندازه فصول قبل سهل‌انگاری نمی‌کنند و مصرانه مقابل چنین اقداماتی پافشاری می‌نمایند.

قهرمانی محتمل استقلال دقیقاً به همین خاطر دارای ارزشی مضاعف است؛ آنان اگر به این مهم نائل گردند، در واقع قهرمانی در ۲ جبهه متفاوت را جشن گرفته‌اند که تا سال‌ها حلاوت آن‌را هواداران این تیم مزه مزه خواهند کرد...

حامد فرضعلی‌بیک