ملت های مسلمان متحد شوید

هنگامی كه جهان به سوی حاكمیت قدرتی تك قطبی رود و این قدرت, قدرت عدالت باشد, گردن نهادن بدان واجب است و رد كردن آن جایز نیست زیرا رد كردن عدالت ظلم است و ظلم, حتی پذیرش قلبی آن نیز حرام است اما وقتی كه این قدرت قدرت ظلم بود, گردن نهادن بدان حرام است و رد نمودنش واجب, چرا كه گردن نهادن به ظلم, خود ظلم است و ظلم حتی پذیرش قلبی آن نیز حرام است

و همچنان‌كه قدرت تك قطبی در جهان امروز، نیروی ظلم، استكبار و استعمار باشد، مسلمانان مجبورند كه آن را رد كنند، چرا كه نظم عادلانه در جهان رو به سوی كمال بشریت و سعادت انسان دارد، در حالی كه نظم ظالمانه در جهان در راهی خلاف آن پیش می‏رود.

جهان استكباری و سرمایه داری، یك جهان ظالمانه است و قدرت حاكم در آن قدرت ظلم است و این گفته راست می‏نماید كه «درون مایه نظام سرمایه داری كنونی، افزون‏طلبی و ترویج افزون خواهی، جنگ، تباهی و خون ریزی و نادیده انگاشتن حقوق فردی و جمعی ملت‏های دیگر است.»و به بیان قران كریم، مصرف زدگی بدون درد و دغدغه و توام با رفاه‏طلبی در نظام اجتماعی كار انسان را به سوی پرتگاه تباهی می‏راند نه این كه آن را به سوی سعادت راهبری كند. پس آنان كسانی هستند كه به تباهی می‏گروند و تباه می‏كنند و چنین نیست كه به سوی سعادت رهبری كنند.بیست سال پیش از این، موضوع مهم، سازنده و در حال جریانی را برای جوامع اسلامی و ملت‏های مسلمان مطرح كردم و آن موضوع به وجود آوردن ارادی اتحاد جماهیر اسلامی (اتحاد ملت‏های مسلمان) بود. بدین ترتیب برای اولین بار این اصطلاح را وارد قاموس سیاسی اسلام نمودم و در سال ۱۹۸۱ م (۱۳۶۰ ه.ش.) صفحاتی چند از كتاب علامه شرف الدین به توضیح اهمیت این موضوع اختصاص یافت.در این فرصت گفت و گو، می‏خواهم شاكله این موضوع را برای مسلمانان جهان (امتی با كتاب و قبله واحد) مطرح نمایم تا اهتمام جهان اسلام را به نجات انسان دردمند امروزین و چاره جویی برای یافتن راه رهایی از ظلم مستكبران درنده خو جلب كرده باشم.اما مسلمانان چگونه خواهند توانست این قدرت را در برابر قدرت استكبار سازماندهی كنند؟ معتقدم كه (مسلمانان) می‏توانند از طریق ایجاد یك اتحاد بزرگ - كه پیونددهنده همه امكانات و توانمندی‏های دولت‏های اسلامی و مسلمانان جهان تحت یك پرچم واحد خواهد بود - به این مهم نائل شوند. تنها، اتحاد اسلامی - آن اتحاد اسلامی كه مبتنی بر ارزش‏های قرآنی باشد - قادر به رویارویی با ظلم شیاطین جهان است. و به طور طبیعی، می‏توانیم با اتحاد ۱۰ دولت قوی اسلامی آغازگر ایجاد این اتحاد باشیم و این چیزی است كه معتقدم یك اسلوب عملی است.

امت واحده‏

قرآن كریم اولین منادی امت واحده و وحدت اسلامی است:

«ان هذه امتكم امهٔ واحدهٔ و انا ربكم فاعبدون» و «ان هذه امتكم امهٔ واحدهٔ و انا ربكم فاتقون».

در این دو آیه كریمه، خدواند سبحان تاكید می‏كند كه برنامه الهی برای هدایت بشر یك برنامه واحد است و همه مسلمانان یك امت واحده هستند كه در یك مسیر واحد و برای نیل به هدفی واحد یعنی عبودیت اللّه و تعالی و برتری یافتن عدالت و تقوی - كه در جای جای قرآن كریم به عنوان دو اصل مهم اسلامی در ساختن انسان و جامعه عرضه شده‏اند - به پیش می‏روند. تحقق كامل تقوی، تنها در سایه برتری یافتن عدالت ممكن خواهد بود و از مجرای این اعتقاد درمی یابیم كه قرآن كریم، امت اسلامی را یك امت واحده می‏خواهد و این مهم با عبودیت اللّه، اقامه صلوه و رعایت تقوی و عمل به قسط و عدل میسر است.مسلمانان جهان باید به تحقق شعار قرآنی امت واحده اهتمام ورزند و بزرگی آن را درك كنند و از هر آن چه نتیجه‏اش گسترش اختلاف‌ها است پرهیز نمایند و برتری یافتن عدالت را هسته‏ای برای تحقق وحدت برشمرند. چرا كه رسول گرامی (ص) پس از هجرت به مدینه منوره بر روی یكرنگ شدن و یكدست شدن آحاد امت تاكید كرد و همان‌گونه كه در كتب سیره و تاریخ بیان شده است، تلاش بسیاری در این راه نمود تا توانست بین دو قبیله اوس و خزرج صلح برقرار كند و بین اصحاب خود برادری به وجود آورد. بر این اساس، همان گونه كه بر هیچ مسلمان عاقل و بیدار مخفی نیست، فعالیت برای ایجاد اتحاد بزرگ اسلامی امری است بی نهایت ضروری و از این رو واجب. بدون شك هر گونه تحرك قومی یا فرقه‏ای (مذهبی) یا غیر از آن كه نتیجه‏اش ایجاد تفرقه و اختلاف بین مسلمانان باشد، حركتی در راستای تامین منافع استعمار و مایه زیان اسلام است و آن كه برای تفرقه اقدام كند - خواه به نتایج منفی عمل خود آگاه باشد یا نباشد - در خدمت استعمار قرار گرفته و به اسلام خیانت نموده است.ایجاد وحدت بین ملت‏های مسلمان و پاسداری از این وحدت، از جمله اموری است كه مسلمانان در گذشته و حال اهتمام خاصی بدان داشته و دارند و از بزرگ‌نمایی آن چه و آن كه پیامدش گسترش اختلاف بین آحاد امت است، خودداری می‏كنند. كه برترین مصداق كامل این اخلاص الهی، امام علی بن ابی طالب (ع) است. این امام همزمان با متذكر شدن احادیث واقعه غدیر كه به منظور آشكار كردن حقایق و رشد افكار عمومی و گسترش بیداری لازم، صورت می‏گرفت توانست امت را از آتش درگیری دور نگه دارد و فقط به خاطر دین خدا با نظام خلافت - در بعضی حالات آن - همكاری نمود.او كسی است كه در نهج البلاغه خود را حریص‏ترین مردم برای حفظ یكپارچگی امت محمد (ص) برمی‏شمرد.در روزگار ائمه اطهار (ع) مقابله با تلاش مخالفان اتحاد ملت‏های مسلمان، به تمامی ظهور یافت تا همه آن چه موجب تغذیه و درگیری است از بین برود، در دوران‏های بعدی نیز علمای بیدار و مردان دین، ایده اتحاد اسلامی را پیروی كردند و تلاش بسیاری برای تحقق آن نمودند. همه آن چه گفته شد حقایقی است كه با سندهای قاطع تاریخی به ثبت رسیده است.

