بگذارید استقلال نفس بكشد

بگذارید صریح و بی پرده سخن بگوییم آیا باور این موضوع امكان پذیر است كه فردی چون نظری جویباری حال می خواهد استعفاداده باشد یا مجبور به نوشتن استعفانامه شده باشد از كادر ذی نفوذ, صاحب قدرت و تصمیم گیرنده استقلال حذف شود

در مورد اتفاقات و تحولات اخیر استقلال، ذكر همین یك نكته بس كه هنوز متوجه نشده ایم چه جریانی به راه افتاده و چه كسانی از سمت خود بركنار شده اند. آن قدر در این باشگاه شاهد عزل و نصب ها و رفت و آمدهای تكراری بوده ایم كه دیگر نمی توانیم باور كنیم استعفاهای دوشنبه شب، حقیقی باشد.

بگذارید صریح و بی پرده سخن بگوییم؛ آیا باور این موضوع امكان پذیر است كه فردی چون نظری جویباری- حال می خواهد استعفاداده باشد یا مجبور به نوشتن استعفانامه شده باشد- از كادر ذی نفوذ، صاحب قدرت و تصمیم گیرنده استقلال حذف شود؟ امیدوار رضایی و دیگر اعضای هیأت مدیره كه به احترام ملت ایران استعفا داده اند(!) چه؟

نمی دانیم چه بگوییم؛ آقایان در برنامه زنده تلویزیونی، شعور مخاطب را به استهزا می گیرند و زیر سؤال می برند، انگار كه هیچ كس متوجه تناقضات موجود در گفته های آنان نمی شود. نظری جویباری، مصاحبه جدی و حقیقی امیر قلعه نویی را «طنز» می خواند و بعد از چند روز تازه یادش می افتد داستانی جدید سر هم كند و تقصیرات را به گردن فدراسیون بیندازد. اگر چنین موضوعی صحت دارد، چطور از روز اول مطرح نشد؟

در روزهای نخست كه بحث محرومیت دهان به دهان می چرخید، رسید پستی ارایه می كردند و خبری از قصور مسؤولان فدراسیون نبود اما حالا چنین مسأله ای به میان می آید. واقعاً مانده ایم امثال نظری جویباری، مردم را چه فرض كرده اند كه اینچنین حق به جانب می گیرند و افكار مخاطب را به بیراهه می كشانند؟

اولین خبری كه دوشنبه شب به طور موثق به دستمان رسید، حكایت از بركناری اعضای هیأت مدیره، مدیرعامل و سرپرست استقلال از سمت هایشان می كرد اما یكی دو ساعت بعد از آن در برنامه ۹۰ حرف های جدیدی شنیدیم و مثل همیشه تناقض های فراوانی مشاهده شد. امیدوار رضایی، استعفای نجف نژاد را تأیید می كند اما مدیر عامل برخلاف رییس هیأت مدیره سخن می گوید و اصرار دارد كه همچنان بماند و به هواداران استقلال خدمت كند.

آقای نجف نژاد! شما كه در برنامه زنده تلویزیونی پرمخاطب اعتراف می كنید پس از چند ماه تازه احساس كرده اید كه مدیرعامل هستید و تلخ ترین و خجالت آورترین اتفاق تاریخ باشگاه در زمان به اصطلاح مدیرعاملی شخص شما به وقوع می پیوندد، با چه انگیزه ای قصد ماندن و خدمت دارید و با اكراه از استعفای اجباری حرف می زنید؟ شما كه هنوز موضع مشخصی نسبت به سازمان فوتبال و امیر قلعه نویی ندارید و از بی اختیار بودن دم می زنید، به چه منظور به فكر ماندن و ترسیم برنامه هایی برای آینده هستید؟آقایان! بروید و پشت سرتان را هم نگاه نكنید. بگذارید استقلال نفس بكشد.

