سید آزاده ای که خود را وقف آزادگان کرد

با آغاز نهضت امام خمینی ره در سال ,۴۲ همراه با آیت الله شهید حاج آقا مصطفی خمینی وارد جریانات سیاسی شد و در تظاهرات مردم قم در ۱۵ خرداد ۴۲ حضوری فعال داشت

مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سیدعلی اکبر ابوترابی، در سال ۱۳۱۸ هجری شمسی در شهر مقدس قم متولد شد. پدر بزرگوارش آیت الله سیدعباس ابوترابی، فرزند آیت الله سیدابوتراب و مادرش دختر آیت الله سیدمحمدباقر علوی قزوینی است. حجت الاسلام ابوترابی تحصیلات ابتدایی تا پایان دوره دبیرستان را با موفقیت سپری کرد و در سال ،۱۳۳۶ موفق به اخذ دیپلم ریاضی شد. پس از اخذ دیپلم با توصیه پدر بزرگوارش به تحصیل دروس دینی پرداخت و در سال ۱۳۳۷ به مشهد مقدس عزیمت کرد و در مدرسه نواب اقامت گزید.

با آغاز نهضت امام خمینی(ره) در سال ،۴۲ همراه با آیت الله شهید حاج آقا مصطفی خمینی وارد جریانات سیاسی شد و در تظاهرات مردم قم در ۱۵ خرداد ۴۲ حضوری فعال داشت. در هجوم عوامل رژیم ستمشاهی به مدرسه فیضیه، مورد ضرب و شتم مأمورین شاه قرار گرفت. در پی تبعید حضرت امام(ره) به نجف اشرف، مشغول تحصیل شد و در محضر امام راحل(ره) از درس خارج فقه و اصول معظم له بهره مند شد.

پس از حدود شش سال تحصیل در نجف، هنگامی که اعلامیه های امام خمینی(ره) را در کیف خود جاسازی کرده بود تا به ایران بیاورد، در مرز خسروی بازداشت شد و ساواک ایشان را به زندان قصرشیرین و سپس به زندان کرمانشاه و زندان کمیته مشترک به اصطلاح خرابکاری و پس از آن به زندان اوین منتقل کرد و او را مورد شکنجه و بازجویی قرار داد. پس از آزادی از زندان، فصل جدیدی در فعالیت های سیاسی ایشان آغاز شد و همراه با شهید مجاهد، سیدعلی اندرزگو علاوه بر مبارزات سیاسی، به سازماندهی جهاد مسلحانه همت گماشتند و در این دوره بارها مورد تعقیب ساواک قرار گرفتند.

مرحوم ابوترابی، با افرادی چون شهید رجایی ارتباط نزدیک و همکاری تنگاتنگی داشت و در جلسات ماهانه شهید آیت الله بهشتی شرکت می کرد و از نزدیک با آن شهید عزیز در زمینه جذب نیروهای فعال و تحصیلکرده همکاری داشت. وی همچنین با سایر مبارزان و علمای مجاهد دوران ستمشاهی، از جمله رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت الله خامنه ای همکاری و ارتباط داشت.

همزمان با آغاز جنگ تحمیلی، با لباس رزم به سوی جبهه رفت و در کنار شهید دکتر مصطفی چمران و در ستاد جنگ های نامنظم به سازماندهی نیروهای مردمی پرداخت و شخصاً به مأموریت های شناسایی رزمی و دشوار می رفت. آزادی منطقه پرحادثه و خطرناک دب حردان به فرماندهی وی و در رأس یک گروه متشکل از یکصد رزمنده فداکار، یکی از اقدامات ایشان است.

