آرایش کردن یا نکردن

آرایش کردن یا نکردن بحث داغی که امروز در میان خانم ها بویژه جوان ترهایشان بسیار مطرح است

آرایش کردن یا نکردن؟ بحث داغی که امروز در میان خانم‏ها بویژه جوان‏ترهایشان بسیار مطرح است. امروزه روز اقشاری از خانم‏ها هستند که این کار را جزو ضروریات و ملزومات خود در پوشش بیرون از منزل خود می‏دانند و به نوعی بدون آن سر کردن رو جزء نامرتبی‏ها و نامنظمی‏ها تلقی‏ می‏کنند. اشکال کار چیست؟ اصلاً این‏کار ممدوح است یا نکوهیده؟ اگر بخواهیم آسیب شناسانه به قضیه بنگریم لازم است که ابتدا سری به احادیث و روایات در مورد آرایش کردن و حد و حدود آن بزنیم. و ببینیم که نگاه شرع به این مسئله چگونه است. آیا به کلی این موضوع را رد می‏کند و یا بسیار مورد سفارش قرار می‏دهد و آیا حد و مرزی هم برای آن در نظر می‏گیرد؟ به آیات قرانی و روایات که رجوع می‏کنیم می‏بینیم که در اسلام استفاده کردن از زیبایی‏های طبیعت، لباس‏های زیبا و بکار بردن انواع عطرها نه تنها جایز شمرده شده بلکه به آن سفارش شده است (سوره اعراف آیه ۲۶، ۳۱، ۳۲) البته در کنار این سفارشات حد و مرزی نیز قائل است چنانچه به زنان دستور می‏دهد که زینت خود را مگر برای محارم خود ظاهر نسازند (سوره مبارکه نور، آیه ۳۱)

می‏توان وجود پوشش‏های جلب توجه کننده و آرایش‏های تند را حمل بر اعتماد به نفس پایین در این افراد نمود که سعی دارند با این عملکرد مورد توجه و پذیرش افراد جامعه قرار گیرند. اما آنچه به لحاظ اجتماعی در اثر آرایش‏های زنان خارج از منزل اتفاق می‏افتد بروز آسیب‏هایی است که در هر محیطی بنا به نوع عملکرد آن محیط می‏تواند ظاهر شود. علاوه بر افت عملکرد، ظاهر شدن زنان با شیوه‏های جذاب و اغواگرانه همراه با ایجاد زیبایی‏هایی افراط گونه و مصنوعی می‏تواند موجب برانگیختن و تحریک غرایز افراد بخصوص در قشر جوان گردد و آسیب‏هایی را در آنان به وجود آورد. وقتی عوامل تحریک در جامعه افزایش پیدا کند افراد در خویشتنداری ضعیف شده و روز به روز آمارهای بالاتری را از تجاوز به عنف، مزاحمت‏ها، دوستی‏های خیابانی و گناه‏های شخصی شاهد خواهیم بود. به همین خاطر است که در روایات آمده است زنی که آرایش شده در کوچه و بازار حاضر شود مورد لعن و نفرین خداوند و ملائکه واقع می‏شود. انسان دارای انرژی محدودی است که باید آن را در زندگی خود نثار همسر و خانواده نماید.رعایت نکردن حجاب و مرزهای آرایش به تدریج مرز عفاف و حریم زن و مرد را خدشه‏دار می‏کند و زن و مرد در روابط عاطفی خود در زندگی مشترک با تزلزل روبرو می‏شوند.

در هیچ کجا نه اسلام و نه در عرف آراستگی به وسیله نشان‏ ‏دادن زیبایی‏های بدن و آرایش کردن معنا ندارد. اما خوب که در عمق این موضوع کنکاش می‏کنیم این است که علاوه بر عدم رعایت حدود، سن آرایش کردن هم به مرور زمان پایین آمده و شاهد دختر بچه‏هایی هستیم که نه تنها در مجالسی خاصی بلکه در جامعه‏ نیز به این موضوع روی آورده‏اند. واقعاً چه اتفاقی باعث شده که در کیف دختران دبستانی به جای مداد و خودکار باید لوازم آرایشی پیدا کنیم آنها داشتن این لوازم را به رخ دوستان خود بکشند و بسیارند خانواده‏هایی که از سنین ۴ سال متاسفانه با دختران خود بر سر این مسئله دچار مشاجره شده و راه‏های مقابله صحیح با آن را نیز نمی‏دانند. لوازمی که در ابتدای پیدایش خود، جز و اشیای لوکس محسوب نمی‏شد و فقط نیازی مبرم برای زنان مسن‏تر و یا افرادی بود که فیزیک ظاهری زیبایی نداشتند امروزه به‏تدریج به نیازی ضروری در بین کودکان و نوجوان مبدل می‏شود.

در مطالعات و ریشه‏یابی‏ها می‏توان گفت در بسیاری از موارد دختران به دلیل درگیری با پدر و مادر قصد دارند با دست‏یابی به این ابزار و کوتاه کردن دوران کودکی و نوجوانی و بدست آوردن دلخواه‏ترین خواسته‏ها به استقلال دست یابند بخصوص زمانی که دختران از طرف پدر و مادر در بسیاری از پوشش‏های متعارف و شاد و مورد قبول تحت کنترل و محدودیت قرار می‏گیرند. در سویی دیگر می‏توان وجود پوشش‏های جلب توجه کننده و آرایش‏های تند را حمل بر اعتماد به نفس پایین در این افراد نمود که سعی دارند با این عملکرد مورد توجه و پذیرش افراد جامعه قرار گیرند.

اینجاست که پدران و مادران باید زنگ‏های خطر را بشنوند که چه کرده یا نکرده‏اند که نوجوان‏شان برای کسب هویت دست به دامان لوازم آرایش و رنگ‏ها شده‏‏اند. و این در حالیست که متخصصان پوست می‏گویند پوست کودکان بسیار حساس‏تر از بزرگسالان است و به راحتی دچار آلرژی و حساسیت پوستی می‏شود. بنابراین بهتر است برای ایجاد رفتارهای مثبت و پیش‏گیری از رفتارهای منفی در بزرگسالی از کودکی شروع کنید و در نوع واکنش خود نسبت به این مسائل تجدید نظر نمایید. گاه حتی یک لبخند و استقبال ناخودآگاه مادر می‏تواند رفتاری منفی را ادامه دار و گسترده‏تر نماید. و در آخر اینکه فرهنگ اسلامی و معنوی را در میان خانواده خود بسط دهیم و از امام سجاد (علیه‏السلام)، الگو بگیریم که در دعای مکارم الاخلاق از خداوند درخواست می‏کند که زیبایی‏های باطنی را به ایشان عطا نماید و در این امر موفق بدارد. زیبایی‏هایی از جمله فرو بردن خشم، آشتی دادن بین دو نفر، پنهان کردن عیوب دیگران و ... *

پی نوشت:

* (میزان الحکمه ج۲)