اما آن چه از همه این امور مهم‏تر است این كه جهان اسلام، امروز در معرض یك دشمنی آشكار قرار گرفته است كه در آن دوباره جنگ هایی شبیه جنگ‏های صلیبی از همه سو توسط استكبار دامن زده می‏شود. جهان امروز به پرتگاه هولی رسیده است و آن هنگام كه آمریكا بتواند نظم نوین جهانی مورد نظر خود را بر همگان تحمیل كند و جهان به دست سیاستمداران آمریكایی - كه طبع و رفتارشان شناخته شده است - بیافتد، زمان سقوط بزرگ، انحطاط آشكار و مرگ دردناك ارزش‏ها خواهد بود.و این یعنی این كه جهان به دست دشمن‏ترین دشمنان اسلام - آمریكا و صهیونیسم - افتاده است. هنگامی كه استكبار كافر سایه سلطه خود را بر زندگی بشر بگستراند، آیا یكتاپرستان مخلص تكلیفی ندارند؟ مسئولیت ادای تكلیف الهی به منظور مقابله با سقوط، انحراف و مرگ ارزش‏ها بر عهده چه كسی خواهد بود؟ پاسخ بدیهی است. این مسئولیت بر عهده اسلام - این دین آسمانی جاودان - است كه سدی بلند و صفی استوار در برابر ستمكاری، بی خردی، جنایت، گردش كشی و خون ریزی استكبار قرار دهد.امروز آمریكا - به عنوان یك حكومت و یك قدرت استعماری، نه به عنوان یك ملت - دشمن بی نظیر اسلام و مسلمانان است، بلكه آمریكا دشمن جمله بشریت است، چرا كه در حالی مدعی گسترش موازین حقوق بشر و مردود شمردن سیاست زشت تبعیض نژادی است كه خود هزاران نفر انسان را به كام نیستی می‏فرستد و ارزش‏های مقدس را نابود می‏سازد.در جهانی كه ارزش‏ها در آن به خاك سپرده شدند، انسان مجبور به گذران یك زندگی حیوانی است و در این جهان، آشكارا رفاه و آزادی و پیشرفت متعلق به مستكبران است در حالی كه سهم دیگران محرومیت، عقب افتادگی و زبونی است.هر آینه كه امروز ایجاد یك دولت متحد اسلامی را - كه در آن مرزهای سیاسی و مستلزمات آن از بین می‏رود - امری سخت و دور از دسترس بیابیم، بر مسلمانان واجب خواهد بود كه این بار جزئیات ایده ایجاد اتحاد بزرگ اسلامی را روشن سازند و این ایده را مطرح نمایند و راه‌های تحقق آن را بیاموزند. همگان باید برای تحقق این هدف مشترك فعالیت كنند تا این ایده مبدل به ایده‏ای در ذهن همه ملت‏های مسلمان شود و از این طریق، كوشش شود كه همه دولت‏های اسلامی - هر یك در عین حفظ مرزهای سیاسی خود و برخی ویژگی‏های آن - در میدان‏های فرهنگی، مواضع سیاسی، روابط اقتصادی و نیروی بازدارنده دفاعی و حضور در عرصه‏های بین‌المللی به عنوان یك امت واحده ظاهر شوند. تحقق این امر، برای رهایی امت از ضعفی كه - به سبب اختلاف تحمیل شده از ناحیه دیگران - گریبان گیر او شده است و نیز برای بازگرداندن عزت و عظمت و آزادی و استقلال و استرداد ثروت‏های به تاراج رفته مسلمانان و زنده نمودن فرهنگی مقدس اسلامی لازم است.آشكار است كه ایده پیش گفته - یعنی تشكیل امت واحده از همه ملت‏ها و نه تشكیل یك دولت واحد از همه دولت‏های اسلامی - ایده‏ای عملی و امری ممكن است كه با برقراری روابط بنیادین، كوشش پیگیر، بیداری و برخورداری از تفكر سازنده و تلاش دسته جمعی، بهره مندی از سلامت فكری و قدرت اراده میسر خواهد شد و البته آغازگر این روند می‏تواند اتحاد چند دولت اسلامی باشد.در اینجا اشاره‏ای مختصر به برخی محورهای مطلوب برای ایجاد این اتحاد می‏كنم و تفصیل آن را به فرصت دیگری وا می‏گذارم.

به منظور تكمیل آن چه گفته می‏شود باب اظهارنظر مفتوح است.

از خداوند علی قدیر توفیق ملت‏های مسلمان را در این راه بزرگ خواهانم

محورهای كاری برای اجرای ایده «اتحاد ملت‏های مسلمان»

۱- دور كردن علمای مرتجع و نابخردان از میادین حیات فكری - سیاسی مسلمانان.

۲سرنگون ساختن حكومت‏های سازش‌كار، خیانت پیشه و نیرنگ‌باز.

۳- تشكیل حكومت‏های اسلامی و تقویت نمودن آن با اقامه عدل.

۴- ساختن جامعه و جوامع اسلامی كه در آن به قسط قرآنی عمل شود.

۵- قطع هر نوع وابستگی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی.

۶- گسترش روحیه آرمان‌خواهی در میان نسل جوان و احیای جذابیت‏های دین اصیل و اجرای احكام آن با امانتداری كامل.

۷- احیای اصل كرامت انسانی.‏

۸- احیای اصل مساوات اسلامی.

۹- احیای اصل امر به معروف و نهی از منكر در میان جامعه و به ویژه در میان بازیگران عرصه سیاست و اقتصاد.

۱۰- ایجاد همكاری‏های اقتصادی میان دولت‏های اسلامی (تشكیل بازار مشترك اسلامی و استفاده از تجربیات یكدیگر در نیل به رشد و خودكفایی) و مبارزه با عقب ماندگی (با در نظر داشتن مسایل مربوط به رشد ریشه‏ای و توسعه پایدار).

۱۱- گسترش انقلاب فرهنگی راستین و آموزش انقلابی ملت‏های مسلمان و فراهم نمودن زمینه لازم برای رشد اجتماعی - سیاسی عمومی مردم.‏

۱۲- گسترش آزادی‏ها در زمینه‏های مختلف و پذیرش انتقاد سازنده.‏

۱۳- دمیدن روح زندگی پویا و فهم مقتضیات و طبیعت زمان در حوزه‏های علمیه دینی.

۱۴- رشد و شكوفایی دانشگاه‏ها به صورت سازنده در جهان اسلام.

۱۵- احیای علوم تجربی در میان مسلمانان.‏

۱۶- رشد و شكوفایی بخش صنعت در دولت‏های اسلامی.

۱۷- رشد و شكوفایی بخش زراعت در دولت‏های اسلامی.‏

---