مرحوم ابوترابی در روز ۲۶ آذرماه سال ۵۹ در جریان یکی از مأموریت های شناسایی که برای تکمیل شناسایی قبلی خویش انجام می داد تا نیروهای ستاد جنگ های نامنظم آماده یک عملیات گسترده شوند، بر اثر اشتباه یکی از همراهان خود، در حالی که هفت کیلومتر از نیروهای خودی دور شده و تا ۲۰۰ متری دشمن پیشروی کرده بودند هنگام بازگشت مورد شناسایی دشمن بعثی قرار گرفت و گرچه می توانست خود را از دام دشمن برهاند، اما چون قصد داشت همراهان خود را نجات دهد، با تانک و نفربر به تعقیب وی پرداختند و نهایتاً به اسارت دشمن درآمد، مرحوم ابوترابی ۱۵ ماه اول اسارات را در سلول های زندان های بغداد و تحت شدیدترین شکنجه ها گذراند اما در اراده پولادین این مرد خدا خللی ایجاد نشد تا پس از سپری کردن سختی های فراوان و دو بار تا پای چوبه دار رفتن با لطف و رحمت الهی و امدادهای غیبی، ایشان به اردوگاه و جمع اسیران ایرانی منتقل شد.

حجت الاسلام ابوترابی پس از حضور در جمع سایر اسیران، با رهبری حکیمانه خود و با تمسک به ائمه معصومین(ع) و با معنویت و سعه صدر و حلم و بردباری فوق العاده مکر و حیله دشمنان بعثی را بی تأثیر نمود و شمع محفل اسیران شد و در جهت تقویت روحیه مقاومت و ایمان آنان از هیچ اقدام و ایثاری دریغ نورزید، هدف و راه را به آنان نشان می داد و چون ابری فیاض، امید و ایمان را بر آنان می بارید. اردوگاه های عنبر، موصل ۱ ، ۳ ، ۴ و رمادیه و تکریت ۵ ، ۱۷ ، ۱۸ و نیز سلول های زندان های بغداد شاهد خوبی ها و مجاهدت های خستگی ناپذیر آن عارف حکیم هستند. این عارف مجاهد، پس از ۱۰ سال اسارت، در سال ،۱۳۶۹ همراه با خیل آزادگان سرافراز به میهن اسلامی بازگشت و به جای آن که پس از ۳۰ سال مبارزه و تلاش طاقت فرسا به استراحت بپردازد، راهی دشوارتر را در پیش گرفت و همراهی آزادگان و پیگیری مشکلات آنان را وظیفه خود دانست و در این راه تمام تلاش و توان خود را صرف کرد و در تاریخ ۶۹‎/۷‎/۷ با حکم رهبر معظم انقلاب در جایگاه نماینده ولی فقیه در امور آزادگان قرار گرفت و تمام سعی خویش را به کار بست تا آزادگان، مایه عزت و تقویت نظام جمهوری اسلامی باشند.

در دوره های چهارم و پنجم مجلس شورای اسلامی، با رأی بالای مردم قدرشناس تهران به ترتیب به عنوان نفر دوم و سوم به مجلس راه یافت و در خانه ملت، با نطق های خود، مسئولین و کارگزاران نظام را به رعایت عدالت، توجه به توده مردم و حفظ ارزش های دینی تشویق نمود.

مرحوم ابوترابی، تقویت و دفاع از نظام اسلامی و ولایت فقیه را واجب می دانست و نسبت به شخص مقام معظم رهبری ارادت و اعتقاد ویژه ای داشت و اطاعت از ایشان و تقویت معظم له را در هر مجلس و محفلی متذکر می شد. آن مجاهد خستگی ناپذیر، سرانجام در تاریخ دوازدهم خرداد ۷۹ در حالی که همراه پدر بزرگوارشان عازم مشهد مقدس و زیارت حضرت ثامن الحجج(ع) بودند، در جاده بین سبزوار و نیشابور، بر اثر تصادف جان به جان آفرین تسلیم کرد و ارواح آن عالمان وارسته از خاک به افلاک پر کشیده و به لقاءالله پیوستند. این بزرگوار در صحن آزادی حرم مطهر امام رضا(ع) غرفه ۲۴ به خاک سپرده شد.