آرگون ARGON

لردالی مشاهده کرد که چگالی نیتروژنی که از هوا به‌دست آمده است، اندکی بیشتر از نیتروژنی است که به روش شییائی تهیه می‌شود ری و ویلیام رمسی به سال ۱۸۹۴ وجود گاز جدیدی (یک عنصر) را …

لردالی مشاهده کرد که چگالی نیتروژنی که از هوا به‌دست آمده است، اندکی بیشتر از نیتروژنی است که به روش شییائی تهیه می‌شود ری و ویلیام رمسی به سال ۱۸۹۴ وجود گاز جدیدی (یک عنصر) را در نیتروژن جو کشف کردند.

آرگون عنصری است غیرفلزی با نشانه A با AR، عدد اتمی ۹۸/۳۹ که در گروه گازهای کمیاب و دوره سوم جدول تناوبی جا دارد. این گاز به مقدار ۹۴% حجم هوا را تشکیل می‌دهد.

خواص: گازی است بی‌رنگ، بی‌بو، بی‌مزه، تک‌اتمی، ترکیب شیمیائی آن با هر عنصر دیگری شناخته نشده است. با یک ترکیب قفسی پایدار یا بتاهیدروکینون تشکیل می‌دهد. در آب کمی حل می‌شود. اشتعال‌ناپذیر است. نقطه انجماد ۴/۱۸۹ - نقطه جوش ۸/۱۸۵ سانتی‌گراد.

از تقطیر جزء به‌ جزء هوای مایع به‌دست می‌آید - این گاز کمیاب در جوشکاری قوسی، زرد جوش کردن کوره‌ای (جوشکاری در دمائی بالاتر از ۴۵۰ درجه سانتی‌گراد و پائین‌‌تر از نقطه ذوب قطعات) در جوشکاری با این گاز سبب ایجاد یک جو بی‌اثر می‌شود که در آن فلز جوش داده شده نخواهد سوخت.

مشعل‌های فورانی پلاسما، لامپ‌های الکتریکی برای پر کردن حباب‌های با نور سفید؛ در تصفیه کردن زیر کنیم و تی‌تان؛ شستن فلزهای مذاب (فولاد) تا گازهای حل شده را از آن جدا کند؛ در ولله‌های شمارگر گایگر، لیزرها، کربن‌گیری از فولاد ضد زنگ به‌کار می‌رود.

آرگون برخلاف همه گازهای شیمیائی، تک اتمی است یعنی مولکول آن از یک اتم تشکیل یافته.