مردم از بس كه حرف های متناقض، توجیه، بهانه و وعده های توخالی شنیده اند، جان به لب شده اند. هر كسی را بهر كاری ساخته اند؛ هیأت مدیره غیرورزشی و مدیر عامل غیر ورزشی باید همچنین سرنوشتی را نصیب استقلال كنند. آنها چه گلی بر سر استقلال زده اند؟ آیا توانسته اند به واسطه رابطه های مطلوبی كه دارند، مشكلات مالی باشگاه را مرتفع كنند؟ آیا برنامه ریزی اصولی و بلندمدتی برای تیم های مختلف باشگاه انجام داده اند كه بتوان به آن دل خوش كرد؟

تا به امروز كه فقط شاهد بوده ایم آقایان برای یكدیگر خط و نشان می كشند و تنها وظیفه شان مصاحبه كردن باخبرگزاری هایی مختلف و سركوب جناح مخالف است. چنین افرادی باید هم به خاطر مردم استعفا دهند و بروند؛ آنها باید هم جای خود را به فوتبالی ها و باانگیزه ها بدهند. غیرورزشی ها تا به امروز كدام آجر را روی آجرهای قبلی گذاشته كه بتوان با استناد به آن، خود را متقاعد به ماندنشان كرد؟آقای علی آبادی! امیدواریم تصمیمات و استعفاهای دوشنبه شب، تماماً رنگ واقعیت به خود بگیرد و در این میان تبصره هایی منظور نگردد و استثناهایی هم قایل نشوید. هواداران فوتبال ایران از استعفاهای «صوری» وبازگشت های با هزار سلام و صلوات به ستوه آمده اند. آنها این بار دیگر دوست ندارند بازیچه قرار گیرند و سر كار بروند. آقای علی آبادی! ایران؛ اندونزی و تایلند نیست.

این افتضاح با هیچ رنگ و اسیدی پاك نمی شود، پس مسببان آن را كه همانا اعضای پرتلاش هیأت مدیره(!) و مدیر عامل باشگاه می باشند، بركنار كنید وبدون تأمل و تردید، رأی به عزل آنان دهید. گرچه این افراد از تكذیب گفته های خود در برنامه های زنده تلویزیونی ابایی ندارند اما این دلیل نمی شود كه شما هم خدای نكرده بخواهید چنین رفتار كنید.

آقای علی آبادی! عصر دوشنبه، هنگامی كه جلسه اضطراری باشگاه استقلال در حال برگزاری بود، شما طی درخواستی كتبی از سرپرست فدراسیون تقاضا كردید به صورت جدی و بی درنگ، درصدد بركناری خاطیان این ماجرا برآید. امیدواریم چنین شود و هیچ تخفیفی برای آنان كه این روزها مقابل دوربین های تلویزیونی حق به جانب می گیرند و حرف های مخاطب پسند می زنند، قایل نگردید. مبادا اتفاقات و صحبت های دوشنبه شب، یك بازی باشد و پس از آنكه مدتی این هواداران نگون بخت سر كار رفتند، آقایان برگردند و مشغول به كار شوند، انگار نه انگار كه اتفاقی افتاده است. آقای علی آبادی!

آنچه بیش از هر مورد دیگری در ماه ها و سال های اخیر مشاهده شده، توهین به شعور مخاطب و بی توجهی به خواسته های بحق آنان بوده است. آقایان همین پریشب هم برای حفظ سمت و از دست ندادن جایگاهشان چنین كاری را انجام دادند و هیچ هراسی نیز به دل راه ندادند. استقلال با آنها، بدترین و پرتنش ترین روزهای كاری خود را در طول چند ۱۰ سال فعالیتش سپری كرد و نزولی فاحش داشت.

بنابراین امكان هیچ گونه تجدید نظر و تخفیفی وجود ندارد. همه چیز نابود شده و باید از صفر شروع كرد. در این راه هم فكر نمی كنیم دادن مسؤولیت ها به استقلالی های واقعی، نتیجه نامطلوبی در برداشته باشد. هیچ كس تمایلی ندارد به جای اعضای مستعفی هیأت مدیره و مدیر عامل كه باید تحت هر شرایطی بروند، مجدداً مدیرانی غیرورزشی و سیاسی محض وارد باشگاه استقلال شوند. حالا كه كار به اینجا كشیده شده، از پیشكسوتان استقلال در كارهای مدیریتی و اجرایی باشگاه استفاده كنید.

بهتر است به جای یك «هوادار»یكی از بازیكنان سابق این تیم، سرپرست باشد. بهتر است نفراتی چون پورحیدری وارد هیأت مدیره شوند.بهتر است كسی مدیر عامل شود كه بداند مدیر عامل است و می تواند كاری انجام دهد... آقای علی آبادی! مردم را این بار دیگر بازی ندهید...