انصاف نباشد که تو ما را نشناسی

اِنصـــاف نبــاشــــد که تـــو ما را نشانسی
این کشته‌ی احســاس و بلا را نشنــاسی
بازیچـــه‌ی اطـفـــال و پــــریشـــان ز ملالم
دیـــوانــــه‌ی اَنگـشت نـمـــا را نشنــاسی
از …

اِنصـــاف نبــاشــــد که تـــو ما را نشانسی

این کشته‌ی احســاس و بلا را نشنــاسی

بازیچـــه‌ی اطـفـــال و پــــریشـــان ز ملالم

دیـــوانــــه‌ی اَنگـشت نـمـــا را نشنــاسی

از مکـــر و فـریبِ تو دلم غرقه‌ی خون است

دلســـوخته‌ی عشـــق خــــدا را نشناسی

آرام نــــــــدارم نَـفســــی مـحــوِ جنــــونـم

ایـن دلشــده‌ی بـی‌ســـرو پـا را نشنــاسی

کس با خبــر از وحشتِ تنهــائی من نیست

غــــم پـَـــرورِ آغــــوشِ جفـــا را نشنــاسی

مــن بحـرِ پــر از جوش و خروشِ غمِ عشقم

ایــن عــاشقِ بــا مهــر و وفـا را نشنــاسی

افسون شده‌ی چشمِ سیه مستِ تو باشم

سَـــرمـستِ خـــراباتِ صفــــا را نشنــاسی

این درد مــرا کُشت کـه نشـنــاخت مرا کس

ز آن نیــــز بَتـَـر چـونکه تـــو مـا را نشناسی

مــن زنـــــده بـــرای دلِ شـــوریده ســـرانم

آواره‌ی صـحـــــرای فـنـــــــا را نـشـنـــاسی

شُــــور دلِ من شــور بیــافکنـــده بـه عـالم

دلــــداده‌ی پُـــر شُــور و نـــوا را نشنــاسی

از خـویش بُــریـدم چو شدم واله‌ی عشقت

آن صــابــرِ از خــویش رهـــــا را نشنــاسی

صابر کرمانی

اهل نیاز