پنجشنبه, ۲۳ اسفند, ۱۴۰۳ / 13 March, 2025
مجله ویستا
مکانی که می گرید

چند روز پس از بازگشتمان از آن چه تا همین اواخر فکر می کردیم دولت فلسطین خواهد بود و آن جائی که اکنون بزرگ ترین زندان دنیا (غزه) و بزرگ ترین اتاق انتظار آن است( کرانه های غربی رود اردن)، خوابی دیدم.
تنها، با بالا تنه ای لخت، در بیابانی پوشیده از ماسه سنگ ایستاده بودم. سپس دست کسی مشت هائی از خاک را از زمینبرمی داشت و به سمت سینه من پرتاب می کرد. این حرکت همراه با احترام بود ونه آمیخته به خشونت. پیش از آن که این خاک یا ماسه سنگ به بدن من برسد، به تکه هائی از پارچه پاره پوره احتمالا نخی تبدیل می شدند که همانند نوارهائی به دور سینه من می پیچیدند. سپس این تکه پارچه ها بار دیگر تغییر شکل می دادند و به واژ هها یا به جملاتی تبدیل می شدند که نه توسط من، بلکه توسط آن مکان نوشته شده بودند.
عنوان | فایل | |
---|---|---|
مکانی که می گرید | application/pdf berger.pdf 83 KB |
دانلود |
منبع: لوموند دیپلماتیک، فوریه ۲۰۰۹
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست