قدرت صداقت افسانه نیست

هنوز نسلی که به چشم خویش دید که «اخلاص» امام ره و پیروان وی, توانست کمر قوی ترین دیکتاتور منطقه را با کمترین خسارات مادی و معنوی بشکند, زنده است و می تواند بر این امر گواهی بدهد

سخنرانی رئیس جمهور، احمدی نژاد، در دانشگاه کلمبیا، نه از این بابت که ایشان یک ایرانی است، بلکه از این جهت که به عنوان یک انسان آزاده، سخن گفت مایه شادمانی است و جای شکر بسیار دارد. دانشگاه کلمبیا از نظر سطح علمی و دعوت از روشنفکران دنیا برای سخنرانی در آنجا، جزو شاخص ترین کانون های علمی و دانشگاهی آمریکاست. آگاهی بر همین نکته کافی است تا اهمیت حضور احمدی نژاد در آن دانشگاه و برد و عمق سخنان وی در سطوح علمی و دانشگاهی جهان نشان داده شود. اما غرض من از نگارش این متن، تمجید از آقای احمدی نژاد و یا بیان شادمانی قلبی ام از احساس ایرانی بودن و شیعه بودن نگارنده نیست ، بلکه می خواهم این اتفاق خجسته را بهانه ای قرار دهم برای طرح دیگر باره حقیقتی که بارها پس از انقلاب تجربه کرده ایم، اما باز هم در محاسبات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خود از آن غافلیم و آن کاربرد «اخلاص» و «صداقت» در معادلات جهانی است. هنوز نسلی که به چشم خویش دید که «اخلاص» امام (ره) و پیروان وی، توانست کمر قوی ترین دیکتاتور منطقه را با کمترین خسارات مادی و معنوی بشکند، زنده است و می تواند بر این امر گواهی بدهد.

تقابل مشت با گلوله و توپ و تانک افسانه نیست و زمان چندانی نیز از آن نمی گذرد. ۸ سال دفاع مردانه فرزندان این آب و خاک در برابر ارتشی که دست کم ۴۴ کشور جهان رسماً و علناً از او حمایت می کردند و در مقابل، ارتش ما را در دشوارترین تنگناها قرار داده بودند و با این همه توانستیم مرزهای خویش را حفظ کنیم و یک وجب از این خاک را به دشمنان کشور و دین خود وانگذاریم، قصه و افسانه نیست. مقاومت حیرت انگیز حزب الله در برابر ارتش مجهز به بمب اتمی اسرائیل، با حداقل تلفات، قصه و افسانه نیست. هجوم همه جانبه و گسترده رسانه های گروهی جهان به هر چه نیکی و درستی و ایمان قصه و افسانه نیست، اما کارآمدی و تأثیر حیرت انگیز و بی تردید «اخلاص» و «صداقت» همه قصه و افسانه نیست، نکته ای که متأسفانه و با دریغ بسیار،در محاسبات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ما، کمتر به حساب می آید. اگر امام (ره) توانستند پیام خود را به اقصی نقاط عالم برسانند، فقط و فقط با سلاح و بهتر بگویم رسانه «اخلاص» و«صداقت» بود و بس. باور نمی کنیم که سخن راست و مؤمنانه، متکی به رسانه عظیمی چون یاوری خداست.

باور نمی کنیم که خداوند در کمین ستمکاران است واگر ما «راست و حسینی» حرف بزنیم و عمل کنیم، مکر آنان را به خودشان بر می گرداند. باور نمی کنیم که اگر در مقاطعی و مراحلی پیش نمی رویم، قبل از آن که سعی کنیم اشکال را به گردن «رسانه های گروهی» و «تهاجم فرهنگی» و امثالهم بیندازیم، بهتر است اعمال و به خصوص نیات خود را زیر ذره بین قرار دهیم و حسابرسی کاملی از حساب و کتاب های خودمان نکنیم. ما بارها و بارها دیده ایم که وقتی «راست می گوییم» و «مخلصانه عمل می کنیم»، نصرت الهی بی وقفه و همچون باران بر سر ملت ما می بارد و هر چه پلیدی و زشتی است، می شوید و می برد. ما دیده ایم که چگونه از دل تیره ترین شب های ناامیدی، در سایه ایمان و صداقت، خورشید حقیقت سر می زند و فروغ تابناک آن، شبکورهای بی شرم عالم را فراری می دهد و باز هنگامی که می خواهیم درباره سرنوشت ملت خود و جهان سخن بگوییم، به بازی های کودکانه کسانی پناه می بریم که خودشان هم به شر مشکلاتی که در سراسر جهان برای مردمان دیگر و نیز برای مردم خود آفریده اند، درمانده اند و هر چند پشت خنده های دلقک وار و ادا و اطوارهای شیک، ترسشان را پنهان می کنند، ولی در برابر فقط یک کلمه حرف «حق»، سنگر می گیرند و شروع به سنگ پرانی می کنند و همین نشانه متقنی است بر ترس آنان از افشای حقایق.

و این فقط شیوه آنها نیست.ما در میان خودمان، چه در سطح جامعه و چه در روابط فردی، هنگامی که می خواهیم غبار در چشم حقیقت بپاشیم، اعمال و حرکاتی را انجام می دهیم که حقاً مسخره است و کودکانه. دانشگاه کلمبیا با دعوت از احمدی نژاد اشتباه کرد! آنها که اهل علم و دانشگاه و پژوهش هستند، باید خوب می دانستند که اگر احمدی نژاد تریبونی برای بیان حقایق بیابد، ترسی و خرده حسابی از کسی ندارد و بی پروا و با تکیه بر «سربازی در رکاب کسی که در ابتدای سخن از او می گوید»، آنچه را که باید، خواهد گفت، لیکن این همان چیزی است که نه متولیان آن دانشگاه، نه سیاستمداران دنیا و نه حتی خود ما، به یاد نمی آوریم که «حرف حق» و «سخن مخلصانه»، رسانه و اینترنت و تلویزیون خودش را دارد و به ابزاری مجهز است که هنوز متولیان های - تک (Hi-Tech) آن را کشف نکرده اند و منحصراً در اختیار ذات اقدس الهی است که خود نیک می داند چه کسی از سر ریا و دنیاطلبی، سنگ آزادی را به سینه می زند و چه کسی در پی آزادی خواهی برای تمام مظلومین جهان است. بی تردید، هر کسی تا هر زمانی به این اصل پایبند باشد، سخنش شنیده می شود و کلامش تأثیر خواهد داشت، زیرا خداوند وعده داده است که یاری کنندگان دینش را یاری خواهد کرد.

تهمینه مهربانی