بافتنی هایی که در ماسوله یافت می شود

پیش پاافتاده ترین اطلاعات درباره ماسوله این است که پشت بام خانه پایینی, حیاط خانه بالایی است و این تکرار, نوعی پلکان در دل کوه به وجود آورده, در حالی که ماسوله را اگر با دقت بیشتری نگاه کنی ویژگی هایی دارد که در کمتر شهری با قد و قواره آن می شود دید

پیش‌پاافتاده‌ترین اطلاعات درباره ماسوله این است که پشت‌بام خانه پایینی، حیاط خانه بالایی است و این تکرار، نوعی پلکان در دل کوه به وجود آورده، در حالی که ماسوله را اگر با دقت بیشتری نگاه کنی ویژگی‌هایی دارد که در کمتر شهری با قد و قواره آن می‌شود ‌دید.

در ماسوله، کار « زن‌ها» بافتن عروسک‌های کاموایی است؛ عروسک‌هایی که بسته به جثه‌شان از ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ تومان فروخته می‌شود.

این زن‌ها انواع لیف حمام را هم می‌بافند، آن هم با چنان سرعت دستی که شاید نیم ساعته کار یک لیف یا پشت شور را تمام کنند؛ آن‌ هم با قیمت‌های منصفانه.

در ماسوله نمی‌شود حداقل یکی از این دست بافته‌ها را نخرید، چون ماسوله است و همین خرید در پیاده‌روهای باریک و شیب‌دارش.

البته در این شهر از تخفیف دادن و تخفیف خواستن خبری نیست، چون دست‌های هنرمند زنان این شهر که بی‌ریا هنرشان را در معرض دید مسافران می‌گذارند آنچنان جادویی دارد که هیچ مسافری دلش نمی‌آید از هیچ زن بافنده‌ای تقاضای تخفیف کند. پس وقتی به ماسوله می‌روید از این که کسی تخفیف نمی‌خواهد و کسی تخفیف نمی‌دهد جا نخورید.

ماسوله یک شهر کوهستانی تمام‌عیار است. شیب کوچه‌های این شهر آنقدر زیاد است که بعد از پیاده‌روی چند ساعته در معابرش، عضله‌های پا احساس خستگی و درد می‌کند.

کوه‌هایی که این شهر را در آغوش گرفته‌اند گاهی اوقات به خاطر مه همیشگی‌ای که مهمانشان است وهم‌آلود هم می‌شود، اما این کوه‌های بلند هرگز مانع آنتن‌دهی موبایل‌ها نمی‌شود، حتی سیمکارت‌هایی که در تهران و بعضی ساختمان‌ها به زحمت آنتن می‌دهد و اسباب شرمندگی صاحبانشان را فراهم می‌کند. پس ماسوله از این بابت هم یک برگ برنده در دست دارد.

خنکی هوای این شهر هم یک برگ برنده دیگر است، بویژه برای مسافرانی که از شهرهای گرمسیر به قصد فرار از آفتاب سوزان، راهی این شهر شده‌اند.

اوج گرمای شهرهای دیگر ایران مصادف است با سرمای هوا در ماسوله، مخصوصا در اول صبح و تنگ غروب آفتاب. پس اگر مسافر تابستانی ماسوله هستید، گول گرمای شهر مبدا را نخورید و لباس گرم و روانداز همراه داشته باشید.

مردم شهرهای بزرگ با آن نان‌های بی‌کیفیت‌شان، همیشه غصه نان‌هایی را می‌خورند که به ضرب نمک، سرپا ایستاده ‌است و به خاطر شوری زیاد، گاه خوردنی نیست، اما در ماسوله بویژه در نانوایی بربری این مشکل حل شده، چون بربری‌های این شهر بشدت بی‌نمک پخت می‌شود و ماسوله را از این بابت نیز یک شهر استثنایی کرده است.

سطل‌های زباله ماسوله هم در بین تمام سطل‌های آشغال ایران یک استثناست. در این شهر، سطل‌هایی که به‌وفور در معابر وجود دارد از نوع سطل‌های تفکیک ‌شده است که زباله تر و خشک و شیشه را در همان مبدا از هم جدا می‌کند، اما قابل توجه است که شهرداری ماسوله دست به ابتکاری جالب ‌زده و بالای سر بعضی از این سطل‌ها از رهگذران بابت این که زباله‌هایشان را در سطل‌های مخصوص می‌ریزند با واژه «ممنون» تشکر کرده است.

در ماسوله دو چیز دیگر هم به‌وفور یافت می‌شود: یکی کیوسک‌های تلفن عمومی که از بالا تا پایین شهر همه جا دیده می‌شود و دیگری توالت‌های عمومی نسبتا تمیزی که برخلاف تهران و سایر شهرهای بزرگ کسی از استفاده‌کنندگان، پول طلب نمی‌کند. پس وقتی به ماسوله می‌روید از این دو موضوع به خود نگرانی راه ندهید.

با وجود این در ماسوله بعضی اتفاقات ناخوشایند هم می‌افتد. با آن که در بعضی نقاط این شهر، خانه‌های قدیمی در حال خراب شدن است و بعضی‌هایشان هم کاملا فروریخته، اما کسی به دادشان نمی‌رسد و همان طور به شکل تلی از خاک و آجر و چوب مانده است.

غم‌انگیز این که به‌جای احیا و بازسازی بافت‌های قدیمی، ماشین‌های سنگین، کوه و جنگل را می‌تراشد تا اسکلت خانه‌های جدید را روی پیکر جنگل عَلَم کند؛ بی‌اعتنا به این که اگر ماسوله، ماسوله است به خاطر تلفیق مسحورکننده انسان، کوه، ابر و جنگل است.

مریم خباز