آدم هـــای آسمــانی

در مورد ماه مبارك رمضان و بهره انسان از این روزها و شب های سحرآمیز و شگفت انگیز بسیار گفته اند اما در روزگار عاشقی رمضان, آنچه شیرین ترین نصیب آدمی است, آرامش است

در مورد ماه مبارك رمضان و بهره انسان از این روزها و شب‌های سحرآمیز و شگفت‌انگیز بسیار گفته‌اند. اما در روزگار عاشقی رمضان، آنچه شیرین‌ترین نصیب آدمی است، آرامش است.

چهره‌ها پاك و مقدس و سخن‌ها تمیز و روشن و انسان سرشار از این لذات روحانی، آرام و پرحوصله راه عشق را طی می‌‌كند. رمضان، هنگامه رسیدن و وصال است. آنها كه عزیزند و محترم، بر سر سفره‌ای می‌‌نشینند كه میزبانش خداست و از غذایی می‌‌خورند كه پاك و طیب و طاهر است و احساس زیبایی در همه وجودشان جاری می‌‌گردد كه از هرچه زشتی و پلشتی خالی می‌‌شوند و پر می‌‌شوند از هوای تازه و ناب. نوش جان و گوارای وجودتان این ضیافت الهی.

این انسان صاحب توانائیها و استعدادهای بسیار زیاد و زیبایی است كه به وسیله آن می‌‌تواند كارهای خارق‌العاده و غیرممكن را در زمینه‌های گوناگون انجام دهد.

این همه ابتكارات، اكتشافات، شكافتن دل هر ذره، سیر در كهكشان‌ها و رفتن به اعماق اقیانوس‌ها از جمله این توانائی‌هاست.

اما سخن من توانایی ما در عرصه زندگی است، آن‌ هم زندگی فردی هر كدام از ما با یك لبخند می‌‌توانیم دوستان زیادی را به دست بیاوریم.

با یك مهربانی می‌‌توانیم دلهای زیادی را به خودمان جذب كنیم.

با یك كلمه می‌‌توانیم دشمنی‌ها را به دوستی بدل كنیم و پند و حكمتی را به دیگران بیاموزیم. با نقل یك قصه یا حكایت شیرین و با یك خنده می‌‌توانیم بر كوهی از غم و غصه غلبه كنیم و خلاصه این كه با برداشتن یك گام به پیش می‌‌توانیم یك سفر طولانی را آغاز كنیم و به دنیاهای ناشناخته و پرپیچ و خم قدم بگذاریم.

این رفتار از ما انسانی می‌‌سازد كه شایسته خلقت خداست. انسانی كه می‌‌تواند الگوی دیگران باشد.

امید كه برآیند كار از روزگار عاشقی با خدا در ماه مبارك رمضان این‌گونه باشد. دستمان را به علامت دوستی به سوی هم دراز كنیم و به نشانه عشق بر گردن یار بیاندازیم و همیشه كامیاب باشیم.

این كوزه چومن عاشق زاری بوده است

در بند سرزلف نگاری بوده است

این دسته كه بر گردن او می‌‌بینی

دستی است كه برگردن یاری بوده است

●●●

عواطف و احساسات پاكمان را خالصانه و صمیمانه تقدیم دلسوزی و فداكاری همسفر راه زندگیمان كنیم و از این بذر محبت، خوشه عشق برداریم.

چه بسیار كسانی كه با شنیدن صدایی از هم قلبشان مملو از امید و عشق می‌‌شد،اما پس از اندكی، امروز پر از نفرت و خشم.

چرا این‌گونه می‌‌شود. اشكال كار كجاست؟

چگونه جاذبه‌های زندگی هر روز كم‌تر و كم‌رنگ‌تر می‌‌شود؟

درست به همان اندازه كه نفرت زشت است، دوست داشتن زیباست و این را همه ما می‌‌دانیم. برای رهایی از شر تمام آنچه كه ما را به سوی نابودی سوق می‌‌دهد، گذشت لازم است و برای این كار باید روحی آزاد و رها داشته باشی كه جز در اثر ارتباط با خدا به دست نمی‌‌آید.

آنان كه در خلوت شب، با خلوص نیت با خدای خویش راز و نیاز می‌‌كنند همانند مولای عشق .روح و جانشان را در زلال عشق شستشو می‌‌دهند.

علی آن شیر خدا، شاه عرب

الفتی داشته با این دل شب

شب زاسرار علی آگاه است

دل شب محرم سرا... است

●●●

روزگارمان را چون گل و سبزه در بهار، زیبا و طرب ناك كنیم كه اگر غفلت كنیم و قدر ندانیم، گل خاك شده است و سبزه خاشاك شده است.

این قافله عمر عجب می‌‌گذرد

دریاب دمی كه با طرب می‌‌گذرد

ساقی غم فردای حریفان چه خوری

پیش آر پیاله را كه شب می‌‌گذرد

هر كه هستیم و هرچه هستیم، مهم این است كه زلال و پاك باشیم و به دیگران دوستی و عشق هدیه كنیم. تا این انرژی مثبت و فعال، رنگ زیبائی به زندگی دوستانمان ببخشد.

فرقی نمی‌‌كند كه بركه كوچكی باشی یا دریایی بزرگ ، زلال كه باشی آسمان در تو پیداست، آسمانی باشید.

هرمز شجاعی مهر