هیچ‌جا وطن نمی‌شود

تابش آفتاب صبحگاهی به سطح دریا، چنان چشم‌انداز زیبائی را روبه‌روی دیدگان ما گشوده بود که از تماشای آن هیچ سیر نمی‌شدیم. مشاهده این مناظر به افرادی که در پی برگزاری ۲ روزه همایش …

تابش آفتاب صبحگاهی به سطح دریا، چنان چشم‌انداز زیبائی را روبه‌روی دیدگان ما گشوده بود که از تماشای آن هیچ سیر نمی‌شدیم. مشاهده این مناظر به افرادی که در پی برگزاری ۲ روزه همایش صنایع دریائی در بوشهر خسته شده بودند، جانی تازه می‌بخشید. پرواز مرغان دریائی، رفت و آمد شناورهای کوچک زیبائی آن را دوچندان می‌کرد.

کشتی مسافری گوهر متعلق به کشتیرانی والفجر از بوشهر عازم خارک بود.

ساعت ۸ صبح همه مسافران به‌طور منظم سوار کشتی شدند. داخل آن بسیار تمیز و مرتب به‌نظر می‌رسید.

پس از طی مسافتی کنجکاوی ما را به سمت پل فرماندهی کشاند.

برای اکثر مسافران این سفر بسیار جذاب و خاطره‌انگیز بود. اما شاید برای کاپیتان کشتی این‌گونه نبود.

کاپیتان هوشنگ آزاددل با خوشروئی و صمیمیت، خصوصیتی که در اکثر دریانوردان دیده می‌شود از مصاحبه با پیام دریا استقبال کرد. ابتدا در مورد علت انتخاب این حرفه پرسیدم و او با متانت خاصی که داشت چنین پاسخ داد: ”از سال ۶۳ به‌عنوان دانشجو وارد کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران شدم و از سال ۶۹ با سمت افسر سومی در کشتی‌های کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران مشغول به خدمت شدم. اکنون حدود ۸ سال است که فرماندهی کشتی‌های کشتیرانی والفجر را برعهده دارم.

در پاسخ به این سئوال که چرا این حرفه را انتخاب کردی؟ در حالی‌که نگاهش به دریا بود، جواب داد:

”علاقه به این حرفه سبب ورود من به کشتیرانی شد. دوست داشتم دنیا را بگردم که همین‌کار را هم کردم و اکثر مناطق دنیا را گشته‌ام. از اینکه این حرفه را انتخاب کرده‌ام ناراضی نیستم.“

کاپیتان آزاددل به اکثر بنادر دنیا سفر کرده. اما بندر آدلاید در استرالیا همواره برای او خاطره‌انگیز بوده است. ”در آن بندر اقامت طولانی داشتم توانستم شهر را خیلی خوب بگردم“ پس از این صحبت او بلافاصله اضافه می‌کند.“ این نکته را فراموش نکنیم هیچ کجا وطن انسان نمی‌شود و وقتی از دریا به بنادر ایرانی وارد می‌شویم در حقیقت وارد خانه خود می‌شویم.“

او به جوانان مشتاق علاقه‌مند توصیه می‌کند: ”از طریق اینترنت، مجلات، کتاب‌ها و... اطلاعات خود را در زمینه این حرفه افزایش دهند و با اطلاعات و شناخت کافی این حرفه را انتخاب کنند.“

به‌عنوان سئوال پایانی می‌پرسم چه انتظاری از مسئولان داری؟

”دریانوردان در برابر آن چیزی که به‌دست می‌آورند خیلی چیزها را از دست می‌دهند. انتظار ما از مسئولان این است که توازن را در این میان برقرار کنند. قدم‌های مثبتی برای دریائیان برداشته شده، که به نوبه خودم تشکر می‌کنم اما کافی نیست.“

از دور مشعل‌های گاز جزیره خارک نمایان می‌شود. پس از پهلوگیری در اسکله مسافران پیاده می‌شوند و کاپیتان آزاددل می‌ماند تا دوباره خود را برای بازگشت آماده کند.