هپاتیت c

ویروس‌های هپاتیتی که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیماری هپاتیت می‌شوند از نظرژنتیکی بسیار به یکدیگرشبیه هستند
تعداد زیادی از بیماریها از دسته بیماریهای …

ویروس‌های هپاتیتی که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیماری هپاتیت می‌شوند از نظرژنتیکی بسیار به یکدیگرشبیه هستند

تعداد زیادی از بیماریها از دسته بیماریهای ویروسی قرار هستند. یعنی حضور یک ویروس در بدن منجر به بیماری می‌شود. این گروه از بیماریها درمان خاص و قطعی ندارند. هنوز دارویی ساخته نشده است که بتواند ویروس را از بین ببرد.

در این حالت تنها سیستم ایمنی بدن باید با بیماری مبارزه کند. در نتیجه اگر دارویی برای بیماری ویروسی تجویز شود تنها برای بالا بردن مقاومت بدن و حمایت از سیستم دفاعی درونی است. بیشتر بیماریهای دشوار و طولانی مدت، بیماریهای ویروسی هستند. از جمله این بیماریها، بیماری هپاتیت است.

بیماری هپاتیت به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیماری است. ویروس‌های هپاتیتی که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیماری هپاتیت می‌شوند از نظر ژنتیکی بسیار به یکدیگرشبیه هستند. آنچه که این ویروسها را از هم متمایز می‌کند تفاوت کوچکی در ساختار اطلاعاتی آنهاست. هر ویروس ذره کوچکی است که ذخیره اطلاعاتی ژنتیکی خاص خود را به همراه دارد.

بر پایه همین تفاوت کوچک ویروسهای هپاتیتی به انواع مختلفی تقسیم و نامگذاری می‌شوند. با آنکه نشانه‌های اولیه بیماری هپاتیت در تمامی انواع این بیماری مشابه است اما نوع و شدت آسیب‌های کبدی در هر یک متفاوت است. ویروس هپاتیت نوع ”C“ که موجب بیماری ”هپاتیت C“ می‌شود یکی از این ویروس‌های این گروه است.

هپاتیت ”C“ که طبق آمارهای موجود بیش از ۱۷۰ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند با نشانه‌های عمومی بیماری هپاتیت همراه است. علائمی مثل تهوع، اسهال و ضعف عمومی. اما زردی پوست یا زردی سفیدی چشم در بیماری هپاتیت ”C“ دیده نمی‌شود. این مسئله یکی از تفاوتهای بارز این نوع هپاتیت با سایر انواع هپاتیت است. دوره خفتگی بیماری، یعنی از هنگام ورود ویروس تا شروع فعالیت آن ممکن است بین دو تا بیست ماه به طول انجامد.

این امکان هست که پس از ورود ویروس هپاتیت “C” سیستم دفاعی بدن بتواند تا مدتی مقاومت کند. گلبولهای سفید که در خون شناورند می‌توانند ویروس‌ها و باکتری‌ها را ببلعند و آنها را در خود هضم کنند. ویروس هپاتیت “C“ ممکن است تا مدتی در گلبولهای سفید به صورت خفته باقی بماند اما این ویروس می‌تواند به دلایل نامعلومی فعال شود. شروع فعالیت ویروس گاه به یک سرماخوردگی ساده شبیه است.

از آنجا که بیماری هپاتیت ”C“ با زردی همراه نیست غالبأ فرد متوجه ابتلا خود به بیماری نمی‌شود. اما فاکتورهای کبدی خون که میزان فعالیت آنزیم‌های کبدی را نشان می‌دهند به شدت بالا می‌رود که نشان دهنده بر هم خوردن تعادل در کبد و آغاز بیماری است.

روند بیماری در هپاتیت نوع ”C“ سریع‌تر و آسیب‌های حاصل از آن شدیدتر است. از جمله آسیب‌های جانبی این بیماری دردهای مفصلی و از بین رفتگی بافت کلیه است. متأسفانه هپاتیت ”C“ بیش از هشتاد درصد موارد به سیروز کبدی می‌انجامد. با تشخیص سریع بیماری و بهرگیری از داروهای کمکی و بازدارنده می‌توان از تخریب بیشتر بافت کبد جلوگیری کرد و بیماری را تا حدی کنترل کرد.

هپاتیت‌ها به شدت مسری هستند. مهمترین راه انتقال هپاتیت ”C” از طریق تماس مستقیم با خون فرد بیمار و آلوده است. متأسفانه این بیماری در زندانها و در معتادین تزریقی آمار بالایی نشان می‌دهد.‌ درمان بیماری بسیار پرهزینه و مشکل است. مهمترین راه مقابله جلوگیری از انتقال ویروس است.

واکسن هپاتیت ”C“ تا به امروز کشف نشده است. اما واکسیناسیون علیه هپاتیت نوع “B” بدن را بیش از هفتادوپنج درصد نسبت به هپاتیت نوع ”C“ نیز ایمن می‌کند.