درمان پارکینسون با سلول های بنیادی دارای عوارض جانبی است

بهبود مبتلایان به پارکینسون توسط سلول های بنیادی ، می تواند با خطر ابتلا به سرطان همراه باشد.
به گزارش پایگاه زیست شناسی ایران به نقل از نیچر علایم بیماری پارکینسون در موش …

بهبود مبتلایان به پارکینسون توسط سلول های بنیادی ، می تواند با خطر ابتلا به سرطان همراه باشد.

به گزارش پایگاه زیست شناسی ایران به نقل از نیچر علایم بیماری پارکینسون در موش ها توسط سلول های بنیادی درمان شده است. ولی خطر بالایی که نسبت به ایجاد سرطان وجود دارد که مانع می شود تا این روش بر روی انسان اعمال گردد.

بیماری پارکینسون نورون هایی را که تولید ناقل دوپامین را می کنند از بین می برد که این امر موجب اختلالات حرکتی در افراد می شود. بیشتر درمان هایی که صورت می گیرد توسط وارد کردن دوپامین بصورت دارو به بدن است. اما محققین به دنبال درمان آن توسط جایگذینی نورون های دوپامین با سلول های بنیادی جنینی هستند. محققین کالج پزشکی کرنل ، نیویورک ، که مجری این پروژه تحقیقاتی بوده اند می گویند تولید تعداد کافی از سلول های سالم مشکل است زیرا چندین نوع نرون دوپامین وجود دارند. تمام نورون های دوپامین بصورت یکسانی تولید نمی شوند.

گولدمن و همکارانش در نشریه پزشکی نیچر گزارش کردند که راهی را یافته اند که می توانند سلول های سالمی را تولید کنند. این نورون ها متعلق به بخشی از مغز هستند بنام ماده سیاه (Substantia Nigra) که مسئول ارسال پیام های حرکتی می باشد.

این گروه بافت میان مغز (midbrain) را که نورون های دوپامین را می سازد ، از جنین انسان برداشته و سلول های گلیال را استخراج کردند. سلول های گلیال وظیفه پشتیبانی و حمایت از رشد نورون را بر عهده دارند. آنها سلول های بنیادی را در محیط کشت غنی از گلیا کشت دادند. گولدمن می گوید "آنچه ما دنبال آن بودیم نه تنها بازسازی محیط رشد و نمو مغز بود تا کیفیت نرون های تولید شده ی دوپامین بهبود یابد ، بلکه این بود که آن نوع از نرون هایی را تولید کنیم که می خواهیم".

مسئول این گروه تحقیقاتی ادامه می دهد: "زمانیکه نورون های دوپامین به مغز موش هایی با علایم پارکینسون پیوند زده شدند، نتایج مثبت خیلی قوی بودند . تقریبا این جانوران وضعیت حرکتی طبیعی داشتند. اما عوارض جانبی وجود دارد. هر پیوند سلول های بنیادی سلول های تمایز نیافته ای را نیز با خود دارد که نمی توانند به نرون تبدیل شوند. این سلول های تمایز نیافته برای ایجاد توده های سرطانی مستعدند. این سلول ها می توانند تقسیم شده و ایجاد تومور کنند ، موش ها قبل از اینکه تومور در آنها پدید آید کشته می شدند."

درمان با سلول های بنیادی جنینی این عوارض جانبی را نشان می دهد و برای دوری از این عوارض ، سلول ها باید جدا شده و سلول های تمایز یافته از بین آنها استخراج شوند.

افراد دیگر بوسیله ژن درمانی اقدام به درمان پارکینسون کرده اند بدینصورت که نورون های مغز را به گونه ای تحریک کنند که دوپامین بیشتری تولید کند. این هفته یک شرکت بیوتکنولوژی بنام "نورولوژیکس" موفقیت در این امر را گزارش کرد. آنها یک ویروس بی ضرر را که ژن دوپامین را با خود حمل می کرد وارد مغز بیماران نموده اند. تمام بیماران حدود ۲۵ درصد بهبودی را در علایم پارکینسون نشان دادند.

اما به گفته گلدمن : " ژن درمانی مشکلات خاص خود را دارد که یکی از آنها نحوه کنترل و تنظیم بیان ژن است ، لذا همانند درمان با سلول های بنیادی امیدوار کننده نیست. در نهایت نتیجه گرفت که هیچکدام از این روش ها شرایط انجام بر روی انسان را ندارند و مشکلات انها باید برطرف شوند.