کنترل موش ها در تهران از طرح تا عمل

شمال و جنوب ندارد این روزها در همه نقاط پایتخت ردپای موش, این جونده موذی به چشم می خورد

شمال و جنوب ندارد؛ این روزها در همه نقاط پایتخت ردپای موش، این جونده موذی به چشم می‌خورد.

در دهه​های ۴۰ و ۵۰، خطر هجوم موش‌ها در پایتخت به شکل افسار گسیخته امروز نبود. گرچه آن موقع‌ها هم موش‌ها به عنوان یک جونده موذی در خیابان‌ها و جوی‌ها پرسه می‌زدند، اما هنوز هم مردم و مسئولان شهری بر این باور نبودند که موش‌ها می‌توانند یک خطر جدی برای سلامت شهروندان به حساب آیند.

اما دهه ۶۰ اوضاع کاملا عوض شده بود؛ جمعیت شهرنشین تهران بسیار بیشتر از سال‌های قبل شده بود و به همین دلیل نیز، جمعیت موش‌های شهری لحظه به لحظه افزایش می‌یافت.

از سال ۶۳ تا ۲۰ سال بعد از آن، همچنان طرح قابل اتکا و ضربتی برای مبارزه با موش‌های پایتخت تدوین نشد تا این‌که تیر ۱۳۸۴، شهرداری تهران دست به ابتکاری جالب زد و بسته‌های فرهنگی را بین مردم توزیع کرد که در این بسته‌های اطلاع رسانی، به اهمیت مبارزه با موش‌ها و خطرات این جوندگان در زندگی‌های شهری اشاره شد.

پس از این طرح اولیه بود که این بار، شهرداری با آغشته‌کردن معابر پایتخت به مواد شیمیایی تلاش کرد تا از شر این جوندگان خلاص شود، اما به دلیل گسترده‌بودن معابر شهری پایتخت و هزینه‌های سرسام آور اجرای این طرح، شیمیایی‌کردن موش‌ها نتوانست ضربه کاری به جمعیت رو به رشد آنها بزند.

در اقدام بعدی، ساختار فیزیکی شهر مورد ترمیم قرار گرفت و پیاده روها و فاضلاب شهری به نحوی مورد تعمیر قرار گرفت که موش‌ها نتوانند براحتی در آنجا زندگی و رفت و آمد کنند.مجموع این طرح‌ها به دلیل آن‌که مبارزه با موش‌ها در اولویت اول اختصاص بودجه شهرداری قرار نداشت، نتوانست به صورت مستمر ادامه پیدا کند.

● طرح‌های اخیر شهرداری برای موش‌زدایی تهران

چندی قبل، معاونان خدمات شهری شهرداری تهران در اظهارنظری جالب عنوان کرد که در برخی مناطق تهران مانند منطقه ۲۰ به دلیل وجود زمین‌های کشاورزی و منطقه۶ به دلیل وجود رستوران‌ها و فست‌فودهای مختلف، موش بیشتری وجود دارد.

موش در هر جای پایتخت که بیشتر باشد، به معنای خطر بیشتردر آن منطقه و البته به معنی صرف هزینه‌های بیشتر برای مبارزه با این جونده نیز تعبیر می‌شود.

اما در سال‌های اخیر، شهرداری تهران برای مبارزه با موش‌ها، بیشتر از آن‌که به مناطق پرجمعیت این جوندگان توجه داشته باشد، به مناطقی توجه کرده که بیشتر در معرض دید و انظار عموم قرار دارد.

شهرداری طی چند سال اخیر با استفاده از تفنگ بادی، تفنگ ساچمه ای، استفاده از سموم شیمیایی، تله‌های چسبی، تله‌های مکانیکی و طعمه‌گذاری تلاش کرده است که جمعیت انبوه این جانوران را کاهش دهد.

حتی چندی قبل هم طرح بهره گیری از شوک الکتریکی در منطقه ۲۲ تهران و طرح عقیم سازی موش‌ها نیز از سوی شهرداری منتشر شد که البته هنوز این طرح‌ها در حد حرف باقی‌مانده است.

اما واقعیت این است که تا وقتی زباله‌های تهران و فاضلاب پایتخت سروسامان پیدا نکند، مشکل موش‌های تهران نیز حل نمی‌شود؛ زیرا نبود سیستم فاضلاب استاندارد، ریختن زباله در جوی‌ها و دفع غیربهداشتی زباله‌ها به تکثیر و تولید مثل موش‌ها کمک می‌کند.

با همه این اوصاف، سال قبل مدیر عامل شرکت فاضلاب تهران تصریح کرد که از ۱۰۲ میلیارد تومان اعتبارات دولتی طرح شبکه فاضلاب تهران، فقط۳۰میلیارد تومان آن تصویب شده است و این حرف به این معنی است که شهروندان تهرانی تا زمان رفع مشکلات سیستم فاضلاب تهران و جمع آوری و دفع استاندارد زباله‌ها، مجبورند موش‌های پایتخت را هم تحمل کنند.